ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΜΑΡΞ & Μαρξισμός
Ακσεχερλίδης Γιώργος
Μαθητής Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

     Μαρξ, Κάρολος (Μarx 1818-1883), γερμανός οικονομολόγος και φιλόσοφος. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Βόννης και του Βερολίνου.
     Το 1842 άρχισε τη δημοσιογραφία ως αρχισυντάκτης της «Εφημερίδας του Ρήνου» , δημοσιεύοντας τα πρώτα σοσιαλιστικά του άρθρα  που είχαν ως αποτέλεσμα το κλείσιμο της.
     Ο Μαρξ έφυγε μετά την απαγόρευση της έκδοσης του στη Γαλλία όπου γνωρίσθηκε και συνδέθηκε με το Φρειδερίκο Ενγκελς. Εκεί εξέδωσε για μια μόνο φορά τα «Γαλλογερμανικά χρονικά» και δημοσίευσε τα δυο σημαντικά άρθρα του «Συμβολή εις την κριτική της φιλοσοφίας του Δικαίου του Εγέλου» και «Επί του εβραϊκού ζητήματος». Αυτό είχε ως συνέπεια την απέλαση του από την Γαλλία και την εγκατάσταση του στις Βρυξέλλες.
     Το 1847 έγραψε και κυκλοφόρησε στο Λονδίνο μαζί με τον Φ. Ενγκελς, το «Μανιφέστο του κομματικού κόμματος» Η ιστορική πορεία των επαναστατικών κινημάτων της εποχής εκείνης ανάγκασε το Μαρξ να αλλάξει διαρκώς τόπους διαμονής από το Παρίσι, στην Πολωνία, στις Βρυξέλες και τελικά στο Λονδίνο όπου έμεινε οριστικά.
     Στη σκέψη του Μαρξ επέδρασαν αποφασιστικά τρία γεύματα: α) Η γερμανική φιλοσοφία, β) ο γαλλικός σοσιαλισμός, γ)και η βρετανική πολιτική οικονομία και τον οδήγησαν στη διαμόρφωση νέας θεωρίας οικονομικής – φιλοσοφικής του επαναστατικού σοσιαλισμού. Χρησιμοποιεί τη διαλεκτική μέθοδο για να ερμηνεύσει τη πολιτική οικονομία ως συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ο Μαρξ υπήρξε ο εμψυχωτής της Α’ «έργα της Διεθνούς» (1864-1876 και κατάρτισε το πρόγραμμα και τη δράση της για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Από τα έργα του τα κυριότερα είναι  το «Κεφάλαιο» σε τρεις τόμους , «η πολιτική οικονομία και φιλοσοφία», «Επανάστασης και αντεπανάστασης» κ.α.
     Μαρξισμός, η θεωρία του Μαρξ σύμφωνα με την οποία κάθε πραγματικότητα είναι αυστηρά υλική. Φιλοσοφία του Μαρξ είναι ο διαλεκτικός υλισμός που βασίζεται στον κλασικουλισμο με τη διαφορά ότι ενώ ο κλασικός υλισμός είναι μηχανικός, ενώ ο υλισμός του Μαρξ είναι δυναμικός.
     Κάθε ιστορικό γεγονός είναι το αποτέλεσμα της δράσης και αντίδρασης όλων των παραγόντων: οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών μέσα από τους οποίους η κοινωνία τελικά ανοίγει το δρόμο της στην τάξη των «καταπιεζόμενων», στην τάξη των «εκμεταλλευμένων», εκφράζει το παρελθόν και το παρόν της ανθρωπότητας και θα λήξει μόνο όταν οι «καταπιεσμένοι» λυτρώσουν την κοινωνία από την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και από την «πάλη των τάξεων» Υποστηρίζεται ότι στην κοινωνία που θα προέλθει από την «νίκη του προλεταριάτου κάθε άνθρωπος θα ικανοποιεί τις ανάγκες του» ανάλογα με την πρόσφορα του στο κοινωνικό σύνολο.
     Κατά την μαρξιστική θεωρία οι οικονομικές κρίσεις στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα αποτελούν συνέπεια της συγκέντρωσης κεφαλαίου σταδιακά όλο και σε λιγότερους, η οποία προκαλεί μύωση της αγοραστικής ικανότητας των παραγωγών. Οι κρίσεις αυτές έχουν αποτέλεσμα την πτώχευση των μικρών, ανεξάρτητων παραγωγών οι οποίοι προλεταριοποιούνται και την απεριόριστη συγκέντρωση κεφαλαίου στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.
     Σύμφωνα με τη θεωρία του Μαρξ το προλεταριάτο θα χρησιμοποιήσει την πολιτική του γραμμή προκειμένου να αποσπάσει από τα χέρια της αστικής τάξης το κεφάλαιο να συγκεντρώσει τα μέσα παραγωγής στη διάθεση του κράτους που θα είναι κράτος προλεταριακό και το αναπτύξει με ποιο γρήγορο ρυθμό τις παραγωγικές του διαδικασίες.
     Η εποχή του Μαρξ είναι εποχή της μεγάλης αστικής επανάστασης και της ανόδου της στην εξουσία. Τότε αρχίζει η μεγάλη ακμή του κεφαλαιοκρατισμού. Η πρόοδος της τεχνικής προώθησε την εργοστασιακή βιομηχανία η οποία συγκέντρωσε ομάδες εργατών που βρισκόταν ελεύθεροι στην αγορά.
     Προϋπόθεση για τη γένεση της βιομηχανίας αποτέλεσε η ύπαρξη του προλεταριάτου, το οποίο στην πρώτη του εμφάνιση δεν παρουσιάζει την οργάνωση, την εσωτερική σύνθεση και τη σημερινή του ομοιογένεια, αλλά μάζα από ετερόκλητα στοιχεία (τεχνίτες, χρεοκοπημένοι επαγγελματίες, αγρότες, περιπλανώμενοι, τυχοδιώκτες κ.τ.λ.) που συγκεντρώνονται στις πόλεις. Η προσαρμογή αυτής της μάζας προς τις νέες ανοικτές εργασίες που δημιουργήθηκαν με τις μηχανές δεν ήταν εύκολη και χρειάσθηκε σκληρή αντιμετώπιση τους από τους εργοδότες. Από το άλλο μέρος όμως και οι εργάτες συνειδητοποίησαν τη δύναμη τους, κατάλαβαν το ρόλο τους στην παραγωγή και μακροπρόθεσμα εξέθεσαν ως συμμαχώ τους την κατάλυση της εξουσίας. Γιατί μόνο τότε θα μπορέσουν να εφαρμόσουν τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής στα χέρια του κράτους.
     Οι θεωρίες του Μαρξ αποτέλεσαν την πηγή του Λενισμου, του σοσιαλισμού και του κομουνισμού.