Ο κύριος Σπύρος Σκαρμούτζος, Ά μηχανικός, καθώς και το οκταμελές πλήρωμα, ταξίδευαν με το φορτηγό-πλοίο Άγιος Παντελεήμων, από το ''Kastellon'' Ισπανίας για ''Basto'' Ιταλίας. Καθώς ταξίδευαν τους έπιασε φουρτούνα στον κόλπο του Λέοντος, βορειοδυτικό άνεμο οκτώ μποφόρ.
 Ταξίδευαν για να αράξουν κοντά στο Σαν Αντίοπο Σαρδηνίας και να περιμένουν να καλυτερεύσει ο καιρός. Το πλοίο δεν παρουσίαζε κανένα πρόβλημα. Καθώς πλησίαζαν στον προορισμό τους, το μεσημέρι του Σαββάτου, 17-1-1998 και ώρα 14:50 , από την μεγάλη θαλασσοταραχή, έσπασε ένα μέρος του πλοίου στην αριστερή πλευρά στο δεύτερο αμπάρι, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα εξαερωτικά του ''balance'' και του πετρελαίου καθώς και ένα μέρος του δαπέδου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσει να μπαίνει νερό στο αμπάρι του πλοίου δημιουργώντας το πιο σοβαρό πρόβλημα. Ο πλοίαρχος, Κωνσταντίνος Παπαστράτης, φώναξε στο πλήρωμα να φορέσουν τα σωσίβιά τους και να συγκεντρωθούν στη γέφυρα. Συγχρόνως καλούσε βοήθεια.
 Στις 15:00 το πλοίο πήρε μεγάλη κλίση προς τα αριστερά και αμέσως ο πλοίαρχος διέταξε την εγκατάλειψή του. Το πλοίο, ήταν εξοπλισμένο με τα κατάλληλα σωστικά μέσα, μα λόγο της κακοκαιρίας και του σφοδρού ανέμου δεν μπόρεσαν να τα χρησιμοποιήσουν.
 Ο κ. Σπύρος Σκαρμούτζος θεώρησε σκόπιμο να μείνει κοντά στο μέρος όπου βυθίστηκε το πλοίο.
 Μετά από διάστημα δύο-τριών ωρών εμφανίστηκε το ελικόπτερο, το οποίο τον πήρε μέσα από τα κύματα και την παγωμένη θάλασσα.
 Ο κ. Σπύρος, ήταν ο μόνος διασωθείς καθώς και ο άνθρωπος που έδωσε, ανάμεσα στο εννιαμελές πλήρωμα του ¨Άγιου Παντελεήμονα.
Ακολουθεί συνέντευξη από τον ίδιο τον κ. Σπύρο Σκαρμούτζος.
Μ.Τ.: Πώς αισθάνεστε μετά από αυτήν την μεγάλη περιπέτεια που ζήσατε;
Σ.Σ.: - Κοντά στην οικογένειά μου, νιώθω μια μεγάλη σιγουριά. Πέρασα μια μεγάλη δυσκολία, αποκτώντας μια μεγάλη εμπειρία στη ζωή μου. Ήταν ένα μεγάλο θαύμα που έσωσε τη ζωή μου, την οικογένειά μου και πρέπει να το σεβαστώ. Τώρα προσπαθώ σιγά-σιγά με τον καιρό να ηρεμήσω και να προσαρμοστώ στο καινούριο πρόγραμμα της ζωής μου γιατί η ζωή συνεχίζεται.
 Μ.Τ.: Μέσα σε αυτή την κατάσταση κρίσης που επικρατούσε, προσπαθήσατε και σώσατε έναν άνθρωπο. Πώς τα καταφέρατε;
Σ.Σ.: Στην ζωή μου έχω μάθει να βοηθώ τους ανθρώπους και όπως αποδείχτηκε με αυτή μου την ενέργεια σώζοντας μια ψυχή. Για μένα δεν έχει σημασία η εθνικότητα. Κατάλαβα ότι δεν ήταν σε θέση να επιβιώσει διότι δεν φορούσε σωστά το σωσίβιό του. Οπότε πήγα κοντά του και του το έβαλα σε σωστή θέση και κατάλαβε το χέρι βοήθειας που του έδωσα και από εκείνη τη στιγμή έμεινε κοντά μου με αποτέλεσμα να σωθεί.
Μ.Τ.: Ποια ήταν τα συναισθήματά και οι σκέψεις σας τη στιγμή που βούλιαζε το καράβι;
Σ.Σ.: Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει κανείς τι ακριβώς σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή που βούλιαζε το πλοίο γιατί επικρατούσε μια κατάσταση πολύ δραματική. Οι σκέψεις μου δεν μπορούσαν να μπούνε σε σειρά. Η ζωή μου πέρασε μπροστά από τα μάτια μου πολύ γρήγορα. Όταν συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν στη θάλασσα η πρώτη μου σκέψη ήταν η πιο ψύχραιμη. Ήταν πώς θα κρατηθώ ζωντανός μέχρι να έρθουν να με πάρουν.
 Μ.Τ.: Πως αισθανθήκατε όταν είδατε την οικογένειά σας μετά από το τραγικό γεγονός;
Σ.Σ. Εκείνη η στιγμή ήταν και η πιο δύσκολη, είχα να αντιμετωπίσω μετά από ένα τέτοιο συμβάν τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα. Δεν υπάρχουν για εκείνη τη στιγμή αλλά σίγουρα αν θα ήσασταν μπροστά θα βλέπατε να μιλά μόνο το πρόσωπό μου.
Μ.Τ.: Σκοπεύετε να ξαναταξιδέψετε με πλοίο;
Σ.Σ. Αυτήν τη στιγμή δεν θα το ΄θελα καθόλου μετά από αυτό το γεγονός. Προσπαθώ περνώντας ο καιρός να το ξεχάσω και αργότερα, όταν θα είμαι σε καλή ψυχική κατάσταση ίσως να το κάνω διότι αυτή είναι η δουλειά μου.