ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΑ

  Ελληνες & Ελληνική θρησκεία
 Νάντια Ζγέρα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

     Από την εποχή της εγκατάστασης (2.000π.Χ) των Ελλήνων στο χώρο που έδωσαν το όνομά τους και από τότε που εμφανίζο-νται σαν ιδιαίτερος λαός, η θρησκεία αποτελούσε μια από τις εκδηλώσεις του πολιτισμού τους. Μαζί τους εξελισσόταν και έπαιρνε διάφορες μορφές κάθε φορά. Οι Ελληνες ποιητές και συγγραφείς μας παρουσιάζουν τους Θεούς και τη λατρεία τους με διάφορους τοπικούς μύθους και τοπικές λατρείες.
     Στη θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων δεν υπάρχει ενιαίο δόγμα διατυπώσεως της θρησκευτικής διδασκαλίας όπως υπάρχει π.χ στους Εβραίους και ποτέ δεν είχαν ενιαίο πανελλήνιο χαρακτήρα οι μύθοι και οι λατρευτικοί τύποι. Κατά την εποχή του Ομήρου, η θρησκεία είναι καλλιτεχνική που θεοποιεί την ανθρώπινη ομορφιά. Οι Θεοί πήραν ανθρώπινες μορφές. Με το πέρασμα του χρόνου οι νομοθέτες των πόλεων φρόντιζαν να κανονίσουν με νόμους τα ζητήματα της θρησκείας και υποχρεώνουν τους πολίτες τους Θεούς της  πόλεως και να μετέχουν στη λατρεία τους. Ανώτατος όμως ρυθμιστής της λατρείας είναι το μαντείο των Δελφών. Ολοι ζητούσαν τη συμβουλή του γι’ αυτό και πήρε με αυτόν τον τρόπο πανελλήνιο κύρος.
    Μέσα σ’ αυτήν τη θρησκευτική κατάπτωση ακούστηκε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, στην Ελλάδα. Ο Χριστιανισμός παίρνοντας στοιχεία του εθνικού κόσμου και κυρίως τη γλώσσα παρουσιάζεται στενά συνδεδεμένος με τον γύρω κόσμο. Σημαντικό ρόλο στη σύζευξη του Χριστιανισμού με την Εθνική θρησκεία των Ελλήνων έπαιξε και η μόρφωση  των πρώτων απολογητών του Χριστιανισμού. Οι διωγμοί κατά της Χριστιανικής εκκλησίας ανέκοψαν και την πρόοδο του Χριστιανισμού στην Ελλάδα. Οι Χριστιανικές κοινότητες κινδύνεψαν, πολλοί Ελληνες Χριστιανοί μαρτύρησαν για τη χριστιανική πίστη. Παρά τις σοβαρές ανωμαλίες και τη κατάκτηση της Ελλάδος από τους Φράγκους, η ενότητα του Ελληνικού Εθνους ήταν της πνευματικής ζωής του εθνους ήταν τα μοναστήρια. Συγκεκριμένα οι Ελληνες χριστιανοί γύρω από την εκκλησία μπόρεσαν να αποφύγουν την αφομοίωση από τους κατακτητές και τον εξοπλισμό.
    Η εκκλησία με τον εσωτερικό πνευματικό της βίο στήριξε και την ελληνική παιδεία.
    Οι δάσκαλοι ήταν ιερωμένοι και τα σχολεία μοναστήρια και εκκλησίες. Η εκκλησία αφού διέσωσε το εθνος από στην περίοδο της  τουρκοκρατίας, ετοίμασε την απελευθέρωσή του και πήρε ενεργό μέρος στον ένδοξο απελευθερωτικό του αγώνα. Η θρησκευτική και πνευματική δράση της εκκλησίας της Ελλάδας εκδηλώνεται με το κήρυγμα του θείου λόγου από τον άμβωνα των εκκλησιών με τα « Κατηχητικά σχολεία» και με την ενίσχυση και ίδρυση νέων ηθικοθρησκευτικών οργανώσεων. Ο Ελληνικός λαός έμεινε πιστός στην Ορθόδοξη Εκκλησία και απέφυγε τους διχασμούς και της εσωτερικής θρησκείας διαιρέ-σεις, παρ’όλο που η ξένη θρησκευτική προπαγάνδα, όπως και στα προηγούμενα χρόνια έτσι και στα νεώτερα, προσπάθησε να τον διαιρέσει.
    Καθολικοί με 1002 μορφές προτεστάντες, χιλιαστές και Ιεχωβάδες από την Αμερική, με όχι πάντοτε έντιμα μέσα, προσπάθησαν να προσηλυτίσουν ορθοδόξους στις διάφορες αιρέσεις τους και να διαβρώσουν την εθνική συνείδηση του λαού.
    Κατά την ελληνιστική και ελληνορωμαϊκή περίοδο, οι κατακτητές του Μ. Αλεξάνδρου, η υποταγή των Ελλήνων στο Παγκόσμιο κράτος των Ρωμαίων, επιμιξία με την Ανατολή έφεραν σπουδαίες μεταβολές και ουσιώδεις στις θρησκευτικές αντιλήψεις.