ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Άρθρο: Η χαμένη Αθωότητα
Πηλίτσης Στέργιος
Φιλόλογος
Διευθυντής 6ου Γυμνασίου Σερρών
Για πολλοστή φορά, την ώρα
του φετεινού Αγιασμού, άκουγα από τον ιερέα τη γνωστή περικοπή του Ευαγγελίου:
"άφετε τα παιδία αλθείν προς με¨".
Tους κοίταζα μαζεμένους,
καινούργιος στο χώρο, μετά από μια ολόκληρη σχεδόν θητεία στο Λύκειο, καμιά
τριακοσαριά νεαρούς, αγόρια και κορίτσια και αναρωτιόμουν κατά πόσον η
φράση του Χριστού, γλυκό χάδι τρυφερότητητας και αγάπης, απόλυτα συμβατή
με τον πυρήνα της χριστιανικής βιοθεωρίας, εξακολουθεί να βρίσκει απέναντί
της αυθορμητισμό και αθωότητα.
Είπαμε δυο κουβέντες: "
Eσάς αφορά ο λόγος. Το δικό σας αυθορμητισμό, τη δική σας αθωότητα ".
Έτσι είναι ;
Δεν είναι πολέμιοι, οι σύγχρονοι
καιροί, το σύγχρονο σχολείο και της αθωότητας και του αυθορμητισμού των
παιδιών ; Σε ποιο βαθμό, σ' αυτό το φαινόμενο, ευθύνεται ειδικά το σχολείο
;
Eνώ τον παλιό καιρό τη μάχη
της ζωής την έδιναν οι ενήλικοι, σήμερα το βάρος αυτού του έργου μετακυλίστηκε
στους τρυφερούς ώμους των παιδιών. Το καθημερινό παιχνίδι χάνεται, ο αγώνας
για μάθηση εντείνεται. Αυτή τη στιγμή, ο Έλληνας μαθητής βγάζει το δυσκολότερο
μεροκάματο της χώρας. Συμπαγή εφτάωρα στο Γυμνάσιο, πλήρης απασχόληση το
απόγευμα, με φροντιστήρια, αθλητικά, μουσικές σπουδές και άλλα, χωρίς διακοπές
Σαββατοκύριακου, καλοκαιριού, Χριστουγέννων, Πάσχα και... άγχους. (Τα φροντιστήρια,
δουλεύουν σε ρυθμό non stop και το άγχος, ως γνωστόν, δεν έχει οχτάωρο...).
Εκείνο όμως που σπρώχνει
τα πράγματα στα άκρα είναι η εσωτερική δυναμική του συστήματος. Τα παιδιά
εισπράττουν αφομοιώνουν πολύ νωρίς μέσα στα χρόνια της αθωότητας που δικαιούνται,
τη θολή προοπτική του μέλλοντός τους. Και νιώθουν ότι είναι ήδη μέσα στο
παιχνίδι. Γιατί η κοινωνία μας υφίσταται γενικές ανακατατάξεις με διαδικασίες
σκληρές μέσα στις οποίες, με οράματα και απαιτήσεις, έχουμε μπει όλοι!
Όχι σαν, τους παλιούς καιρούς, που τα μεγάλα πλήθη, μουδιασμένα, απληροφόρητα
και δειλά ακολουθούσαν την της παραγωγικής παράδοσης από πατέρα σε γιο
και διήγαν τον βίον " μακαρίως ", στην απανεμιά της φτώχειας τους. Περνάμε
μια εποχή " ξεκαθαρίσματος λογαριασμών " και επαναπροσδιορισμού κριτηρίων,
επιλογών και δυνατοτήτων.
Σ' αυτό το κλίμα, δυστυχώς,
το ελληνικό σχολείο, παίζει ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο. Αλλ' αυτό την επόμενη
φορά.