Αρθρο
: Υγροβιότοποι & συνθήκη RAMSAR
Σοφία
Μπάρμπα
Μαθήτρια Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Οι υγρoβιότοποι είναι ρηχές συγκεντρώσεις
νερού. Είναι τόποι όπου παρατηρούνται περιοδικές μεταβολές της στάθμης
του νερού. Είναι μικρές ή μεγάλες περιοχές, φυσικές και τεχνητές, όπου
συναντώνται στο έδαφος, το νερό και ο αέρας, Οι συνδυασμοί αυτών των τριών
στοιχείων και ιδιαίτερα του νερού και του εδάφους, διαμορφώνουν τις διαφορετικές
κατηγορίες υγροτόπων.
Είναι υγρές
περιοχές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη χιλιάδων μορφών
ζωής. Η μεγάλη ποικιλία των φυτών, των ζώων και των άλλων οργανισμών δημιουργούν
σε συνδυασμό με τις μεταβολές του εδάφους, του νερού και του αέρα μοναδικά
οικοσυστήματα.
Για πρώτη φορά, στην πόλη Ramsar της
Περσίας, το 1971, μια επιτροπή αντιπροσώπων από διάφορες χώρες έβαλε τον
θεμέλιο λίθο της « Σύμβασης για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας
ως ενδιαιτήματος για τα υδρόβια πουλιά », γνωστή απλώς και ως « Σύμβαση
Ramsar ». Η Ελλάδα ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Σύμβασης και
την υιοθέτησε το Νομοθετικό Διάταγμα 191/1974.
Η Σύμβαση έθεσε μεταξύ των άλλων ορισμένα
κριτήρια, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον χαρακτηρισμό Υγροβιοτόπων
ως διεθνούς Σημασίας.
Οι ελληνική υγρροβιότοποι που περιλαμβάνονται
στη Σύμβαση Ramsar είναι:
1) Η λιμνο θάλασσα Μεσολογγίου,
2) Ο Αμβρακικός κόλπος,
3) Η λίμνη
Κερκίνη,
4) Η μικρή Πρέσπα,
5) Τα δέλτα των ποταμών Αξιού- Αλιάκμονα- Λουδία,
6) Οι λίμνες Βόλβη και Λαγκαδά,
7) Η λίμνη Κοτυχίου,
8) Η λιμνοθάλασσα Γκουμπουρνού και το δέλτα του Νέστου,
9) Η λίμνη Βιστωνίδα και η λιμνοθάλασσα Πόρτο-Λάγος,
10) Η λίμνη μητρικού και
11) Το δέλτα του Εβρου.