ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Αρθρο
4: Η ΒΙΑ στην Τηλεόραση
Απόστολος
Γρηγοράκης
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Το μαγικό κουτί που κρατά ακούραστα τον τηλεθεατή
κοντά του συνδυάζει την εικόνα με το λόγο και προσφέρει στο κοινό <<θέαμα>>.
Ανοίγοντας την τηλεόραση
φρίττει κανείς κυρίως την ώρα μετάδοσης ειδήσεων και κινηματογραφικών ταινιών.
Κόσμος βίας και αισθητικής ασχήμιας.
Αυτό τον κόσμο της βίας, του αίματος και του τρόμου
έρχονται κάθε τόσο να προβάλουν οι μικρές οθόνες για να καλλιεργήσουν και
την ανάλογη <<φιλοσοφία>> σ` αυτούς που παρακολουθούν ή να προκαλέσουν
τραύματα ψυχικά.
Προβολή βίας και αποξένωση από το μέτρο και
την ομορφιά. Επιβαλλόμενη μύηση σ` ένα κόσμο άγριο. Θέλεις δε θέλεις θα
τον δεχτείς μες` από την λάμψη της τηλεόρασης. Θέλεις δε θέλεις θα πλανηθείς
στα θλιβερά γεγονότα και εικόνες με τους αλλοπρόσαλλους κόσμους ηθικής
και συμπεριφοράς.
Τα τηλεοπτικά προγράμματα εμφανίζονται με
το δέλεαρ της χρωματιστής εικόνας και τον υψηλό δείκτη τηλεθέασης. Προβάλλονται
και επηρεάζουν ανάλογα. Εκείνη η ανθολογία της βίας, του τρόμου όπως ξεδιπλώνεται
μπροστά μας γίνεται δρομοδείκτης συμπεριφοράς και διαμορφώνει ανάλογες
αντιλήψεις ζωής.
Χρειάζεται η κάθαρση της τηλεόρασης από κάθε
εικόνα βαρβαρότητας και φτηνού εντυπωσιασμού. Προσοχή λοιπόν χρειάζεται
στους αρμόδιους που ασχολούνται με την τηλεόραση. Προσοχή στους παράγοντες
του κράτους. Προσοχή στους γονείς που ανατρέφουν τους νέους σε ένα κόσμο
γεμάτο βία
Μπορεί να συντελεστεί αυτή η κάθαρση
όταν επικρατεί η μανία του κέρδους και η τυραννική επιδίωξη της θεαματικότητας;
Για τα παρακάτω, έχω και τη σύμφωνη γνώμη
του καθηγητή μου και εκδότη της εφημερίδας μας κ. Γκιμπερίτη (που και αυτόν
του σηκώνονται τα μαλλιά όρθια) και θα τα πω, Απο καιρό θέλω να τα βγάλω
απο μέσα μου.
Ο πολίτης γνωρίζει βέβαια το κοινό μυστικό,
αλλά θα το αναφέρω και εγώ. Εστησα κάπου το αφτί μου, καθώς το παίζω και
δημοσιογράφος..., γιατί εντυπωσιάστηκα από μια συζήτηση. Ακούστε,
για να προβληθεί κάποιο ρεπορτάζ ή άρθρο ή νέο από τον τόπο μου, θα πρέπει
να είναι συνταρακτικό, όπως ας πούμε, να πέσει καμιά πολυκατοικία, να πάρουν
φωτιά καμιά δεκαριά νοματαίοι, να γίνει κανένας σεισμός κλπ. Αυτές τις
ειδήσεις, προσέξτε τις έχουν κοστολογημένες τα μεγάλα <<δήθεν>> κανάλια
με 3-4 εκατομμύρια.
Βρε παιδιά, εδώ γίνονται ωραία πράγματα, πολιτιστικά,
ήρθε και μίλησε ο τάδε γνωστός συγγραφέας, διανοούμενος, επιστήμονας, ε
και, και ποιος ενδιαφέρεται. Εχεις να μας στείλεις καμιά μάνα να
κλαίει στην κηδεία του παιδιού της (αλήθεια κ. εισαγγελέα αυτό δεν θεωρείται
ιεροσυλία;), αυτά θέλουμε εμείς. Αλήθεια αυτές τις σκηνές γιατί τις δείχνουν;
έχουν θεαματικότητα; αφού δεν τις επιθυμεί κανείς. Μήπως επιτάσσεται από
τα Αμερικανικά πρότυπα; εκεί έχω ακούσει ότι τα πάντα είναι merketing,
αλλά βλέπω ότι πρόκοψαν και αυτοί κοινωνικά.
Αγαπητοί υπεύθυνοι ειδήμονες. Στην έρευνα
που έκανα με ένα δείγμα 100 ανθρώπων οι 100 απάντησαν ότι απεχθάνονται
τα φαινόμενα βίας στην τηλεόραση και ιδιαίτερα στις ειδήσεις. Εσείς γιατί
νομίζετε ότι πουλάτε; θα πουλάτε για πολύ ακόμα; Αν βγει κάποιο παιδί με
το όπλο και σκοτώσει καμιά δεκαριά συμμαθητές του εσείς νομίζετε ότι είστε
ανεύθυνοι ή οι κύριοι υπεύθυνοι;
Υπάρχει ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο; Εισαγγελέας;
Δημοσιογραφική δεοντολογία; Ανθρωπιά,
Υπευθυνότητα διαπαιδαγώγησης;
ΑΝΗΣΥΧΩ.