ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
Στη στήλη αυτή γράφουν επαγγαλματίες δημοσιογράφοι, (αφιλοκερδώς) για λογαριασμό της σχολικής εφημερίδας. Εμείς οι μαθητές, ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους, μελετώντας τα γραπτά τους, τις ιδέες τους και τον τρόπο εργασίας τους, διδασκόμαστε μέσα απο τα άρθρα τους και γι' αυτό τους ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Το μήνα αυτόν έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον δημοσιογράφο Στέλιο Μπουφίδη.
Μπουφίδης Στέλιος: Δημοσιογράφος - Μαθηματικός
Εκδότης περιοδικού ΜΕΤΑ - Συντονιστής της ΕΡΑ Σερρών
και φίλος του σχολείου μας.
 
Τίτλος Άρθρου: Τo  γράμμα
Έγιναν πολλά αξιοσημείωτα το καλοκαίρι που μας πέρασε, αλλά θα μου επιτρέψετε να σταθώ σε μια είδηση η οποία ούτε στα τηλεοπτικά δελτία πέρασε ούτε στα πρωτοσέλιδα φιλοξενήθηκε. Την "ανακάλυψα" στις εσωτερικές σελίδες μιας εφημερίδας ("Ελευθεροτυπία") ένα αυγουστιάτικο Σάββατο. (μάλλον) Αφορά ένα τραγικό γεγονός που έγινε πριν από δεκαέξι μήνες στις Σέρρες. Τον πνιγμό δύο στρατιωτών.
Δύο φαντάροι λοιπόν πνίγηκαν σε μια στρατιωτική επιχείρηση και αποφασίστηκε η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης. Η Ε.Δ.Ε έγινε και το πόρισμα με τις μονογραφές και τις υπογραφές μιας πεντάδες των ιεραρχικά αρμοδίων απεστάλη "όπου δει". Φυσικά έβγαζε όλους τους ανωτέρους των χαμένων παλικαριών λάδι, με μια επισήμανση στο τέλος του αρμόδιου επιθεωρητή του Στρατού: "Η ευθύνη έγκειται στο ότι, ενώ αγνοούσαν το αντικείμενο, ριψοκινδύνευσαν".


Τα πράγματα όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, θα μπορούσαν να σταματήσουν εδώ. Το γραφειοκρατικό, καθήκον για Ε.Δ.Ε επιτελέστηκε, η ζωή συνεχίζεται... Έλα όμως που ο αρχηγός του Στρατού, ο αντιστράτηγος Μανούσος Παραγιουδάκης, αποδείχθηκε άνθρωπος ιδιαιτέρας ευαισθησίας και ευθύνης.

Επέστρεψε το πόρισμα με τις δικές του, ιδιόχειρες επισημάνσεις:
"Έτσι απλά, χάθηκαν δύο παλικάρια και δεν φταίει κανείς; (...). Τι οδηγίες συγκεκριμένες έδωσε ο ανθυπασπιστής, ο διοικητής και ο διοικητής Μηχανικού; Το "προσέχετε γενικά δεν φτάνει. Πρόκειται για άδικο χαμό δύο στρατιωτών, που ούτε ελάχιστα φταίνε. Τι έκανε γι΄αυτούς και τις οικογένειες η μονάδα, η μεραρχία και το Σώμα Στρατού; Ο διοικητής της μονάδας είδε κανέναν από τους γονείς; Πότε; Πόσες φορές; Τι έκανε; Πνίξαμε τα παιδιά (...). Τουλάχιστον, μετά το κακό που δεν διορθώνεται, η υπηρεσία τι κάνει; Που βρίσκεται το συνταξιοδοτικό; (...) Θέλω σχολαστική αναφορά και ευθύνες σε όλα τα επίπεδα".
Η πράξη του αρχηγού του Στρατού, πράξη ενός ηγέτη με ήθος και αίσθημα ευθύνης ξάφνιασε ευχάριστα. Κυρίως γιατί προέρχεται από ένα χώρο τον οποίο δεν έχουμε συνδέσει με εκφράσεις ευαισθησίας. ("Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός" μας έλεγαν οι εκπαιδευτές μας στο κέντρο νεοσύλλεκτων στην Κόρινθο).
Εύγε Στρατηγέ
Ως απλοί πολίτες σας ευχαριστούμε για την πράξη σας.