ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Αρθρο 1: Προπόνηση άρσης βαρών και ύψος των παιδιών
Τάσος Μαλάνης
Μαθητής Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Η επίδραση της προπόνησης με βάρη,
στην αύξηση του ύψους των παιδιών και των εφήβων ;
  Ενα ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι  προπονητές της άρσης βαρών, αλλά  και όλοι όσοι περιλαμβάνουν στις προπονήσεις τους και βάρη (ανεξάρτητα από το άθλημα στο οποίο επιδίδονται), είναι αυτό της επίδρασης που μπορεί να έχει η προπόνηση με βάρη στην ανάπτυξη του ύψους των παιδιών και των εφήβων.
Αρχικά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για μια λαθεμένη εντύπωση που έχει δημιουργηθεί και  η οποία προήλθε από το γεγονός ότι η παγκόσμια ομοσπονδία άρσης βαρών διεχώρησε τον συναγωνισμό των αθλητών σε κατηγορίες σωματικού βάρους, επιχειρώντας να διαμοιράσει τους διαγωνιζόμενους αρσιβαρίστες σε εύρη σωματικών βαρών, για να είναι δικαιότερος ο συναγωνισμός τους. Ακόμη σε αυτή την εντύπωση συνέβαλε η αγωνιστική παρουσία των κοντόσωμων αθλητών και από τον θαυμασμό που αυτοί προξένησαν στους φιλάθλους για τις ανυψωτικές τους ικανότητες. Εντύπωση που και σήμερα σε κάποιο βαθμό παραμένει, προκαλώντας προβλήματα ως προς την προσέλευση νέων αθλητών στο  άθλημα της άρσεως βαρών και την πλατύτερη ανάπτυξη του.
  Ετσι το αγωνιστικό πρόγραμμα της άρσης βαρών περιλαμβάνει 10 κατηγορίες σωματικού βάρους, στις οποίες καταχωρίζονται οι αθλητές όταν πρόκειται να αγωνισθούν. Η κατηγοριοποίηση των αθλητών ξεκινά σήμερα από την κατηγορία των 54 κιλών και φτάνει έως τα +108 κιλά, αφήνοντας ανοιχτό για υπέρβαση το όριο των +108 κιλών. Από την κατηγοριοποίηση αυτή, γίνεται φανερό ότι η κατανομή  των αθλητών της άρσεως βαρών  θα  γίνει με κύριους συντελεστές το βάρος και το ύψος τους. Κοντοί  αθλητές, συνήθως παρουσιάζουν χαμηλό βάρος  και κατατάσσονται στις κατηγορίες χαμηλού σωματικού βάρους, έναντι άλλων υψηλόσωμων οι οποίοι τείνουν να καταταχθούν στις μεσαίες και βαριές κατηγορίες σωματικού βάρους. Ανάλογη κατηγοριοποίηση έχουν πραγματοποιήσει και οι ομοσπονδίες των άλλων βαρέων αθλημάτων, όπου και παρατηρείται ανάλογο φαινόμενο,  ως προς την κλιμάκωση του ύψους, σε σχέση με την κατηγορία κατάταξης σωματικού βάρους.
    Σύμφωνα με τους ειδικούς του αθλήματος, προτείνονται και τα κατάλληλα ύψη για κάθε  κατηγορία σωματικού βάρους, με την χρήση των οποίων ευνοείται η αγωνιστική απόδοση των αθλητών. Τα προτεινόμενα ως ιδανικά ύψη για τους αθλητές της άρσης βαρών, ξεκινούσαν παλιότερα για τους αθλητές της κατηγορίας των 54 κιλών από τα 155 cm περίπου και για  τους αθλητές της κατηγορίας +108 κιλών (βαρέων βαρών), είναι περισσότερο από τα 185 cm. Σήμερα αυτά έχουν μετατοπισθεί περί τους 6 πόντους προς τα πάνω, διότι σε παρατηρήσεις που έγιναν, βρέθηκε ότι οι ψηλοί αθλητές είχαν πλεονέκτημα επειδή ανέπτυσσαν μεγαλύτερη ταχύτητα.
    Το θέμα είχε απασχολήσει και παλιότερα τους επιστήμονες, για αυτό και διεξήχθησαν έρευνες οι οποίες κατέληξαν στα εξής συμπεράσματα:
   1. Η προπόνηση με ένα μικτό πρόγραμμα προπόνησης (βάρη και άλλα αθλήματα), μπορεί να αρχίσει από την ηλικία των 10 ετών, με τρεις προπονήσεις την  εβδομάδα  και σηκώνοντας συνολικά δύο τόννους σε κάθε προπόνηση. Οι εντάσεις που προτείνονται είναι χαμηλές και μεσαίες. (Ανακοίνωση του επιστημονικού τμήματος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών της Ανατολικής Γερμανίας).
  2. Σε έρευνα που έγινε σε μαθητές δημοτικού σχολείου (ηλικίας 912 ετών), όπου με προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα, με εντάσεις χαμηλές και μεσαίες και με όγκο προπόνησης μισό έως ένα τόνο την ημέρα, εκτελεσμένες με ασκήσεις της άρσης βαρών, δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά στην εξέλιξη του ύψους, σε σχέση με τα ύψη των συμμαθητών τους. (Μετρήσεις σε μαθητές του 16ου και 19ου δημοτικού σχολείου Σερρών, από Γουδεντζίκη Π., 1994).
   3.  Μετά από διετείς έρευνες της αθλητικής σχολής του Λένινγκραντ, σε εφήβους ηλικίας 14-16 ετών, οι οποίες περιελάμβαναν κλινικές, ηλεκτρονομετρικές και ακτινολογικές εξετάσεις, σε συνδυασμό και με αντίστοιχη παρατήρηση σε κολυμβητές της ίδιας ηλικίας, ανακοινώθηκε ότι : η προπόνηση με βάρη δεν επιδρά αρνητικά  στην υγεία, αλλά απεναντίας έχει σημαντική υγιεινή επίδραση, βελτιώνει το καρδιοκυκλοφορικό σύστημα, η ανάπτυξη του σκελετού είχε την ίδια πορεία με τους κολυμβητές της ίδιας ηλικίας, τα σώματα των σπονδύλων της σπονδυλικής στήλης έγιναν στερεότερα και βελτιώθηκαν ορισμένες περιπτώσεις παθήσεων πλατυποδίας (διόρθωση της ποδικής καμάρας).
   4. Η Ρωσίδα  επιστήμων  Srogowa σε συγκριτική έρευνα που πραγματοποίησε το 1969 πάνω στο ύψος των νέων που ασχολούνται με την άρση βαρών και δρομέων ημιαντοχής), αντιστοίχως σε διάφορες ηλικίες (15-19 ετών), διαπίστωσε  ότι η άρση βαρών όχι μόνον δεν εμποδίζει την σε ύψος ανάπτυξη  των νέων αλλά απεναντίας τους βοηθά στην φυσιολογική ανάπτυξη τους, όπως όλα τα σπόρ. Στην συγκεκριμένη έρευνα, οι αρσιβαρίστες αύξησαν περισσότερο το ύψος τους σε σχέση με  τους δρομείς ημιαντοχής. Επιπλέον η άρση βαρών έδρασε (φυσιο) - θεραπευτικά σε περιπτώσεις που υπήρχαν μικρές ορθοσωματικές ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης.
   5. Σε έρευνα των Βουλγάρων Γιάνεφ - Μπόεφ - Ζαχάριεφ, που διεξήχθη το 1975, βρέθηκε ότι οι οι αρσιβαρίστες που αγωνίζονται ως την κατηγορία των 75 κιλών  έχουν  ύψος πιο χαμηλό από το μέσο ύψος για τον μέσο άνθρωπο, στις ηλικίες 20-30 χρονών. Οι αρσιβαρίστες που αγωνίζονται στις κατηγορίες των 82,5 και  90  κιλών  έχουν το ίδιο ύψος με τον μέσο όρο του ύψους των υπολοίπων ανθρώπων και οι αρσιβαρίστες που αγωνίζονται στις επόμενες κατηγορίες, έχουν ύψος υψηλότερο από τον μέσο όρο των υπολοίπων ανθρώπων.
  6. Δημοσίευση σε Αμερικάνικο περιοδικό, αναφέρει ότι σε έρευνες που  διεξήγαγε ο Dr. Κλαρκ Ριάνς σε αγόρια ηλικίας 8 χρονών, δεν είχε κανένα αρνητικό επηρεασμό στις επιφύσεις των οστών, η  προπόνηση με βάρη.
    Από την παρουσίαση των παραπάνω ερευνών, γίνεται πια φανερό ότι η άρση βαρών δεν έχει καμία αρνητική επίδραση στους αθλητές της. Σαν ένα κατεξοχήν άθλημα δύναμης, το οποίο αναπτύσσει εύκολα και γρήγορα το μυϊκό σύστημα του παιδιού και του εφήβου, συνιστάται να ακολουθείται από τους νέους, οι οποίοι θέλουν να χτίσουν ένα γερό κορμί και να αποφύγουν ή να βελτιώσουν σκελετικές αδυναμίες τους.
    Η γυμναστική με βάρη χαρίζει στον νέο ένα καλογυμνασμένο και όμορφο υγιές σώμα, βελτιώνει την αυτοπεποίθηση στον εαυτό του και σιγουρεύει την θέση του ανάμεσα στους νέους.
    Η προπόνηση στα γυμναστήρια της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης βαρών, γίνεται από ειδικευμένους και καλά καταρτισμένους προπονητές. Η δε προπόνηση καθοδηγείται από τους προπονητές της, σύμφωνα με τις ατομικές δυνατότητες του κάθε αθλητή (εξατομικευμένη προπόνηση).
Αρθρο 2: Η Ιστορία της  άρσης βαρών
Ανέστης Χινάκης
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών


     Η άρση βαρών υπήρχε από τους αρχαίους χρόνους, υπό την μορφή διαφόρων ασκήσεων δύναμης, για την εκπαίδευση των στρατιωτών αλλά και των αθλητών.
Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία που αφορούν την εμφάνιση της άρσης βαρών στους αρχαίους χρόνους, καταγράφονται κατά πρώτον στην αρχαία Αίγυπτο, όπου ανακαλύφθηκε στον τάφο του πρίγκιπα Μπάγκτι στο Μπενί - Χασάν παράσταση όπου τρία νεαρά άτομα ασκούνταν σηκώνοντας ασκούς γεμάτους άμμο.
  Κατά την Ελληνική αρχαιότητα πολλοί αθλητές έγιναν διάσημοι εξαιτίας ακριβώς των κατορθωμάτων τους που πραγματοποίησαν και που βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στην τεράστια μυϊκή τους δύναμη. Σαν τέτοιοι αναφέρονται ο Ατλαντας, ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Βύβων, ο Μίλων ο Κροτωνιάτης, ο Θεαγένης ο Θάσιος, ο Πολυδάμας ο Σκοτουσαίος, ο Κύδωνας, αλλά και βασικό προσόν για να γίνει κάποιος βασιλιάς τους αρχαίους χρόνους ήταν να έχει μεγάλη μυϊκή δύναμη.
  Διάφορα κατορθώματα έχουν καταγραφεί από την ιστορία, όπως : του Βύβωνα που σήκωσε μια πέτρα 143 κιλών με ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του, του Ευμάστα που σήκωσε από την γη μία πέτρα 480 κιλών, του Μίλωνα που έσωσε τον δάσκαλο του Πυθαγόρα και τους συμμαθητές του κρατώντας την σκεπή της αίθουσας όταν αυτή κατέρρεε. Ακόμη ο Μίλων οδήγησε τους συμπολίτες του σε περιφανή νίκη εναντίον τριπλάσιων εχθρών, φορώντας μία λεοντή και κρατώντας για όπλο μόνον ένα ρόπαλο. Ο Πολυδάμας είχε σκοτώσει με γυμνά χέρια ένα λιοντάρι και σταμάτησε με τα χέρια του ένα άρμα που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Τον Πολυδάμα τον κάλεσε στα Σούσα ο Δαρείος Ο Β! και τον προκάλεσε να μονομαχήσει μέχρι θανάτου με τους τρεις καλύτερους Πέρσες από το επίλεκτο σώμα των αθανάτων. Φυσικά ο Πολυδάμας  βγήκε νικητής από αυτή την μάχη.
  Ακόμη κατά τον Μεσαίωνα γίνεται γνωστή η δύναμη του βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, για τον οποίο λέγεται ότι σήκωνε ολόκληρο άλογο με τα χέρια του, με το ένα του δε χέρι σήκωνε σιδερόφρακτο στρατιώτη καθώς και του επιστήμονα - καλλιτέχνη Λεονάρδου Ντα Βίντσι, ο οποίος εκτός από την δύναμη του μυαλού διέθετε και μία εξίσου μεγάλη σωματική δύναμη. Λέγεται ότι κατά την μεταφορά του τεραστίου ωρολογίου της Μητροπόλεως του Μιλάνου, επειδή φοβήθηκε μήπως το χτυπήσουν οι εργάτες, το ανέβασε μόνος του μέχρι το κωδωνοστάσιο.
Κατά τους νεώτερους χρόνους η άρση βαρών οργανώθηκε σαν άθλημα κατά τον προηγούμενο αιώνα στην Κεντρική Ευρώπη. Η άρση βαρών συμπεριελήφθη στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων από την πρώτη Ολυμπιάδα. Η χώρα μας συμμετείχε στις Ολυμπιάδες από την αρχή και μάλιστα οι Ελληνες αρσιβαρίστες από την πρώτη Ολυμπιάδα είχαν διακριθεί κατακτώντας μετάλλια, όπως : Ο Σωτήρης Βέρσης στην Ολυμπιάδα του 1896 ήρθε τρίτος σηκώνοντας 110 κιλά και ο Νικολόπουλος Αλέξανδρος ήρθε τρίτος στην άρση βαρών με το ένα χέρι σηκώνοντας 57,5 κιλά. Ο Περικλής Κακούσης το 1904 κατέκτησε πρώτη Ολυμπιακή νίκη νικώντας τον Αμερικανό Ολαφ, δημιουργώντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 117 κιλά καθώς και Δημήτρης Τόφαλος στην μεσοολυμπιάδα του 1906, ο οποίος νίκησε τον Αυστριακό Στάϊνμπαχ σηκώνοντας 142 κιλά.
  Στη σημερινή εποχή και πάλι οι Ελληνες αρσιβαρίστες δόξασαν την χώρα μας, χαρίζοντας της αξιοζήλευτες επιτυχίες. Τις επιτυχίες αυτές χάρισαν στην χώρα μας οι παρακάτω αθλητές : Ακόμα κλείνοντας την ιστορική παρουσίαση της άρσης βαρών να αναφέρουμε τα 6 χάλκινα μετάλλια που κατέκτησε ο Σερραίος αρσιβαρίστας του συλλόγου Πλάτωνα Σερρών στους Πανευρωπαϊκούς παίδων 1997 & 1998 και τα 28 πανελλήνια ρεκόρ παίδων που έχει καταρρίψει. Επίσης 3 Πανελλήνια ρεκόρ παίδων Κυζιρίδης Γεώργιος (Πλάτων Σερρών).
Από την έκθεση των παραπάνω γίνεται φανερό ότι η άρση βαρών βρίσκεται σε ανοδική πορεία και μάλιστα τα τελευταία χρόνια συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρές δυνάμεις του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ελληνική Ομοσπονδία Αρσης Βαρών φροντίζει για την άνοδο του αθλήματος καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια. Με την ενίσχυση των συλλόγων σε αθλητικό υλικό, καλύπτοντας τα οδοιπορικά των προπονητών, διοργανώνοντας αγώνες σε πολλές πόλεις της χώρας, ιδρύοντας νέα κλιμάκια της εθνικής ομάδας και κέντρα ταλέντων στην επαρχία και αφιερώνοντας μία ιδιαίτερη προσοχή στους αθλητές της εθνικής ομάδας, κατάφερε να μεγιστοποιήσει την απόδοση της Ελληνικής άρσης βαρών.
  Από την Ομοσπονδία Αρσης Βαρών έχουν συγκροτηθεί ομοσπονδιακά και σωματειακά γυμναστήρια σε πολλές πόλεις της χώρας όπου οι νέοι μπορούν να γυμνάζονται χωρίς να υποχρεώνονται να πληρώνουν συνδρομές. Τα γυμναστήρια της άρσης βαρών είναι εξοπλισμένα με βάρη Ολυμπιακού επιπέδου τα οποία είναι και τα καλύτερα.
  Η Ελληνική Ομοσπονδία Αρσης Βαρών καλεί όσους νέους επιθυμούν να προπονηθούν στο άθλημα των Ολυμπιονικών, την άρση βαρών, να προσέρχονται στα γυμναστήρια άρσης βαρών που υπάρχουν στις περιοχές τους. Εκεί θα βρουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για την σωστή γύμναση τους καθώς και έμπειρους και επιμορφωμένους προπονητές που θα τους δείξουν και θα τους οδηγήσουν, στον δρόμο των μεγάλων επιτυχιών.
 
Αρθρο 3: Η Ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων
Γκίρμπα Αννα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών


      Αγώνες που τελούνταν στην Ολυμπία κατά την αρχαιότητα και μέχρι τον 4ο μΧ. Οι Ολυμπιακοί αγώνες υπήρξαν η λαμπρότερη έκφραση της ενότητας της ελληνικής φυλής, στιγμή ειρηνικής δημιουργίας, μήνυμα πανελλήνιας ενότητας μέσα σε καιρούς εμφυλίων συγκρούσεων και διαμαχών, η αφύπνιση της συνείδησης του ενιαίου της γλώσσας, των ηθών, των εθίμων, του πολιτισμού, της λατρείας και των ιδανικών των Ελλήνων.
Οι αθλητές των Ολυμπιακών είναι οι ευγενικοί αθλητές από κάθε γωνιά του ελληνισμού, που ταξιδεύουν μέρες για να διεκδικήσουν στην Ολυμπία τον κότινο της ιερής ελιάς, την ύψιστη τιμή Ολυμπιονίκη, που είναι την ίδια τιμή για την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
     Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων οι πόλεμοι και οι εχθροπραξίες σταματούσαν προσωρινά και οι θανατικές ποινές αναστέλλονται.
     Την οργάνωση και εποπτεία των αγώνων είχαν για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οι Ηλείοι Ελλανοδίκες, που με πορφυρές τους ενδυμασίες θύμιζαν τη βασιλική καταγωγή του θεσμού. Οι Ελλανοδίκες κατοικούσαν στο λεγόμενο Ελλανοδικεώνα της Ηλίδας και διδάσκονταν τα καθήκοντά τους από τους νομοφύλακες. Εκεί παρακολουθούσαν και ασκήσεις των Ηλείων αθλητών.
     Οι γιορτές γινόταν κάθε 5 χρόνια, στη 2η ή 3η πανσέληνο, μετά τις θερινές τροπές του ήλιου, τον 8ο σεληνιακό μήνα των Ηλείων, δηλ. Ιούλιο-Αύγουστο. Αρχικά οι αγώνες διαρκούσαν μία ημέρα, αργότερα με την προσθήκη νέων αγωνισμάτων αυξήθηκαν σε 2 ως 3 και σταθεροποιήθηκαν στις 5.
Δικαίωμα συμμετοχής στους ολυμπιακούς αγώνες είχε κάθε ελεύθερος Ελληνας. Ο έλεγχος της ελληνικής καταγωγής ήταν πολύ αυστηρός. Αποκλείονταν οι μη Ελληνες, οι γυναίκες, οι δούλοι, οι παραβάτες της ιερής εκεχειρίας, οι ιερόσυλοι, οι κατηγορούμενοι για φόνο ή κλοπή και οι Ελλανοδίκες. Στις μέρες των αγώνων απαγορεύονταν αυστηρά η είσοδος στις γυναίκες, με μοναδική εξαίρεση την ιέρεια της Δήμητρας, Χαμύνη.
      Οι αθλητές έπρεπε να συμπληρώσουν δεκάμηνη άσκηση, πράγμα που το επιβεβαίωναν με όρκο. Τον τελευταίο μήνα γυμνάζονταν στην Ηλιδα, κάτω από την επίβλεψη των Ελλανοδικών, που τους δίδασκαν τους κανονισμούς.
      Με την έναρξη της εκεχειρίας άρχιζε η προέλευση στην Ολυμπία πιστών, αθλητών, προσωπικοτήτων, αντιπροσώπων, των πόλεων, που συχνά πραγματοποιούσαν λαμπρές εκδηλώσεις, έδιναν πλούσια γεύματα και ανέθετα πολύτιμα έργα τέχνης. Οταν συμπληρώνονταν η άσκηση των αθλητών, τότε μαζί με τους Ελληνοδίκες έπαιρναν την ιερή οδό για την Ολυμπία.
Την πρώτη μέρα γίνονταν πανηγυρική έναρξη με ιεροτελεστίες και ορκωμοσία στο Βουλευτήριο, μπροστά στο άγαλμα του  Δία. Η νίκη στους Ολυμπιακούς αγώνες ισοδυναμούσε με απόκτηση πανελλήνιας φήμης και δόξας. Το πρόσωπο του ολυμπιονίκη περιέβαλαν θρύλοι, μύθοι, ανέκδοτα και παραδόσεις. Ο νικητής των αγώνων έμπαινε στην πόλη με τέθριππο άρμα από μια μεριά του τείχους που κατεδάφιζαν, για να δείξουν ότι με τέτοιους πολίτες τα τείχη είναι άχρηστα. Η πόλη τιμούσε τους ολυμπιονίκες της με θρησκευτικά αξιώματα, δωρεάν αίτηση στο πρυτανείο, προεδρία στο θέατρο, στις γιορτές και στους αγώνες.

Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες
    Με την επικράτηση του Χριστιανισμού οι ολυμπιακοί αγώνες άρχισαν να παρακμάζουν ωσότου ο Θεοδόσιος  έδωσε το τελευταίο χτύπημα με την απαγόρευση τους (393 πΧ). Χρειάστηκε να περάσουν από τότε χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια για να επιβιώσουν πάλι. Η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων οφείλεται στο Γάλλο κοινωνιολόγο και μελετητή Πιέρ ντε Κουμπερντιέν.
Αφορμή στάθηκαν οι εντυπωσιακές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας στα τέλη του 19ου αιώνα από ομάδα γερμανών επιστημόνων, με επικεφαλής του Eρνεστ Κούρτιους. Επειτα από μια σειρά διαλέξεων, επαφών και ζυμώσεων, που έγιναν με πρωτοβουλία του ντε Κουμπερτέν, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αγγλία και στη Γαλλία, πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή αντιπροσωπιών από 15 χώρες, διεθνής αθλητικό συνέδριο, τον Ιούλιο του 1894.
    Στο συνέδριο αυτό κηρύχθηκε επίσημα η επανάληψη των ολυμπιακών αγώνων με τόπο διεξαγωγής τους, στην κοιτίδα της ολυμπιακής ιδέας, την Ελλάδα. Το 1896, από τις 25 Μαρτίου ως τις 2 Απριλίου έγιναν στην Αθήνα οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώ-νες με συμμετοχή 285 αθλητών, από 14 χώρες.
    Από τότε και κάθε 4 χρόνια διεξάγονται ολυμπιακοί αγώνες σε διάφορες πρωτεύ-ουσες του κόσμου, με συμμετοχή αθλητών από ολοένα και περισσότερα κράτη, και με με-γαλύτερη ποικιλία αθλημάτων. Από το 1924 και κάθε 4 χρόνια διοργανώνονται και χειμερινοί Ολυμπιακοί, οι οποίοι περιλαμβάνουν αγωνίσματα στο χιόνι και στον πάγο. Διοργανώνονται επίσης Ολυμπιακοί αγώνες για άτομα που είναι σωματικά και πνευματικά ανάπηρα.
   Μέρη που έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες στη σύγχρονη εποχή.
Ετος             Πόλη
1896             Αθήνα
1900             Παρίσι
1904             Σεντ Λούις
1908             Λονδίνο
1912             Στοκχόλμη
1920             Αμβέρσα
1924             Παρίσι
1928             Αμστερνταμ
1932             Λος Αντζελες
1936             Βερολίνο
1948             Λονδίνο
1952             Ελσίνκι
1956             Μελβούρνη
1960             Ρώμη
1964             Τόκιο
1968             Μεξικό σίτι
1972             Μόναχο
1976             Μόντρεαλ
1980             Μόσχα
1984             Λος Αντζελες
1988             Σεούλ
1992             Βαρκελώνη
1996             Ατλάντα
 

Αρθρο 4: Πανσεραϊκός - Πάοκ
Νίκος Αυγένος
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών


Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο φαινόμενο να κερδίζεις τον Πάοκ.  Δεν άντεξα και γω στον πειρασμό να μη το γράψω, έτσι για την ιστορία, δεν πιστεύω επίσης η συντακτική ομάδα με τον κ.Γκιμπερίτη ότι θα αρνηθούν να τοποθετήσουν αυτό το άρθρο.
     Μια σπουδαία αναμέτρηση ανάμεσα σε Π.Α.Ο.Κ. και Πανσερραικό για την 3η φάση του Κυπέλλου Ελλάδας έγινε την Τετάρτη 13-1-99 και νικητής αναδείχτηκε ο Πανσερραικός με σκορ 0-1.
     Οι δύο ομάδες ξεκίνησαν με τις εξής εντεκάδες:
ΠΑΝΣΕΡΡΑΙΚΟΣ                               Π.Α.Ο.Κ.
Καρύπης                                              Αργυρείου
Ηπειρώτης                                           Ζαφειρίου
Πάβλικ                                                Φρατζέσκος
Μπουτσακτσής                                    Ολιβάρες
Κιοσές                                                 Νάγμπε
Χάβος                                                  Καπετανόπουλος
Τσιμπλίδης                                          Βελής
Φράνσεν                                              Μπάντοβιτς
Πεμπές                                                 Κυριακίδης
Βάλβης                                                Κατσιαμπής
Μεσέρδης                                            Τάκολα

     Οι προπονητές ήταν: ο Αγγελος Αναστασιάδης για τον Π.Α.Ο.Κ. και ο Χρήστος Αρχοντίδης για τον Πανσερραικό. Διαιτητής ήταν ο κύριος Αμπελάκιας.
      Στο πρώτο ημίχρονο υπήρξαν τρις ευκαιρίες για τον Π.Α.Ο.Κ. και μια για τον Πανσερραικό. Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε χωρίς αλλαγές. Σημειώθηκαν κάποιες καλές φάσεις για την ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. Στο 55ο έγιναν δύο αλλαγές στην ομάδα του  Π.Α.Ο.Κ. Ο Βρύζας πήρε την θέση του Ολιβάρες και ο Κωσταντινίδης τη θέση του Καπετανόπουλου.
     Στο 67ο ο Ηλιόπουλος του Πανσερραικού πήρε τη θέση του Πάβλικ.
     Τελικά στο 84ο μετά από σέντρα του Χάβου πετάχτηκε στο κέντρο της άμυνας ο Κώστας Ηπειρώτης και με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στο δίχτυα του Π.Α.Ο.Κ. Στο 87ο ο Παπαγεωργίου πήρα τη θέση του Τσιμπλίδη.
     Μετά από τρία λεπτά καθυστερήσεων ο κύριος Αμπελάκιας σφύριξε τη λήξη του παιχνιδιού. Τελικά ο Πανσερραικός πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά από την τσέπη του Π.Α.Ο.Κ και οι Σερραίοι έζησαν στιγμές δόξας μέσα στο γήπεδο της Καβάλας.
 
 

Αρθρο 5: Αθλητισμός & Αθλήματα
Στράτος Πατρώνας
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών


     Αθλητισμός είναι η προαγωγή και επίδειξη των σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων του ανθρώπου. Γινόταν με άμιλλα σε άθλους, παιχνίδια, χορούς, αγωνίσματα σε σωματικές ασκήσεις γενικά.
     Το υψηλό περιεχόμενο του αγκαλιάζει φυλετικούς, ανθρωπιστικούς, αισθηματικούς, κοινωνικούς και ειρηνικούς σκοπούς. Επιδιώκει τη δημιουργία καλών και αγαθών πολιτών, δηλαδή ωραίων και ισχυρών στο σώμα και στην ψυχή ανθρώπων και ηθικής κοινωνίας. Περιλαμβάνει τα <<κλασικά αγωνίσματα>> και τα <<σύγχρονα αγωνίσματα στίβου>>.
 Ο όρος αθλητισμός όταν χρησιμοποιείται με πλατιά, έννοια αγκαλιάζει και όλα τα αθλήματα και αγωνίσματα του <<Διεθνούς αγωνιστικού προγράμματος>>, όπως:
α) Βαρέα αγωνίσματα: πάλη, πυγμαχία, άρση βαρών.
β) Ναυτικά αγωνίσματα: κολύμβηση, καταδύσεις, υδατοσφαίριση, ιστιοπλοία, κωπηλασία.
γ) Ομαδικά αγωνίσματα: ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, πετόσφαιρα, χειρόσφαιρα, αντισφαίριση, βασόσφαιρο, κρίκετ,  χόκει και γκολφ.
δ) Τα μαχητικά αγωνίσματα: ξιφασκία, σπαθασκία, λογχομαχία, σκοποβολή.
ε) Τα ιππευτικά αγωνίσματα: ιπποδρομίες, αρματοδρομίες, πόλο.
στ) Μηχανικά αγωνίσματα: ποδηλασία, μοτοσυκλετοδρομία, αυτοκινητοδρομία, αεροπορία.
ζ) Χειμερινά αγωνίσματα: χιονοδρομία, παγοδρομία, άλμα με σκι.

     Η λέξη αθλητισμός παράγεται από το <<άθλος>>. Στους αρχαίους Ελληνας η λέξη ήταν γνωστή ως <<αθλητική>> τέχνη. Ο αθλητισμός είναι πανάρχαιος θεσμός στους Ελληνες. Στα τελευταία χρόνια με τις δύο διοργανώσεις <<πανευρωπαϊκών αγώνων>> στην Αθήνα το 1970 και το 1982, ακόμα και με τις συνεχείς Βαλκανικές και Ευρωπαϊκές αθλητικές συναντήσεις ο αθλητισμός στίβου άρχισε να προοδεύει στην χώρα μας με αίσιες προοπτικές.
     Με τη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων το 2004 στην Αθήνα το ενδιαφέρον για τον κλασικό αθλητισμό θα κορυφωθεί μα όλες τις ευνοϊκές επιπτώσεις για την άνοδο του αθλητισμού και στη χώρα μας ως το τέλος του αιώνα μας και στη διάρκεια του 21ου αιώνα.

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα της εφημερίδας