Μαθήτρια Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Λέμε πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολιτισμένη με ευαισθησία, με εξυπνάδα, με πολιτικότητα και περηφάνια και επίσης πάνω από όλα είμαστε ΄΄ΑΝΘΡΩΠΟΙ,ΑΝΘΡΩΠΟΙ΄΄.
Όμως, πέστε μου που φαίνεται αυτό; Όπου κι αν γυρίσουμε θα δούμε κατεστραμμένη γη, δάση καμένα, χωρίς πουλιά να κελαηδούν και να παίζουν αυτί την εξαίσια μελωδία που μόνο αυτά ξέρουν να παίζουν, και χωρίς ζώα να τρέχουν από εδώ κι εκεί. πες τε μου που φαίνεται ότι είμαστε άνθρωποι, αφού τι στιγμή που εμείς μιλάμε, διασκεδάζουμε, παίζουμε, τραγουδάμε, υπάρχουν άτομα που πεθαίνουν πριν καλά μάθουν τα πρώτα τους γράμματα. Υπάρχουν που η πολιτεία δεν τους έχει προσφέρει στέγη, ζεστασιά και αγάπη.
Υπάρχουν παιδιά που είναι εγκαταλελειμμένα στους δρόμους, παιδία που ζητιανεύουν, παιδιά που κάνουν διάφορες δουλειές, για να βγάλουν μια χούφτα ψωμί, την ίδια στιγμή που εμείς γελάμε και παίζουμε ευτυχισμένη. Χωρίς να σκεφτούμε τους άλλους. Υπάρχουν χώρες που πεθαίνουν από διάφορες αρρώστιες. (Τύφο, χολέρα, μηνιγγίτιδα, …κ.τ.λ)
Και εμείς πέστε μου τι κάνουμε για να λυθούν τα προβλήματα τους; Εμείς που λεγόμαστε Άνθρωποι; Εμείς που ενώ μερικοί έχουν πολλά λεφτά δεν δίνουν μία χούφτα σε αυτούς που τα χρειάζονται, και χτίζουν καινούρια πυρηνικά εργοστάσια και κατασκευάσουν όπλα που σίγουρα θα φέρουν την δυστυχία και τον πόνο.
Τώρα εσείς που διαβάσατε αυτό το άρθρο θα αναρωτιέστε, γιατί έγραψα αυτό το θέμα και όχι τίποτε άλλο όμως δεν γίνεται να είμαστε στο έτος 2000 και να πιστεύουμε πως είμαστε άνθρωποι πώς ζούμε καλά και άνετα, ενώ χιλιάδες κόσμος χιλιάδες παιδία στη γη πεθαίνουν πριν ακόμη μάθουν ζωή και τι είναι ζωή, τι σημαίνει μητέρα και τι σημαίνει πατέρας