ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
Στη στήλη αυτή γράφουν επαγγαλματίες δημοσιογράφοι, (αφιλοκερδώς) για λογαριασμό της σχολικής εφημερίδας. Εμείς οι μαθητές, ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους, μελετώντας τα γραπτά τους, τις ιδέες τους και τον τρόπο εργασίας τους, διδασκόμαστε μέσα απο τα άρθρα τους και γι' αυτό τους ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Το μήνα αυτόν έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τη δημοσιογράφο Μαρία Λαμπριανίδου.
Μαρία Λαμπριανίδου. Δημοσιογράφος του γραπτού, ραδιοφωνικού
και τηλεοπτικού τύπου και φίλη του σχολείου μας. 
Εχει γράψει και γράφει σε αρκετές εφημερίδες. 
Παρουσιάστρια του κεντρικού βραδυνού δελτίου ειδήσεων
του ΤΗΛΕ Επιλογές
Τίτλος Άρθρου:   Οδοιπορικό στην Ιμβρο

      Η γεύση που αφήνει ένα ταξίδι στην Ιμβρο ενός Ελληνα είναι γλυκόπικρη και αυτό οφείλεται σε δυο συναισθήματα που συναντάς μεταξύ λιγοστών σε μεγάλη ηλικία πλέον Ελλήνων κατοίκων.   Απογοήτευση από αυτούς που θεωρούν πλέον τον τόπο τους "ξεγραμμένο" και η ελπίδα από αυτούς που πιστεύουν ότι τίποτα δεν χάθηκε ακόμα και αξίζει κάθε προσπάθεια για ανάκτησή του.
Ιστορικά στοιχεία:
     Στις 23-7-1923 υπογράφθηκε η συνθήκη της Λοζάννης σύμφωνα με την οποία τα νησιά του Αιγαίου, Ιμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία, με ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης.
     Ιμβρος ΣχινούδιΜε τα άρθρα 32, 48 της συνθήκης εξασφαλίζονται τα δικαιώματα των 9.000 Ελλήνων κατοίκων των δυο νησιών για γλώσσα, θρησκεία, περιουσία και αρχικά σεβασμό στη ζωή τους.
     Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1927 οι Τούρκοι αξιωματούχοι αναλαμβάνουν τη διοίκηση των δυο νησιών καταργώντας το καθεστώς της αυτόνομης διοίκησής τους με το νό-μο 1151.
     Το 1964 η Τουρκική εθνοσυνέλευση ψηφίζει νομοδιάταγμα με το οποίο επιβάλλονται μια σειρά μέτρων με πρωτοφανή στόχο τον αφανισμό των Ελλήνων από τα νησιά.
     Καταργείται η Ελληνική εκπαίδευση, απαλλοτριώνεται το 90% της καλλιεργήσιμης γης που ανήκει στους Ελληνες, αποφασίζεται εποικισμός από τους Τούρκους και ιδρύονται ανοιχτές αγροτικές φυλακές στην Ιμβρο.
     Βαρυποινίτες από όλη την Τουρκία και ισοβίτες, περιφέρονται ελεύθεροι εκφοβίζοντας του κατοίκους του νησιού.
     Οι μνήμες των Ιμβρίων είναι δυσάρεστες και από το 1974. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο, ο ανθελληνικός φανατισμός που είχε περάσει η Τουρκική κυβέρνηση δεν μπορούσε να μην αγγίξει τους Ελληνες της Ιμβρου.
     Ξεκινούν μια σειρά διώξεις και βιοπραγίες σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, με αποτέλεσμα και άλλοι Ελληνες να βρεθούν πρόσφυγες στην Ελλάδα ή μετανάστες στο εξωτερικό.
     Σήμερα οι περισσότεροι από τους Ελληνικούς οικισμούς έχουν αποψιλωθεί.
     Η Παναγιά, πρωτεύουσα του νησιού, έχει μείνει κατοικούμενη σχεδόν αποκλειστικά από Τούρκους, ενώ στο Σχοινούδι οι Ελληνες που διαμένουν μόνιμα είναι 40 στον αριθμό, στα Αγρίδια 35, στους Αγίους Θεοδώρους 80 και στο Γλυκύ 7.
     Τα πλατάνιαΤα καλοκαίρια η εικόνα αλλάζει. Εκατοντάδες Ιμβριοι που σήμερα ζουν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, επιλέγουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους σαν τόπο για τις θερινές τους διακοπές.
     Πολλοί από αυτούς έχουν ανακαινίσει τα σπίτια τους ενώ ορισμένοι διατηρούν επιχειρήσεις στο νησί.
     Οι απαλλοτριώσεις όμως που ξεκίνησαν πριν από χρόνια δεν σταματούν και μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που λεν ότι η μεγαλύτερη από αυτές αρχίζει μόλις τώρα.
     Πρόκειται για το κτηματολόγιο που η Τουρκική πλευρά παρουσιάζει σαν προσπάθεια καταγραφής των ακινήτων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη χαριστική βολή προς τους Ελληνες που κατάγονται από το νησί. Οσοι Ελληνες έχουν Τουρκική υπηκοότητα δικαιούνται να έχουν ιδιοκτησία στο νησί. Ωστόσο κάποιοι από αυτούς δεν έχουν τίτλους ιδιοκτησίας των ακινήτων τους ενώ κάποιοι άλλοι που έχουν αναγκάζονται να προσφύγουν στα τουρκικά δικαστήρια για να τους αναγνωρίζουν.
Από πολλούς Ιμβριους πρόσφυγες στερείται η Τουρκική υπηκοότητα με αποτέλεσμα να χάσουν τις περιουσίες τους που τις παίρνει το τουρκικό δημόσιο. Οι τούρκοι δίνουν οικονομικά κίνητρα για την προσέλκυση και παραμονή των τούρκων στα νησιά. Ακόμα δίνονται κίνητρα και στους τούρκους μαθητές ώστε να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους στην Ιμβρο.
    Ενα απο τα φράγματα Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο επιτροπές στήριξης των Ιμβρίων. Στην Αθήνα και Θεσ/νίκη. Στοχος τους, το 1996 που δημιουργήθηκαν ήταν η συλλογή χρημάτων για την περίθαλψη των γερόντων και την κατασκευή έργων στην Ιμβρο.
     Μέσα σε δυο χρόνια συγκέντρωσαν είκοσι εκατομμύρια δρχ. ενώ έχει εγκατασταθεί Τούρκος ιατρός από το 1996.
     Το 1964 οι τούρκοι κατασκεύασαν πέντε φράγματα στα οποία ρίχνουν νερά των πηγών που χρησιμοποιούσαν τα χωριά για την ύδρευση και άρδευση των καλλιεργειών τους, με αποτέλεσμα οι Ελληνες να έχουν νερό στα σπίτια τους μόνο λίγες ώρες την ημέρα.
     Αυτή ήταν η αρχή μιας σειράς τουρκικών διαταγμάτων που παραβίαζαν την συνθήκη της Λοζάννης.
Το 1996 με την ολοκλήρωση των φραγμάτων, οι περισσότεροι Ελληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειες αφού τα χωράφια τους έχουν ήδη μετατραπεί σε Τε-χνιτές λίμνες.
Εικόνες:
     Εχουν κλαπεί αρκετές εικόνες αγίων από Ελληνικούς ορθόδοξους ναούς της Ιμβρου. Μερικές από αυτές βρέθηκαν και επιστράφηκαν. Η επιστροφή των υπολοίπων θεωρείται από τους ιερείς δύσκολη όπως και η φύλαξη όσων βρίσκονται στους ναούς. Βέβαια ας μη ξεχνάμε ότι οι εικόνες όπως και τόσα άλλα έχουν περάσει στην ιδιοκτησία του τουρκικού κράτους.
     Oπως μας είπε ο πάτερ Νικόλαος, Ελληνας της Ιμβρου που κατοικεί στην Αυστραλία, τους Ελληνες εκεί τους αποκαλούν τούρκους. Μάλιστα αναρωτιούνται όταν ο πάτερ ταξιδεύει στην Ιμβρο, αν τελεί λειτουργία σε τουρκική εκκλησία.
 
Πατήρ Νικόλαος

Σχολεία:
     Μεγάλο ήταν το πλήγμα που δέχτηκαν τα σχολεία της Ιμβρου με το κλείσιμό τους το 1964. Από εκείνη τη χρονιά πολλά Ελληνόπουλα στάλθηκαν από τους γονείς τους σε Ελληνικά σχολεία στην Κων/πολη ή στην Ελλάδα αφού δεν τους επέτρεπε η εθνική τους συνείδηση τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε τουρκικά σχολεία.
     Ο Πρόεδρος κοινότητας με τη δημοσιογράφο ΜαρίαΣχεδόν όλα τα Ελληνόπουλα της Ιμβρου έχουν κηρυχθεί έκπτωτοι από το τουρκικό καθεστώς αφού δεν υπηρέτησαν στον τουρκικό στρατό με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κατοικήσουν στο νησί τους. Ενας από τους δυο Ελληνες δασκάλους, μας εξιστόρησε με ποιον τρόπο διδάσκονται τα ελάχιστα ελληνόπουλα.  "Θυμίζουν το κρυφό σχολειό"  καθώς με δυσκολία και μυστικότητα διδάσκουμε Ελληνικά μαθήματα στα σπίτια των παι-διών. Γίνονται συχνά έλεγχοι από τους τούρκους την ώρα της διδασκαλίας ακόμα και στα σπίτια που κατοικούμε. Τότε εμείς τα κρύβουμε τα Ελληνικά βιβλία και βγάζουμε τα τουρκικά. Πολλές φορές έχω οδηγηθεί στην αστυνομία. Το αγαπημένο μάθημα των παιδιών, όπως είπε ο δάσκαλος είναι η Ελληνική ιστορία.
Επίλογος:
Σήμερα οι τούρκοι δεν ενοχλούν τους λίγους Ελληνες που έχουν απομείνει. Αλλωστε έχουν επιτύχει τον σκοπό τους, όπως μαρτυρούν οι εκεί Ελληνες, που η ηλικία τους είναι από 60 μέχρι 80 χρονών.

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα της εφημερίδας