ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
- ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Αρθρο
2: Παιδιά νέοι ή παιδιά γέροι
Χρύσα
Ιακωβίδου
Μαθήτρια Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΓΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ
Σε μια κοινωνία που πρότυπο έχει όποιον είναι
ισχυρός και μεγάλος (είτε αυτό μεταφράζεται ως δύναμη, είτε ως πλούτος)
αγωνίζονται να μοιάζουν έστω και λίγο σε αυτήν τη «τέλεια» εικόνα κάνοντας
τα αδύνατα και σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιώντας χωρίς κανένα ενδοιασμό
την ισορροπία της φύσης .
Eτσι οι ρόλοι και οι θέσεις των ανθρώπων ανάλογα
με την ηλικία έχουν γίνει δυσδιάκριτοι. Αν γυρίσουμε λίγο πίσω θα διαπιστώσουμε
ότι ένας άνθρωπος ηλικίας 6- 16 ήταν παιδί και όχι με τα δεδομένα ενός
παιδιού σήμερα, αλλά ενός παιδιού που η κύρια απασχόληση του ήταν
το παιχνίδι, η διασκέδαση και το σχολείο.
Σήμερα όμως η δυσκολία της διασφάλισης ενός
καλού μέλλοντος και το άγχος των γονιών για την τύχη των παιδιών τους,
τους οδηγούν στο να φορτώσουν το πρόγραμμα των μικρών ασφυχτικά με 
αποτέλεσμα
το παιδί να χάνει να χάνει τον ελεύθερο του χρόνο από τα πρώτα κιόλας χρόνια
του στο σχολείο. Αυτό κάνει τα παιδιά να έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές
ευθύνες σε μια ηλικία στην οποία δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Oταν βέβαια
μετά από πολύ προσπάθεια κάποια στιγμή μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις
απαιτήσεις των μεγαλυτέρων, τα παιδιά αρχίζουν να νομίζουν πως μεγάλωσαν
και παίρνουν αποφάσεις αυθόρμητα (σαν παιδιά) που ενώ φαίνονται επιπόλαιες
υπάρχουν περιπτώσεις που αποδεικνύονται κάθε άλλο από απλές.
Eτσι έχουμε μια γενιά που θέλει όλα να τα
δοκιμάσει γρήγορα και όλα να τα μάθει πρώτη. Τις συνέπειες δεν είναι πολύ
δύσκολο να τις καταλάβει κανείς. Τα παιδιά κουράζονται από τη ζωή πριν
καλά καλά την ζήσουν και βαριούνται τα πάντα πολύ νωρίς. Τα προβλήματα
πληθαίνουν απότομα και οδηγούν σε σύγχυση. Το μόνο που απομένει να γεμίσει
την ώρα τους είναι η αδράνεια και το άγχος. Δεν λείπουν ωστόσο και οι περιπτώσεις
που νέοι δοκιμάζοντας όλα αυτά τα καινούργια και τα διαφορετικά, πάνω στον
ενθουσιασμό τους κάνουν επιλογές για τις οποίες καλούνται αργότερα να απολογηθούν.
Και όλα αυτά γιατί κανένας δεν έκατσε να τους ενημερώσει πραγματικά παρά
μόνο με μεγάλα λόγια και περίπλοκους ορισμούς.
Iσως ακούγεται ειρωνικό να μιλάω για όλα αυτά
αφού κι εγώ ανήκω σε αυτήν την κατηγορία μα αυτή είναι η πραγματικότητα,
τα παραμύθια έχει πολλά χρόνια που στερέψανε.
Πολλοί αναρωτιούνται
για τις τελευταίες καταλήψεις. Το σχολείο μου δεν συμμετείχε σ'αυτές ούτε
εγώ, αλλά μερικοί ειδικοί που λένε ότι ξέρουν να αναλύουν τα γεγονότα,
δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την αφορμή αυτής της διαμαρτυρίας. Ετσι
και αλλιώς, όλοι όσοι απεργούν, άλλα έχουν στο νου τους, άλλα προβάλλουν
για αιτήματα, άλλα καταλαβαίνει ο κόσμος και άλλα λέει ο υπεύθυνος Υπουργός,
οι μαθητές γιατί θα έπρεπε να αναλύσουν ξάστερα τα αιτήματα και τα υπόλοιπα.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ; Ρωτήστε και κανένα πιτσιρικά ή πιτσιρίκα.