Αρθρο:  Η ιστορία της Αιμοδοσίας

Σοφία Μπάρμπα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

      Με τον όρο «ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ» εννοούμε  τη  χορήγηση   αίματος  με τη μετάγγιση   και κατ’ επέκταση  την όλη οργάνωση που  ασχολείται  με τη λήψη, συντήρηση  και διάθεση   του αίματος και των παραγώγων  του. Η μετάγγιση αίματος υπήρξε η πρώτη  επιτυχημένη  μεταμόσχευση οργάνου.
             Από τους αρχαίους χρόνους πολλοί λαοί αποδώσανε στο  αίμα μαγικές ή θεραπευτικές ιδιότητες. Λόγος  για χορήγηση αίματος γίνεται στον Όμηρο, στους Αιγυπτιακούς παπύρους , σε Εβραϊκά και Συριακά  χειρόγραφα. Φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες και οι Λατίνοι  γνώριζαν τη μετάγγιση. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους και στο Μεσαίωνα    επικρατούσε  η  λαϊκή αντίληψη  ότι  το αίμα διατηρεί την υγεία, τονώνει και παρατείνει   τη  νεότητα. Σαν  πρώτη μετάγγιση θεωρείτε αυτή  που  έγινε  το 1492  στον  Πάπα   Ιννοκέντιο τον 8ο .
             Η  πρώτη πάντως καθορισμένη και λεπτομερής περιγραφή της     τεχνικής  της μετάγγισης  βρίσκεται σε πραγματεία   του Γερμανού  χημικού Ανδρέα  LIBANIUS  (1615) , αν και κατά  τους Ιταλούς η προτεραιότητα   ανήκει στον γιατρό JEAN DE COLLE (1628) από την Πάδοβα.
             Η ανακάλυψη   της κυκλοφορίας του αίματος  από τον HARVEY το    1628 αποτελεί σταθμό για τη μετάγγιση.
               Σε σειρά πειραματικών εργασιών , διαπιστώνετε ότι  η μετάγγιση αίματος  ζώου  σε άλλο είδος ζώου είναι επικίνδυνη  και πρέπει να εγκαταλειφθεί. Η διαπίστωση αυτή , καθώς και η χρησιμοποίηση της σύριγγας για τη μετάγγιση, αποτέλεσαν νέο σημαντικό σταθμό στην ιστορία της μετάγγισης. Σημαντική επίσης υπήρξε η ανακάλυψη των ομάδων αίματος, από τον LANDSTEINER το 1900. Γι’ αυτή την ανακάλυψη ο LANDSTEINER τιμήθηκε το 1930 με το βραβείο NOBEL.
               Την ανακάλυψη των ομάδων του συστήματος Α.Β.Ο. ακολούθησε η ανακάλυψη του συστήματος RHESUS και σειρά άλλων συστημάτων ομάδων αίματος, έτσι ώστε σήμερα εκτός από τα κύρια συστήματα, να υπάρχει και σειρά από σπάνια αντίγονα, πολλά από τα οποία είναι καθαρά ατομικά αντίγονα.
               Αργότερα το 1914 με τις ταυτόχρονες εργασίες των HUSTIN  (Βρυξέλλες), ACOT (Μπουένος Άιρες) και LEWISOHN (Νέα Υόρκη), Χρησιμοποιήθηκαν τα κιτρικά άλατα σαν αντιπηκτικό διάλυμα.
               Η προσθήκη γλυκόζης στο αντιπηκτικό διάλυμα συμβάλει στην επιβίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων για 21 ημέρες. Στη συνέχεια διαπιστώνεται, ότι η ψύξη επιβραδύνει την αλλοίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
               Η διατήρηση του αίματος σε ψυγείο επηρέασε αποφασιστικά την όλη οργάνωση της αιμοδοσίας. Το αίμα είναι πια δυνατό να συλλέγεται, να διατηρείται και να χρησιμοποιείται σε ώρα ανάγκης.
               Ο θεσμός της εθελοντικής αιμοδοσίας έχει καθιερωθεί και στη χώρα μας. Κάθε άνθρωπος ηλικίας 18 – 62 ετών με άριστη υγεία μπορεί να γίνει αιμοδότης. Πολλοί διστάζουν να προσφέρουν αίμα επειδή φοβούνται. Ο φόβος αυτός είναι αδικαιολόγητος. Ας μην ξεχνάμε ότι η διαδικασία της αιμοδοσίας είναι ακίνδυνη και αποτελεί μεγάλη κοινωνική προσφορά.


Επιστροφή στην κεντρική σελίδα του 6ου Γυμνασίου Σερρών