ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Αρθρο 10:  Αφιέρωμα σε ένα λαό της προσφυγιάς (Πόντος)
Αβραάμ Γκόσιος
Μαθητής Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών


      Τα παρακάτω έχει γράψει ένας μαθητής 14ων ετών που αν και ντόπιος έχει απεριόριστο θαυμασμό για ένα από τους λαούς «της προσφυγιάς» που δεν είναι άλλος από το λαό του Πόντου, το λαό που μετά από τόσες υποδουλώσεις πράγματα που εν ένας λαός τα διατηρήσει έχει λύσει το πρόβλημα της εξαφάνισης.
Αυτοί είναι που ήρθαν με τα πόδια και χωρίς περιουσίαΤα τρία αυτά πράγματα που έχει διατηρήσει στους αιώνες μπορώ να πω είναι τα εξής:
1ον  τη θρησκεία    2ον τις παραδόσεις  και  3ον τη γλώσσα.
      Το ότι οι Πόντιοι διατήρησαν τη γλώσσα τους ζωντανή και προπαντός αναλλοίωτη δεν είναι τυχαίο. Οπως σας είναι γνωστό,  η ποντιακή διάλεκτος προέρχεται από την αρχαία ελληνική και όποιος είναι γνώστης αυτής και φυσικά κατέχει και λίγη φαντασία ίσως καταφέρει να καταλάβει την πλούσια αυτή διάλεκτο.
      Με ένα μωρό στην αγκαλιά, ένα κομπόδεμα, τη ψυχή και ένα όραμα για μια καινούργια ζωή. Ετσι ξεκίνησαν το ταξίδι τους, ένα ταξίδι που για πολλούς ποτέ δεν είχε τέλος, γιατί στην μέση που ήταν τόσο μικρό ξεκίνημα για ένα άλλο ταξίδι, πιο μεγάλο, ένα ταξίδι προς την αιωνιότητα, προς τη βασιλεία των ουρανών.
      Σε μια περιοχή λίγο έξω από τη Κωνσταντινούπολη, στο Ερζερούμ, ήταν το μέρος που συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι πρόσφυγες Πόντιοι, που μέσα στη φτώχεια τους και την κακομοιριά τους, άρχισαν με αργό ρυθμό να διασκορπίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η πρώτη αδικία που σημειώθηκε εις βάρος τους ήταν ότι, αν όχι όλους, τους περισσότερους απ’ αυτούς τους έστειλαν μαζί με τις οικογένειές τους σε ορεινά σημεία, χωρίς να έχουν εύφορη γη να καλλιεργήσουν και το κυριότερο, στέγη ένα κεραμιδί πάνω από το κεφάλι τους, όπως λέει κι ο λαός. Παρόλα αυτά με την εργατικότητά τους και τη δίψα τους για ζωή και γνώση σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν να ξανασταθούν στα πόδια τους και να ενσωματωθούν με τους άλλους Ελληνες.
Οπου βρεθούν το οργανώνουν !!!Τα έθιμα τους ήταν το τρίτο σημαντικότερο πράγμα που διατήρησαν οι Πόντιοι. Αξίζει να αναφερθώ στο παραδοσιακό μουσικό όργανο του, διατηρημένου από τον καιρό του Βυζαντίου και φερμένο από την περιοχή του Πόντου, και το όνομά της, λύρα. Κάθε όργανο συνοδεύει το τραγούδι και το τραγούδι απαιτεί τραγουδιστή όπου οι άνθρωποι αυτοί μέσα από τους στίχους των τραγουδιών εξιστορούν τις ιστορίες τους και γενικά τις λύπες, τις χαρές και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που ήρθαν από την ανατολή και των ανθρώπων που με γέφυρα το θάνατο πέρασαν στη ζωή, στη γνώση, και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.