ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
- ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Αρθρο
1: ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Αναστασία
Δήμου
Μαθήτρια Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Μπαίνουμε στην 2η χιλιετία και εξακολουθούν
να υπάρχουν σχολεία που κλείνουν. Κλείνουν είτε γιατί δεν υπάρχουν μαθητές,
είτε γιατί τα παιδιά είναι ελάχιστα. Ετσι και φέτος 164 δημοτικά και νηπιαγωγεία
έκλεισαν.
Εχει αρχίσει να φτάνει ο καιρός που πρέπει
να αρχίσουμε να ανησυχούμε για αυτό. Τι να φταίει άραγε που κλείνουν τα
σχολεία, που τα παιδία που εγγράφηκαν φέτος είναι 2000 λιγότερα από ότι
ήταν πέρυσι, που κατά τα τελευταία 5 χρόνια ο συνολικός μαθητικός κόσμος
μειώθηκε κατά 35000 παιδία ;
Μπορεί να είναι παράλογο αλλά είναι πραγματικότητα.
2000 λιγότερα παιδία εγγραφτικαν φέτος στα Ελληνικά σχολεία. Υστερα από
μελέτες που έγιναν διαπιστώθηκε ότι για όλα αυτά οφείλεται η υπογεννητικότητα
και παρ’όλο που έχει εντοπίσει το πρόβλημα δεν μπορεί να το λύσει.
Οσο για τα σχολεία που κλείνουν κάθε χρόνο
όλο και περισσότερα οφείλεται στη συνεχή μετακίνηση των ελλήνων προς τα
αστικά κέντρα. Είναι φανερό ότι τα σχολεία που κλείνουν είναι σχολεία ορεινών
περιοχών. Φέτος έκλεισαν 12 μονοθέσια σε ορεινές περιοχές ένα στην Αστυπάλαια,
ένα στην Κω και 17 στην Κρήτη. Επίσης 107 σχολεία που λειτουργούσαν με
2-3 μαθητές σε απομακρυσμένα χωριά συγχωνεύτηκαν.
Το κράτος θα πρέπει να φροντίσει να δώσει
κίνητρα στις οικογένειες ώστε να γεννήσουν περισσότερα παιδιά (ολοήμερους
παιδικούς σταθμούς επιδόματα κτλ )
Αρθρο
2: Παιδιά νέοι ή παιδιά γέροι
Χρύσα
Ιακωβίδου
Μαθήτρια Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΓΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ
Σε μια κοινωνία που πρότυπο έχει όποιον είναι
ισχυρός και μεγάλος (είτε αυτό μεταφράζεται ως δύναμη, είτε ως πλούτος)
αγωνίζονται να μοιάζουν έστω και λίγο σε αυτήν τη «τέλεια» εικόνα κάνοντας
τα αδύνατα και σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιώντας χωρίς κανένα ενδοιασμό
την ισορροπία της φύσης .
Eτσι οι ρόλοι και οι θέσεις των ανθρώπων ανάλογα
με την ηλικία έχουν γίνει δυσδιάκριτοι. Αν γυρίσουμε λίγο πίσω θα διαπιστώσουμε
ότι ένας άνθρωπος ηλικίας 6- 16 ήταν παιδί και όχι με τα δεδομένα ενός
παιδιού σήμερα, αλλά ενός παιδιού που η κύρια απασχόληση του ήταν
το παιχνίδι, η διασκέδαση και το σχολείο.
Σήμερα όμως η δυσκολία της διασφάλισης ενός
καλού μέλλοντος και το άγχος των γονιών για την τύχη των παιδιών τους,
τους οδηγούν στο να φορτώσουν το πρόγραμμα των μικρών ασφυχτικά με 
αποτέλεσμα
το παιδί να χάνει να χάνει τον ελεύθερο του χρόνο από τα πρώτα κιόλας χρόνια
του στο σχολείο. Αυτό κάνει τα παιδιά να έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές
ευθύνες σε μια ηλικία στην οποία δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Oταν βέβαια
μετά από πολύ προσπάθεια κάποια στιγμή μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις
απαιτήσεις των μεγαλυτέρων, τα παιδιά αρχίζουν να νομίζουν πως μεγάλωσαν
και παίρνουν αποφάσεις αυθόρμητα (σαν παιδιά) που ενώ φαίνονται επιπόλαιες
υπάρχουν περιπτώσεις που αποδεικνύονται κάθε άλλο από απλές.
Eτσι έχουμε μια γενιά που θέλει όλα να τα
δοκιμάσει γρήγορα και όλα να τα μάθει πρώτη. Τις συνέπειες δεν είναι πολύ
δύσκολο να τις καταλάβει κανείς. Τα παιδιά κουράζονται από τη ζωή πριν
καλά καλά την ζήσουν και βαριούνται τα πάντα πολύ νωρίς. Τα προβλήματα
πληθαίνουν απότομα και οδηγούν σε σύγχυση. Το μόνο που απομένει να γεμίσει
την ώρα τους είναι η αδράνεια και το άγχος. Δεν λείπουν ωστόσο και οι περιπτώσεις
που νέοι δοκιμάζοντας όλα αυτά τα καινούργια και τα διαφορετικά, πάνω στον
ενθουσιασμό τους κάνουν επιλογές για τις οποίες καλούνται αργότερα να απολογηθούν.
Και όλα αυτά γιατί κανένας δεν έκατσε να τους ενημερώσει πραγματικά παρά
μόνο με μεγάλα λόγια και περίπλοκους ορισμούς.
Iσως ακούγεται ειρωνικό να μιλάω για όλα αυτά
αφού κι εγώ ανήκω σε αυτήν την κατηγορία μα αυτή είναι η πραγματικότητα,
τα παραμύθια έχει πολλά χρόνια που στερέψανε.
Πολλοί αναρωτιούνται
για τις τελευταίες καταλήψεις. Το σχολείο μου δεν συμμετείχε σ'αυτές ούτε
εγώ, αλλά μερικοί ειδικοί που λένε ότι ξέρουν να αναλύουν τα γεγονότα,
δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την αφορμή αυτής της διαμαρτυρίας. Ετσι
και αλλιώς, όλοι όσοι απεργούν, άλλα έχουν στο νου τους, άλλα προβάλλουν
για αιτήματα, άλλα καταλαβαίνει ο κόσμος και άλλα λέει ο υπεύθυνος Υπουργός,
οι μαθητές γιατί θα έπρεπε να αναλύσουν ξάστερα τα αιτήματα και τα υπόλοιπα.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ; Ρωτήστε και κανένα πιτσιρικά ή πιτσιρίκα.
Αρθρο
3: Παρατημένος!!! δρόμος για 35 χρόνια
Αλέξανδρος
Μικρούλης
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Αυτή είναι η πραγματικότητα, ένας δρόμος τουριστικής σημασίας,
έγινε ό ίδιος αξιοθέατο λόγο παλαιότητας και εγκατάλειψης. Κατά τα άλλα
όλοι οι πολιτικοί μας κόπτονται για την αύξηση τουρισμού στο Νομό μας.
Aσχημη είναι η κατάσταση του δρόμου, μήκους 8,5 περίπου
χιλιομέτρων, από την πόλη των Σερρών ως το φημισμένο μοναστήρι του Τιμίου
Προδρόμου. Σε πολλά σημεία, λόγω έλλειψης αντιστήριξης των επιχωμάτων,
έχουν φθαρεί και υποχωρήσει αρκετά τμήματα του δρόμου και είναι επικίνδυνος
για την οδική ασφάλεια.
Η επικινδυνότητά του μεγαλώνει κατά τη χειμερινή
κυρίως περίοδος και στο σημείο λίγο πριν από το μοναστήρι, όπου δεν υπάρχει
αντιολισθητικός ασφαλτοτάπητας όταν χιονίζει το σημείο αυτό γίνεται αδιάβατο.
Από την κατασκευή του πριν από 35 χρόνια μέχρι σήμερα παραμένει με την
αρχική ασφαλτική επίστρωση χωρίς ποτέ το οδόστρωμα του να έχει επιστρωθεί
ανακαινισθεί ασφαλτοτάπητα. Ακόμη λόγω του ότι είναι πολύ στενός και με
πολλές στροφές, δεν χωράει δυο μεγάλα αυτοκίνητα όταν αυτά διασταυρώνονται.
Η διαπλάτυνση,
βελτίωση και ασφαλτόστρωση του αποτελεί επιτακτική ανάγκη, γιατί το μοναστήρι
του Τιμίου Προδρόμου είναι ένας από του σημαντικότερους τουριστικούς τόπους
του νομού και προσελκύει πλήθος κόσμου. Ιδρύθηκε περί το 1270 και
σ’ αυτό μόνασε από το 1457 ως το 1462, ο πρώτος μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης,
Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος. Πέθανε και τάφηκε το 1472 και στον τάφο
του έχει σε ενεπίγραφη πλάκα, σε αρχαΐζουσα γλώσσα, στίχους του ποιητή
Τανταλίδη. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ναοί και τα παρεκκλήσια του
με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες ου χρονολογούνται το1330, το χειροποίητο
ξυλόγλυπτο τέμπλο, οι καλλιμάρμαρες βρύσες, οι ανεκτίμητης αξίας εικόνες
και χειρόγραφα.
Βρίσκεται σε μια πανέμορφη τοποθεσία στο βάθος της
χαράδρας του Μενοίκιου όρους. Έξω από τον περίβολο του μοναστηριού υπάρχουν
έξι παρεκκλήσια με θαυμάσιες τοιχογραφίες καθώς και ξενώνες, θολωτές γέφυρες,
υδραγωγείο κ.α. αξιοθέατα.
Η Τεχνική υπηρεσία της Νομαρχίας Σερρών κατανοώντας
τη σημασία βελτίωσης της βατότητας ασφάστρωσης του δρόμου για την καλύτερη
τουριστικής αξιοποίησης του μοναστηριού υπέβαλε στην Περιφέρεια Κεντρικής
Μακεδονίας σχετικό τεχνικό δελτίο με το οποίο ζητούσε ένα χρηματικό ποσό.
Η απάντηση ήταν αρνητική. Αντε και καλά κρασιά!!!.
Αρθρο
4: ΑΙΤΙΕΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Αντώνης
Σταματιάδης
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Η μόλυνση του περιβάλλοντος προέρχεται κυρίως
από την ανθρώπινη αμέλεια και απερισκεψία. Το περιβάλλον μολύνεται κυρίως
από τις ανθρώπινες βιομηχανικές περιοχές. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται τις
επιπτώσεις που θα έχει ένα εργοστάσιο χωρίς φίλτρα αέρος στο περιβάλλον.
Η μόλυνση του
νερού της ατμόσφαιρας και γενικά της φύσης γίνονται από τα απόβλητα των
εργοστασίων τα καυσαέρια, τα προϊόντα πετρελαίου, τα βιομηχανικά απόβλητα
κ. α.
Αν σκεφτούμε πως 10 γραμμάρια πετραιλαιοειδή
μπορούν να κάνουν 800 λίτρα νερό.
Στην Ελλάδα, ο Σαρωνικός και ο Θερμαϊκός είναι
χτυπητά παραδείγματα μόλυνσης σε εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό.
Κύριες πηγές μόλυνσης της ατμόσφαιρας και των νερών:
-Βιομηχανία που είναι η βασικότερη πηγή.
-Εγκαταστάσεις
-Αυτοκίνητα, πλοία, αυτοκίνητα.
-Χημικά προϊόντα (λιπάσματα, πλαστικά, απορρυπαντικά κ. τ. λ.)
-Ραδιενεργά κατάλοιπα που προέρχονται από πυρηνικές δοκιμές και
από πυρηνικά εργοστάσια.
Αρθρο
5: Περιβάλλον, μ' ακούει κανείς;
Ελινα
Κοτρώνη
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Τα τελευταία χρόνια, τα ζητήματα
του περιβάλλοντος έχουν περάσει δυστυχώς σε δεύτερο επίπεδο. Λίγο τα οικονομικά
προβλήματα, λίγο η ψεύτικη πεποίθηση ότι παίρνονται μέτρα έχουν οδηγήσει
σε μια κατάσταση εφησυχασμού. Κι όμως ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία,
η κατάσταση του περιβάλλοντος δεν ήταν τόσο δραματική. Οι μικρές βελτιώσεις
σε τοπικό επίπεδο δεν μπορούν να συγκαλύψουν τις μεγάλες καταστροφές σε
πλανητικό επίπεδο. Eνα μεγάλο περιβαλλοντικό πρόβλημα που επιβεβαιώνει
δυστυχώς αυτή τη ζοφερή εικόνα είναι η αποσταθεροποίηση του κλίματος, η
μεγάλη κλιματική απειλή.
Οι επιστήμονες
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ για λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής, για καταστροφικές
πλημμύρες αλλά και λειψυδρία στη Μεσόγειο, για μείωση της αγροτικής παραγωγής
και επανεμφάνιση επιδημιών, για μελλοντικούς πρόσφυγες λόγω ανόδου της
στάθμης της θάλασσας, για ένα κόσμο διαφορετικό και όχι απαραίτητα καλύτερο.
Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και κυρίως η καύση των ορυκτών καυσίμων και
η καταστροφή των δασών, επιτείνουν τις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ. Οι
ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να αναστρέψουν αυτό το ρεύμα της καταστροφής.
Ο πλανήτης μας μπορεί και πρέπει να σωθεί.
Ας βοηθήσουμε όλοι μας σ’ αυτή την προσπάθεια.
Είναι καθήκον μας και μεγάλη υποχρέωση μας απέναντι στις επόμενες γενιές.
Αρθρο
6: Μάγια, λαός με ξακουστό πολιτισμό
Νάντια
Ζγέρα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Οι Μάγια είναι
ένας λαός Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση
στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στη βόρεια Μπελίσε και μιλά διάφορες
γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές
των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι λαοί των Μάγια σε 3 ζώνες-
βόρεια, κεντρική, νότια. Η γεωγραφική, αυτή, διαίρεση συμπίπτει και με
την γλωσσική διαίρεση.
Πριν από τη κατάκτηση του Μεξικού από τους
Ισπανούς οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού
Ημισφαιρίου. Ασκούσαν τη γεωργία, έκτιζαν πέτρινα σπίτια και πυραμιδοειδείς
ναούς, κατεργάζονταν το χαλκό και το χρυσό και χρησιμοποιούσαν μια μορφή
ιερογλυφικής γραφής.
Ιστορία
Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν
πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από τα -2000 π.Χ. όπου αντιστοιχεί
η Αρχαϊκή περίοδος. Μετά αρχίζει η Προκλασική περίοδος που χρονολογείται
από το 2000 π.Χ.-250 μ.Χ. Ακολουθεί η Κλασική περίοδος μέχρι το1000 μ.Χ.
Τέλος από το 1000-1540 χρονολογείται η Μετακλασική περίοδος.
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται
στα 7500 χρόνια π.Χ. Αργότερα εμφανίστηκαν και άλλα πολύ ενδιαφέροντα
αντικείμενα. Στα μέσα της Προκλασικής περιόδου εμφανίζονται αλλαγές στις
γεωργικές κοινότητες που μαρτυρούν τις αρχές μιας πιο πολύπλοκης κοινωνικής
δομής, ενώ κάποιες κατασκευές μας δείχνουν ότι υπήρχε ένα είδος συλλογικής
εργασίας κάτω από συγκεντρωτική διοίκηση. Κατά το 1200 π.Χ., οι Ουλμέκοι,
ο, τότε, πιο προοδευμένος λαός της Κεντρικής Αμερικής επηρέασε αρκετά τους
Μάγια, αφού αυτοί ήταν που συνέβαλαν στη διάδοση του τύπου της κοινωνίας
στην Αμερική. Ο πολιτισμός των Μάγια συνεχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία
και στην κλασική περίοδο φτάνει στο απόγειο της ανάπτυξής του.
Μέχρι το 1000,
όμως, οι πόλεις των Μάγια είχαν εγκαταλειφθεί. Οι λόγοι που οδήγησαν σε
κάτι τέτοιο δεν έχουν διευκρινιστεί και μόνο υποθέσεις θα μπορούσαμε να
κάνουμε. Ισως ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι ή εμφανίστηκαν εισβολείς. Ακόμα,
όμως, μπορεί οι Μάγια να κουράστηκαν από το πολύπλοκο τελετουργικό της
πολύ απαιτητικής θρησκείας τους, και έτσι προτίμησαν να βρουν έναν καινούργιο
τρόπο ζωής.
Τέλος, μετά την ισπανική κατάκτηση το κεντρικό
τμήμα των Μάγια έγινε καταφύγιο φυγάδων. Οι περισσότεροι Μάγια κατέφυγαν
σε χωριά εκχριστιανισμού και αποδεκατίστηκαν από φοβερές επιδημίες, ενώ
σημειώθηκαν αρκετές εξεγέρσεις ενάντια στην καταπίεση και τον αποικισμό.
Ο πολιτισμός των Μάγια
Κοινωνική & πολιτική οργάνωση
Η κοινωνία των Μάγια ήταν ταξική και
υπήρχε ένα είδος ολιγαρχίας που κατείχε την μεγαλύτερη εξουσία. Η αριστοκρατία,
δηλ. οι ευγενείς, είχαν μεγάλες εκτάσεις γης στην ιδιοκτησία τους, διαχειρίζονταν
τις υποθέσεις του κράτους και είχαν τις σημαντικότερες θέσεις στις στρατιωτικές
και
θρησκευτικές τάξεις.
Οι ευγενείς, όπως είναι φυσικό βρισκόταν στην κορυφή της κοινωνίας και
ήταν οι πλουσιότεροι έμποροι. Ακολουθούσαν οι κοινοί πολίτες, η πλειονότητα
του πληθυσμού, που ήταν ελεύθεροι εργάτες. Υποστήριζαν τους ευγενείς, τους
εμπόρους, τους ιερείς, τους στρατιώτες και τους καλλιτέχνες.
Ενα χαρακτηριστικό των Μάγια ήταν το πάθος
τους για τον πόλεμο και ορισμένοι απ’ αυτούς βρισκόταν σε συνεχή πόλεμο
μεταξύ τους.
Τέλος οι Μάγια δεν δημιούργησαν αυτοκρατορίες,
και κατά την άφιξη των Ισπανών εκεί οι πόλεις κυβερνούνταν από έναν αρχηγό
που έπαιρνε το αξίωμά του κληρονομικά.
Οικονομική οργάνωση
Οι Μάγια ασκούσαν, κυρίως, τη γεωργία
και παρήγαγαν καλαμπόκι, φασόλια, κολοκύθια, βαμβάκι, κακάο, πιπεριές και
οπωροφόρα. Ασχολούνταν, επίσης, με την κτηνοτροφία, μιας και εξέτρεφαν
ορισμένα ζώα, όπως σκύλους, γαλοπούλες και μέλισσες. Ορισμένοι ασκούσαν
το κυνήγι και την αλιεία. Το εμπόριο ήταν πολύ ανεπτυγμένο μεταξύ κοντινών
αλλά και μακρινών πόλεων.
Αρχιτεκτονική & αστικοποίηση
Τα κέντρα των μεγάλων πόλεών τους περιλάμβαναν
μια ορθογώνια πλατεία που περιβαλλόταν από 
τις
τρεις ή τέσσερις πλευρές της από τεχνητούς λόφους ή εξέδρες. Πολλές φορές
αυτές οι πλατείες ήταν χτισμένες σε τεχνητά επίπεδα αναχώματα. Στην επίπεδη
επιφάνεια των ψηλών πυραμίδων χτίζονταν ναοί. Στις πλατείες υπήρχαν και
χαμηλές πυραμίδες που χρησίμευαν για βάσεις ανακτόρων με πολλά δωμάτια
που ανήκαν, κυρίως, σε αριστοκράτες. Τα μικρά κέντρα αποτελούνταν από μια
πλατεία, τα μεγάλα, όμως, είχαν αρκετές που κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό των πόλεων ήταν το γήπεδο όπου παίζονταν το πολύ
διαδεδομένο παιχνίδι της μπάλας.
Πλαστικές τέχνες
Η γλυπτική των Μάγια αναπτύχθηκε πάνω
στους βωμούς και σε στήλες που βρίσκονταν μπροστά από ναούς. Οι στήλες
παρίσταναν αξιωματούχους με πολύτιμα κοσμήματα καθώς και χρονολογίες. Οι
τοιχογραφίες στο εσωτερικό των κτιρίων είναι αρκετά κακοδιατηρημένες. Εντυπωσιακό
είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν τις πιο διαφορετικές πρώτες ύλες.
Θρησκεία
Η θρησκεία τους βασιζόταν σ’ ένα πάνθεο
φυσικών θεών, όπως οι θεοί του Ηλίου, της Βροχής, του Θανάτου, της Σελήνης
κ.α. Επίσης υπήρχαν διάφοροι θεοί που προστάτευαν κάποια επαγγέλματα ή
κοινωνικές τάξεις. Οι Μάγια μέσω της θρησκείας τους, πίστευαν πως η παρούσα
γη ήταν η τελευταία από μια σειρά δημιουργιών και πως οι προηγούμενες καταστράφηκαν
λόγω μειονεκτημάτων. Υποστήριζαν, ακόμα, πως η γη βρισκόταν στη μέση ενός
συστήματος 13 παραδείσων και 9 κάτω κόσμων. Μια τάξη ιερέων ήταν υπεύθυνη
για τις πολύπλοκες τελετές και γιορτές τους που περιλάμβαναν την φλεβοτομία,
άλλες μορφές ακρωτηριασμών, ανθρωποθυσίες καθώς και θυσίες ζώων.
Επιστήμες
Η ανάπτυξη των μαθηματικών και της αστρονομίας είναι στενά δεμένη
με τη θρησκεία τους. Στους υπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν ένα εικοσαδικό
σύστημα, με την τελεία ως σημείο αρίθμησης. Η αστρονομία τους υποστήριξε
ένα ημερολογιακό σύστημα , η χρονολογία έναρξης του οποίου είναι το 3115
π.Χ. Οι αστρονόμοι Μάγια έκαναν πίνακες των θέσεων της Σελήνης και της
Αφροδίτης και ήταν ικανοί να προβλέψουν τις εκλείψεις του ηλίου.
Μουσική
Ο μουσικός πολιτισμός των Μάγια ήταν απόλυτα
συνδεδεμένος με τους αντίστοιχους των άλλων λαών της Κεντρικής Αμερικής.
Από κάποιες λιγοστές πηγές που υπάρχουν φαίνεται ότι η μουσική παράδοση
μεταδιδόταν προφορικά, άρα δεν υπήρχε κανένα σύστημα μουσικής σημειογραφίας.
Οι κλίμακές τους ήταν πεντάφθογγες και η μουσική ήταν άρρηκτα δεμένη με
τη θρησκεία και τις τελετουργίες.
Για τους Μάγια η μουσική ήταν ένα μέσο επικοινωνίας
με τους θεούς και πίστευαν πως οι θεοί εξαγριώνονταν αν οι τελετές δεν
ήταν άψογες. Ο χορός είχε μορφή τελετουργίας και με την συμμετοχή της ομάδας
οδηγούσε σε θρησκευτική έκσταση. Γενικά, όμως, η μουσική των Μάγια αλλά
και όλων των Ινδιάνων διαμορφώθηκε μετά από πολλές επιδράσεις που δέχτηκε
από την ευρωπαϊκή και αφρικανική μουσική.
Σήμερα οι Μάγια ζουν σε ορισμένες περιοχές
της Αμερικής και ασχολούνται, κυρίως, με τη γεωργία. Είναι επισήμως Ρωμαιοκαθολικοί,
όμως μερικοί διατηρούν ακόμα τις, παλιές, θρησκευτικές τους τελετές σε
οικιακό περιβάλλον.
Ο πολιτισμός τους έχει υποστεί πολιτιστική
διείσδυση, από τα πρώτα χρόνια της ισπανικής κατάκτησης. Δυστυχώς, οι ‘πολιτισμένοι’
Ευρωπαίοι όταν ανακάλυψαν την Αμερική, θεώρησαν τους λαούς της απολίτιστους-
πράγμα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ετσι, λοιπόν, κατέστρεψαν
πολλά από τα επιτεύγματα τους, ίσως από ζήλια και αλαζονεία γιατί αυτοί
μόνο μπορεί να είναι οι λόγοι που τους οδήγησαν σε κάτι τέτοιο.
Εμείς όμως αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι,
πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο πολιτισμός των Μάγια είναι ένας από τους πιο
αξιόλογους.
Αρθρο
7: Αζτέκοι, ένας λαός μια αυτοκρατορία
Μαρία
Ξύστρου - Χ"ελευθερίου Ανδρομάχη
Μαθήτριες 6ου Γυμνασίου Σερρών
Οι Αζτέκοι έφτασαν στις όχθες της λίμνης Τεξκόκο
στην κοιλάδα του Μεξικού το 1345μ.Χ. Ηταν μια μικρή φυλή κυνηγών
και γεωργών που ξεκίνησαν από τον βορρά σε μια περιπλάνηση για αναζήτηση
γης.
Οι Αζτέκοι ήταν
ένας ιθαγενής λαός του Μεξικού, που σύμφωνα μ’ έναν από τους θρύλους που
δημιουργήθηκαν για την προέλευσή του, είχε ασιατική καταγωγή κι έφτασε
στην βόρεια Αμερική περνώντας από τον Βερίγγειο πορθμό. Εγκαταστάθηκαν
στην κοιλάδα του Μεξικού και η πόλη τους ονομάστηκε Τενοτσιτλάν, από το
όνομα του αρχηγού τους.
Οι σημερινοί Αζτέκοι είναι οι
Ναχούα, οι οποίοι έχουν μογγολικά χαρακτηριστικά, κοκκινωπή θωριά, μύτη
σιμή κι είναι ρωμαλέοι και εύσωμοι.
Σιγά-σιγά με την δεξιοτεχνία τους στα όπλα
και την ικανότητά τους να διδάσκονται από το περιβάλλον έγιναν πλούσιοι
και ισχυροί . Σε λιγότερο από 200 χρόνια έγιναν κύριοι μιας
αυτοκρατορίας που απλωνόταν από την μια άκρη ως την άλλη.15.000.000
άνθρωποι πλήρωναν σ’ αυτούς φόρο υποτελείας κάθε χρόνο.
Η κοινωνία των Αζτέκων ήταν χωρισμένη
σε τάξεις. Τα περισσότερα δικαιώματα τα είχε η αριστοκρατία με τους
ιερείς. Πιο κάτω απ’ αυτούς ήταν οι έμποροι και οι καλλιεργητές. Ολοι αυτοί
εξουσίαζαν τους δούλους, που ήταν αιχμάλωτοι προορισμένοι για θυσία. Οι
νόμοι ήταν αυστηρότατοι. Οποιος έκλεβε έστω και λίγα στάχυα, τιμωρούνταν
με θάνατο. Η γεωργία ήταν προοδευμένη. Οι Αζτέκοι καλλιεργούσαν καλαμπόκι,
βαμβάκι και καπνό. Τα παιδιά των αριστοκρατών διδάσκονταν σε σχολεία ιστορία,
αστρολογία, θρησκευτικά, νομικά και γραφή, ενώ των άλλων μάθαιναν στο σπίτι
την τέχνη του πατέρα τους και τις πολεμικές γνώσεις σε σχολεία κοντά στους
ναούς.
Η πρωτεύουσά τους η Τενοκτιτλάν ήταν
μεγαλύτερη από οποιαδήποτε πόλη της Ευρώπης. Είχε τεράστιους ναούς για
την λατρεία των θεών ενώ τα πλούσια νερά της λίμνης έδιναν στους κατοίκους
μπόλικη τροφή. Η αστρονομία και οι τέχνες άνθιζαν και Αζτέκοι τεχνίτες
έφτιαχναν όμορφα αντικείμενα με φτερά, χρυσάφι και πολύτιμους λίθους.
 |
Η πρωτεύουσα Τενοκτιτλάν
|
Στους Αζτέκους, η
θρησκεία αποτελούσε τη βάση υπάρξεως κάθε ατόμου και ήταν ο υπέρτατος λόγος
των πράξεων των ατόμων και το θεμέλιο της κρατικής οργάνωσης. Η θρησκεία
τους ήταν πολυθεϊστική. Ο αριθμός των θεών ήταν μεγάλος και μη καθορισμένος.
Ο μεγαλύτερος θεός τους ήταν ο Χουιτσιλοπόχτλι, ο αιμοχαρής θεός του πολέμου,
που αρέσκονταν στις ανθρωποθυσίες και που λατρεύονταν σ’ ένα τεράστιο ναό.
Αλλοι θεοί ήταν προστάτες των καρπών, εξουσιαστές των νεκρών κλπ.
Ολες οι πόλεις
των Αζτέκων ήταν διακοσμημένες με μεγαλοπρεπείς ναούς. Οι Αζτέκοι πίστευαν
ότι οι μεγαλύτερες θεότητες ζούσαν στον ουρανό και γι’ αυτό θέλησαν να
υψώσουν τους ναούς πάνω από τη γη. Ετσι δημιούργησαν επιβλητικές πυραμίδες,
στην κορυφή των οποίων τοποθετούσαν το ιερό των θεών. Μεγάλες κλίμακες
διακοσμημένες με ανάγλυφα και με αγάλματα οδηγούσαν στην κορυφή. Τα ανάγλυφα
ήταν μνημειακών διαστάσεων, γεμάτα λεπτομέρειες, με θέματα συμβολικά ή
φυσιοκρατικά. Οι Αζτέκοι επεξεργάζονταν το χρυσό, τον άργυρο, τον χαλκό
και κατασκεύαζαν όπλα, μαχαίρια, γεωργικά εργαλεία. Αυτά τα διακοσμούσαν
τοποθετώντας φτερά, έτσι που να σχηματίζονται μορφές ζώων ή διακοσμητικά
σχέδια. Παράλληλα με το μωσαϊκό των φτερών, εμφανίζεται και το μωσαϊκό
από πέτρες και κοχύλια. Ακόμη, δούλευαν πολύ καλά το ξύλο, τον οψιανό και
τον πηλό.
Κι όμως σ’ ένα μόνο
χρόνο η αυτοκρατορία τους καταστράφηκε, η πόλη τους ισοπεδώθηκε και
ο λαός σκλαβώθηκε από 600 Ισπανούς αποικιστές που έψαχναν για
χρυσάφι
Οι Ισπανοί έκαναν ότι μπορούσαν για
να εξαφανίσουν αυτό τον πολιτισμό γιατί τον θεωρούσαν βάρβαρο και ειδωλολατρικό
ωστόσο σήμερα ξέρουμε αρκετά πράγματα για τους Αζτέκους. Ο Μπέρναρντ Ντίαζ
ένας Ισπανός αξιωματικός κρατούσε ημερολόγιο όπου περιγράφει τα όσα έζησε
στην Τενοκτιτλαν.
Μετά την νίκη Ισπανοί ιεραπόστολοιπου είχαν
σταλεί για να εκχριστιανίσουν τους αζτεκους ενδιαφέρθηκαν για τον τρόπο
ζωής τους. Ενθάρρυναν τους Αζτεκους καλλιτέχνες να φτιάξουν έργα με θέμα
την καθημερινή τους ζωή. Ρωτούσαν τους κατοίκους και κατέγραφαν ότι ανακάλυπταν
σχετικό με παλιά τους έθιμα.
Τα κείμενα σε βιβλία είναι βασισμένα σε αυτές
τις μαρτυρίες και δίνουν μια εικόνα για το πώς ζούσαν, δούλευαν και σκέφτονταν
οι απλοί άνθρωποι και οι ευγενείς στις μεγάλες μέρες της αυτοκρατορίας
των Αζτεκων.-
Αρθρο
8: Παιδιά άπορα - παιδιά με ιδιαιτερότητες
Ροδούλα
Σαπουντζή
Μαθήτρια 6ου Γυμνασίου Σερρών
Παιδιά που τα
θυμώμαστε μόνο στις γιορτές και σε ιδιαίτερες ημέρες.
Στα άπορα παιδιά δεν έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα
ευτυχίας και αλληλεγκύης. Είναι αναγκασμένα να αποξενώνονται από τον υπόλοιπο
κόσμο και να ζούνε μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Γι’
αυτά τα παιδιά, η μεγάλες γιορτές, οι διακοπές, είναι απλώς μέρες σαν όλες
τις άλλες.
Μέρες που θα ζητιανέψουν από τυχόν περαστικούς
ή θα περιμένουν στα φανάρια για να τους δώσουν έστω και ένα κατοστάρικο.
Μέσα στο κρύο θα τριγυρνάνε γυμνά, κλαίγοντας ή ικετεύοντας για την παραμικρή
βοήθεια. Οι υπόλοιπες ώρες θα περάσουν τόσο δύσκολα όσο και οι πρωινές
ώρες. Οι γονείς δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν και βλέπουν τα παιδιά
τους μέρα με τη μέρα να μαραζώνουν. Δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν τίποτα
αφού και οι ίδιοι δεν νιώθουν σίγουροι για το αύριο. Ετσι, με αφορμή τις
γιορτές νιώθουν ακόμη περισσότερο διαφορετικοί από τους άλλους και ίσως
και αδικημένοι.
Οι γονείς προσπαθούν με κάθε τρόπο να χαροποιήσουν
τα παιδιά τους κάνοντάς τους ένα δώρο έστω και μια σοκολάτα ή μια μικρή
κουκλίτσα. Παρ` όλες τις προσπάθειες δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από το
αίσθημα της απόγνωσης και δυσκολεύονται πολύ όταν βλέπουν τα μικρά παιδιά
τους να περιμένουν υπομονετικάκάποιο δώρο.
Ολα αυτά λοιπόν, πρέπει να αγγίξουν όλους
εμάς και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να κάνουμε αυτά τα παιδιά ευτυχισμένα.
Πρέπει να αγγίξουν την ψυχή μας όλες αυτές οι καταστάσεις, να ευαισθητοποιηθούμε
και να παραδεχτούμε επιτέλους ότι και αυτά τα παιδιά αξίζουν ένα χαμόγελο,
μια ζεστή αγκαλιά.
Και, δυστυχώς, δεν υπάρχουν μόνο τα άπορα
παιδιά και τα σπαστικά ή παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες.. Τα σπαστικά παιδιά
είναι μία άλλη κατηγορία παιδιών που για κάποιους λόγους απέκτησαν μία
διανοητική καθυστέρηση που τους υποχρεώνει να μείνουν καθηλωμένοι σε ένα
αναπηρικό καροτσάκι για την υπόλοιπη ζωή τους. Βέβαια, αυτά τα παιδιά έχουν
εγκατασταθεί σε ειδικά κτίρια, τα ιδρύματα. Αυτό έρχεται σε μια τρομερή
αντίθεση μ` αυτό που είπαμε προηγουμένως. Οτι δηλαδή τα άπορα παιδιά δεν
έχουν κάποια ειδικά κτίρια και πολλές φορές ούτε σπίτια να μείνουν. Τα
σπαστικά παιδιά, λοιπόν, επιθυμούν και αυτά πράξεις στοργής από τους συνανθρώπους
τους και περιμένουν υπομονετικά, χωρίς να κρατούν κακία σε κανένα, μια
καλή χειρονομία.
Ενα δωράκι που ίσως εμείς να το θεωρούμε δεδομένο,
την αγάπη. Το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε. Γιατί
εμείς θα μπορούσαμε να τους δώσουμε τους πόρους για να καλυτερέψει η κατάστασή
τους. Δεν ζητάνε πολλά. Απλά, θέλουν να πλημμυρίσουν από συναισθήματα χαράς
και αισιοδοξίας που τόσο πολύ το χρειάζονται.
Για να νιώσουμε και εμείς την ανθρωπιά,
για να γλυτώσουμε από τύψεις που αργότερα θα κυριέψουν την συνείδησή μας
και να δώσουμε σε όλα τα παιδιά της γης το αίσθημα της αγάπης. Για όλους
αυτούς τους λόγους θα πρέπει να τους φωνάξουμε λέγοντάς τους ότι είμαστε
εδώ, δίπλα τους και είμαστε όλοι έτοιμοι να τους βοηθήσουμε.
Αρθρο
9: Ενα παιδικό χαμόγελο
Νάντια
Ζγέρα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Εχει αποδειχθεί άπειρες φορές πως, αν ο τεράστιος
κόσμος μας κυβερνιόνταν από παιδιά και αν γενικά ήταν τα παιδιά εκείνα
που θα έπαιρναν στα χέρια τους κάθε σοβαρό πρόβλημα που μαστίζει τη γη
μας ,σήμερα τα πάντα γύρω μας θα ‘ταν σίγουρα πολύ καλύτερα. Οι αποδείξεις
πολλές. Δύσκολο να γραφούν όλες σ’ ένα άρθρο μιας σελίδας. Ομως υπάρχει
μια πολύ τρανταχτή απόδειξη που τυχαίνει να προέρχεται από τη χώρα μας,
κάτι που μας κάνει πολύ περήφανους.
Ο λόγος βέβαια
για το «Χαμόγελο του παιδιού». Για όσους δεν γνωρίζουν, μια φιλανθρωπική
οργάνωση που έχει σκοπό να βοηθήσει όσα παιδιά τη χρειάζονται. Τι σχέση
όμως έχει αυτό μ’ έναν κόσμο καλύτερο με κυβερνήτες παιδιά; Απόλυτη ,γιατί
το εντυπωσιακότερο είναι πως ο Σύλλογος αυτός είναι η υλοποίηση του ονείρου
ενός μικρού αγοριού.
Ολα ξεκίνησαν το 1995 όταν
ο, τότε , 10χρονος Ανδρέας Γιαννόπουλος ζούσε το δικό του δράμα. Χτυπημένος
κι αυτός από την ανίατη νόσο του καιρού μας ,έβλεπε τα άλλα άπορα και δυστυχισμένα
παιδιά και τα λυπόταν. Υπέφερε ο ίδιος και επειδή γνώριζε καλά πόσο μεγάλος
ήταν ο πόνος ήθελε οι συνάνθρωποί του να ζήσουν καλύτερα.
Κι όμως ίσως
φαίνεται παράξενο τη στιγμή που άλλα παιδιά στη θέση του αν ήξεραν πως
το τέλος τους πλησίαζε θα αισθάνονταν την αδικία να τους πνίγει και προς
στιγμή δεν θα συμπονούσαν τους άλλους παρά μόνο θα ‘θελαν να τους εκδικηθούν.
Παρόλα αυτά ο Ανδρέας ήταν ένα παιδί με σπάνια χαρίσματα που οραματίστηκε
με το παιδικό ,αλλά συγχρόνως και ώριμο, μυαλό του ένα κόσμο καλύτερο για
τα παιδιά όλης της Ελλάδας που είναι όλα παιδιά του ίδιου Θεού ανεξάρτητα
με την οικονομική τους ή οικογενειακή τους κατάστασης. Ετσι λοιπόν στις
5 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου έγραψε στο ημερολόγιό του:
«Ολοι ξέρουμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που
τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά,
δεν έχουν παιχνίδια και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και
αφήστε τα λόγια, ας ενωθούμε κι ας δώσουμε ό,τι μπορούμε στα φτωχά: αλβανάκια,
άσπρα και μαύρα, όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο σύλλογος
θα λέγεται: ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε, αν ενωθούμε
θα τα καταφέρουμε! Ανδρέας Γιαννόπουλος».
Ετσι ο Ανδρέας
ονειρεύτηκε τον σύλλογό του που θα χάριζε με τη βοήθεια των ανθρώπων χιλιάδες
παιδικά χαμόγελα και μετά το θάνατό του. Και όλα έγιναν όπως εκείνος τα
φαντάστηκε γιατί δεν χωρούσε άρνηση σ’ ένα τέτοιο παιδί και μάλιστα σε
μια τέτοια ιδέα. Λίγες μέρες , λοιπόν, πριν από το θάνατό του, παρουσιάστηκε
μαζί με τους γονείς του στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, «Κόκκινη Κάρτα»,
για να ενημερώσει όλους τους Ελληνες για τον σκοπό του και το πέτυχε. Συγκίνησε
ολόκληρο το πανελλήνιο με το θάρρος, την ελπίδα και το κουράγιο του. Αγαπημένοι
τραγουδιστές, ηθοποιοί, αθλητές αλλά και γενικά πολλοί καλλιτέχνες προσφέρθηκαν
να βοηθήσουν ώστε να γίνει πραγματικότητα η ελπίδα του μικρού Ανδρέα.
Μερικοί όπως ο Θάνος Καλλίρης, που είναι πρόεδρος,
ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Γιώργος Παπαδάκης, ο Κώστας Καρράς, ο Πέτρος
Φιλιππίδης, ο Βάντσιχ κι ο Βαζέχα είναι ένα μέρος από τα 2.500 μέλη σ’
όλη την Ελλάδα και Κύπρο.
Το τέλος του Ανδρέα μπορεί να ήταν άδικο και
μάλιστα στην ηλικία του, μα άφησε πίσω του ένα πολύτιμο έργο που συνεχίζεται
μ’ επιτυχία, με την βοήθεια προπάντων του πατέρα του που βλέποντας το ίδιο
του το παιδί να πεθαίνει προσπαθεί να βοηθήσει άλλες οικογένειες ώστε να
μην γνωρίσουν το δικό του πόνο. Τα μέλη του συλλόγου δουλεύουν αδιάκοπα
οργανώνοντας φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, εκδρομές, οικολογικά προγράμματα
κ.α., ενώ ως τώρα βοηθούν 500 περίπου οικογένειες. Φροντίζει ,επίσης, για
τη νοσηλεία και τη θεραπεία παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας και το
Κέντρο Φιλοξενίας που υπάρχει δέχεται άπορα παιδιά, χωρίς οικογένεια, κακοποιημένα
και παιδιά που τα κακομεταχειρίζονται και τα εκμεταλλεύονται οι γονείς
τους. Παρέχει, ακόμα, ψυχολογική και ηθική υποστήριξη ενώ είναι κατά της
ιδρυματοποίησης και προσπαθεί να επανεντάξει κάθε εγκαταλελειμμένο παιδί
σε μια φυσική και σωστή οικογένεια.
Σύμφωνα με όλα αυτά σιγά σιγά τα παιδικά
χαμόγελα γίνονται όλο και περισσότερα και σίγουρα ο μικρός Ανδρέας είναι
ευχαριστημένος και ικανοποιημένος μ’ όλα αυτά. Τέλος ίσως, δεν μπόρεσε
να εξαλείψει τελείως τη δυστυχία όμως έβαλε τα θεμέλια αυτού του έργου.
Αρθρο
10: Αφιέρωμα σε ένα λαό της προσφυγιάς (Πόντος)
Αβραάμ
Γκόσιος
Μαθητής Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Τα παρακάτω έχει γράψει ένας μαθητής
14ων ετών που αν και ντόπιος έχει απεριόριστο θαυμασμό για ένα από τους
λαούς «της προσφυγιάς» που δεν είναι άλλος από το λαό του Πόντου, το λαό
που μετά από τόσες υποδουλώσεις πράγματα που εν ένας λαός τα διατηρήσει
έχει λύσει το πρόβλημα της εξαφάνισης.
Τα
τρία αυτά πράγματα που έχει διατηρήσει στους αιώνες μπορώ να πω είναι τα
εξής:
1ον τη θρησκεία 2ον τις παραδόσεις
και 3ον τη γλώσσα.
Το ότι οι Πόντιοι διατήρησαν τη γλώσσα
τους ζωντανή και προπαντός αναλλοίωτη δεν είναι τυχαίο. Οπως σας είναι
γνωστό, η ποντιακή διάλεκτος προέρχεται από την αρχαία ελληνική και
όποιος είναι γνώστης αυτής και φυσικά κατέχει και λίγη φαντασία ίσως καταφέρει
να καταλάβει την πλούσια αυτή διάλεκτο.
Με ένα μωρό στην αγκαλιά, ένα κομπόδεμα,
τη ψυχή και ένα όραμα για μια καινούργια ζωή. Ετσι ξεκίνησαν το ταξίδι
τους, ένα ταξίδι που για πολλούς ποτέ δεν είχε τέλος, γιατί στην μέση που
ήταν τόσο μικρό ξεκίνημα για ένα άλλο ταξίδι, πιο μεγάλο, ένα ταξίδι προς
την αιωνιότητα, προς τη βασιλεία των ουρανών.
Σε μια περιοχή λίγο έξω από τη Κωνσταντινούπολη,
στο Ερζερούμ, ήταν το μέρος που συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι πρόσφυγες Πόντιοι,
που μέσα στη φτώχεια τους και την κακομοιριά τους, άρχισαν με αργό ρυθμό
να διασκορπίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η πρώτη αδικία που σημειώθηκε
εις βάρος τους ήταν ότι, αν όχι όλους, τους περισσότερους απ’ αυτούς τους
έστειλαν μαζί με τις οικογένειές τους σε ορεινά σημεία, χωρίς να έχουν
εύφορη γη να καλλιεργήσουν και το κυριότερο, στέγη ένα κεραμιδί πάνω από
το κεφάλι τους, όπως λέει κι ο λαός. Παρόλα αυτά με την εργατικότητά τους
και τη δίψα τους για ζωή και γνώση σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν να
ξανασταθούν στα πόδια τους και να ενσωματωθούν με τους άλλους Ελληνες.
Τα
έθιμα τους ήταν το τρίτο σημαντικότερο πράγμα που διατήρησαν οι Πόντιοι.
Αξίζει να αναφερθώ στο παραδοσιακό μουσικό όργανο του, διατηρημένου από
τον καιρό του Βυζαντίου και φερμένο από την περιοχή του Πόντου, και το
όνομά της, λύρα. Κάθε όργανο συνοδεύει το τραγούδι και το τραγούδι απαιτεί
τραγουδιστή όπου οι άνθρωποι αυτοί μέσα από τους στίχους των τραγουδιών
εξιστορούν τις ιστορίες τους και γενικά τις λύπες, τις χαρές και την καθημερινή
ζωή των ανθρώπων που ήρθαν από την ανατολή και των ανθρώπων που με γέφυρα
το θάνατο πέρασαν στη ζωή, στη γνώση, και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Αρθρο
11: Ναρκωτικά - αιτια, καταπολέμηση
Αναστασία
Δήμου
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Τα ναρκωτικά αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία
νοσηρότητας και άκαιρης θνησιμότητας στις περισσότερες χώρες. Το
ζήτημα των ναρκωτικών είναι το ίδιο σπουδαίο με εκείνο του αφοπλισμού και
της ειρήνης.
Προσωπικά
πιστεύω πως προς τα ναρκωτικά στρέφονται πρόσωπα τα οποία είναι ανίκανα
να αντικρίσουν τη ζωή και να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητά της.
Πρόκειται για φυγή μπρος από τις απαιτήσεις τις
οποίες προβάλλει η ζωή μας. Τα άτομα που παίρνουν ναρκωτικά δεν ασκούν
ποτέ τη βούληση τους έ-τσι ώστε να μπορούν να αντιστέκονται στις απαιτήσεις
τις οποίες έστω και υποτυπωδώς τους προβάλλει η ζωή μας. Σέρνονται από
τις επιθυμίες τους χωρίς να είναι σε θέση να αντισταθούν σε τίποτε γι’αυτό
το λόγο παρασύρονται και καταφεύγουν στα ναρκωτικά. Πολλές φορές το ίδιο
το οικογενειακό περιβάλλον μέσα από τις πράξεις και τις στάσεις των γονιών
ωθεί το νέο προς τα ναρκωτικά.
Οταν οι γονείς δεν δια παιδαγωγούν τα παιδιά
έστω και στοιχειωδώς στην υπομονή και επιμονή επό-μενο είναι τα παιδιά
να μην μπορούν ν’αντιδράσουν στις δυσκολίες της ζωής. Ετσι στρέφονται ευκολότερα
προς τα ναρκωτικά γιατί ακριβώς δεν γνώρισαν το είδος της αγωγής εκείνης
που μαθαίνει το άτομο ν’αναλαμβάνει τις ευθύνες του, να περιμένει, να επιμένει,
να κατανικά το φόβο, την ατολμία αλλά και κάθε ενοχλητική κατάσταση που
βρίσκεται έξω απ’αυτόν ή μέσα στον ίδιο.
Αλλες αιτίες που οδηγούν τους νέους στα ναρκωτικά
είναι ο μιμητισμός και η περιέργεια. Η μίμηση παίζει σαν αίτιο σπουδαίο
ρόλο. Ο νέος που μιμείται δεν θέλει να μείνει έξω από το συρμό. Θέλει να
ακολουθεί τη μόδα χωρίς να συνειδητοποιεί πως μερικές φορές η μόδα οδηγεί
στον παραλογισμό. Η περιέργεια επίσης είναι ένας σπουδαίος παράγοντας που
ωθεί τους νέους να δοκιμάσουν τα ναρκωτικά.
Η ανθρώπινη αυτή αδυναμία κρατά το άτομο δεμένο
στο στιγμιαίο, στην επιφάνεια, στην έξω απ’την ουσία πραγμάτων. Ο έφηβος
διψά από περιέργεια να αποκτήσει τη δική του εμπειρία με τα ναρκωτικά και
γι’αυτό το λόγο στρέφεται σ’αυτά.
Ακόμα η ανεργία συμβάλει στη στροφή των νέων προς
τα ναρκωτικά. Ο άνεργος νέος αισθάνεται ανία και πλήξη, βλέπει τη ζωή μονότονη
χωρίς ενδια-φέρον έτσι προκειμένου να γλιτώσει από την επανάληψη των ίδιων
εντυπώ-σεων και παραστάσεων στρέφεται προς αντικοινωνικούς δρόμους, που
ένας από αυτούς είναι και ο δρόμος προς το λευκό θάνατο.
Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των ναρκωτικών
πιστεύω πως η οικογένεια θα πρέπει να είναι λειτουργική. Για να το πετύχουν
οι γονείς αυτό θα πρέπει οι σχέσεις τους με τα παιδιά να χαρακτηρίζονται
από τρυφερότητα, εμπιστοσύνη και αμοιβαίο σεβασμό.
Επίσης οι γονείς θα πρέπει να έχουν επικοινωνία
με τα παιδιά και να μην α-πορρίπτουν τις ιδέες τους χωρίς συζήτηση. Η οικογένεια
πρέπει να λειτουργεί σαν μία ομάδα όπου ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα
την οποία οι υπόλοιποι αποδέχονται και αναγνωρίζουν χωρίς να υπάρχει ο
φόβος της αυστηρής κριτικής.
Για να κρατηθούν οι νέοι από τα ναρκωτικά θα πρέπει
να ενημερώνονται για τους κινδύνους που κρύβουν τα ναρκωτικά. Να ιδρύονται
πολιτιστικά και ψυχαγωγικά κέντρα καθώς επίσης και πολλά κέντρα αποτοξίνωσης.
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να τιμωρούν αυστηρά τους εμπόρους του λευκού θανάτου
και να συνεργάζονται για την εξάρθρωσή τους. Είναι ευθύνη των κυβερνήσεων
να είναι φυλακές της υγείας του λαού και του κοινωνικού συνόλου.
Η καταπολέμηση των ναρκωτικών είναι καθήκον του
καθενός για αυτό θα πρέπει με κάθε μέσο να εμποδίζουμε τη διάδοση τους.
Αρθρο
12: Υγροβιότοποι & συνθήκη RAMSAR
Σοφία
Μπάρμπα
Μαθήτρια Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Οι υγρoβιότοποι είναι ρηχές συγκεντρώσεις
νερού. Είναι τόποι όπου παρατηρούνται περιοδικές μεταβολές της στάθμης
του νερού. Είναι μικρές ή μεγάλες περιοχές, φυσικές και τεχνητές, όπου
συναντώνται στο έδαφος, το νερό και ο αέρας, Οι συνδυασμοί αυτών των τριών
στοιχείων και ιδιαίτερα του νερού και του εδάφους, διαμορφώνουν τις διαφορετικές
κατηγορίες υγροτόπων.
Είναι υγρές
περιοχές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη χιλιάδων μορφών
ζωής. Η μεγάλη ποικιλία των φυτών, των ζώων και των άλλων οργανισμών δημιουργούν
σε συνδυασμό με τις μεταβολές του εδάφους, του νερού και του αέρα μοναδικά
οικοσυστήματα.
Για πρώτη φορά, στην πόλη Ramsar της
Περσίας, το 1971, μια επιτροπή αντιπροσώπων από διάφορες χώρες έβαλε τον
θεμέλιο λίθο της « Σύμβασης για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας
ως ενδιαιτήματος για τα υδρόβια πουλιά », γνωστή απλώς και ως « Σύμβαση
Ramsar ». Η Ελλάδα ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Σύμβασης και
την υιοθέτησε το Νομοθετικό Διάταγμα 191/1974.
Η Σύμβαση έθεσε μεταξύ των άλλων ορισμένα
κριτήρια, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον χαρακτηρισμό Υγροβιοτόπων
ως διεθνούς Σημασίας.
Οι ελληνική υγρροβιότοποι που περιλαμβάνονται
στη Σύμβαση Ramsar είναι:
1) Η λιμνο θάλασσα Μεσολογγίου,
2) Ο Αμβρακικός κόλπος,
3) Η λίμνη
Κερκίνη,
4) Η μικρή Πρέσπα,
5) Τα δέλτα των ποταμών Αξιού- Αλιάκμονα- Λουδία,
6) Οι λίμνες Βόλβη και Λαγκαδά,
7) Η λίμνη Κοτυχίου,
8) Η λιμνοθάλασσα Γκουμπουρνού και το δέλτα του Νέστου,
9) Η λίμνη Βιστωνίδα και η λιμνοθάλασσα Πόρτο-Λάγος,
10) Η λίμνη μητρικού και
11) Το δέλτα του Εβρου.
Αρθρο
13: Η ζωή στις πολικές περιοχές
Τάμιου
Εύη
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Αρκτική:
Στον βόρειο Πόλο δεν υπάρχει στεριά, αλλά
οι βορειότερες άκρες της Β. Αμερικής, της Σκανδιναβίας, της Ρωσίας, και
το μεγαλύτερο μέρος της Γροιλανδίας είναι σε περιοχή που ονομάζεται Αρκτική.
Το χειμώνα είναι ψυχρή και το έδαφος καλύπτεται με χιόνι, αλλά το καλοκαίρι
μπορεί να είναι θερμή για λίγους μήνες.
Πάνω σε μια μεγάλη περιοχή της Αρκτικής, που
ονομάζεται τούνδρα, το χιόνι λιώνει και αναπτύσσονται χόρτα, βρύα και χαμόκλαδα.
Αυτά προσφέρουν τροφή σε μεγάλο αριθμό ζώων. Μια μεγάλη ποικιλία πουλιών
ζούνε στην τούνδρα, αν και πολλά από αυτά μένουν εκεί μόνο το καλοκαίρι.
Ανταρκτική:
Ανταρκτική είναι μια μεγάλη ήπειρος στον Ν.
Πόλο. Eχει τις χαμηλότερες θερμοκρασίες στη γη, και καλύπτεται με πάγο.
Το καλοκαίρι μικρές περιοχές πάγου στις κορυφές της ηπείρου λιώνουν και
αναπτύσσονται βρύα και λειχήνες. Τα πιο γνωστά πλάσματα της αρκτικής είναι
οι πιγκουΐνοι. Συχνά ζουν μαζί σε αποικίες πολλών χιλιάδων πουλιών και
συνoστίζονται για να ζεσταίνονται.
Οι λιγοστοί άμθρωποι που ζουν σ'αυτή την περιοχή
είναι κυρίως επιστήμονες ερευνητές, στρατιωτικοί και άλλοι ειδικοί οι οποίοι
κάνουν διάφορα πειράματα.
Αρθρο
14: Το νησί του Πάσχα
Ελίνα
Κοτρώνη
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Ο Ειρηνικός κρύβει ένα μέγα αίνιγμα, που το
μυστικό του το κρατά ένα μικρό νησί χαμένο στην απεραντοσύνη του ωκεανού
αυτού. Συγκεκριμένα βρίσκεται απομονωμένο στο νοτιανατολικό Ειρηνικό και
από το 1888 ανήκει στη Χιλή. Εχει σχήμα τριγωνικό και στις κορυφές του
υψώνονται 3 ηφαιστειακοί κώνοι. Οι ορμητικοί άνεμοι που το χτυπούν
με άφθονες βροχές του προσδίδουν δροσερό κλίμα αλλά το στερούν από βλάστηση.
Το νησί αυτό είναι ο πλέον μυστηριώδες τόπος
του πλανήτη μας διότι όλο το νησί είναι κατάσπαρτο από εκπληκτικά αλλά
και απροσδιορίστου προέλευσης και προορισμού μνημεία, τερατώδεις στις διαστάσεις
ανθρώπινες μορφές αποτελούμενες από σκαλισμένους μονόλιθους ύψους από 1
ως 20μ. που ζυγίζουν 1 ως 60 τον. και αγναντεύουν τη θάλασσα. Υπάρχουν
525 παρόμοια αγάλματα σε όλο το νησί αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος τα
κατασκεύασε.
Παλαιότερα πίστευαν ότι το νησί του Πάσχα
αποτελούσε μία κορυφή της ηπείρου που καταλάμβανε μεγάλο μέρος του Ειρηνικού
ωκεανού και η οποία ένωνε ίσως την Αυστραλία με την Αμερική. Επειτα όμως
η ήπειρος αυτή καταποντίστηκε κατόπιν γεωλογικής καταστροφής στο βυθό του
Ειρηνικού όπως η Ατλαντίδα. Η υψηλή κορυφή που σήμερα αποτελεί το νησί
του Πάσχα επέπλευσε οι κάτοικοι του οποίου είχαν ανεγείρει πριν τον καταποντισμό
μία νεκρόπολη της οποίας μνημεία αποτελούν τα κολοσσιαία αυτά αγάλματα.
Σήμερα όμως οι επιστήμονες μελετούν το νησί
σαν ένα παράδειγμα του πώς μια κοινωνία μπορεί να αυτοκτονήσει. Τώρα γνωρίζουν
ότι η οικολογική καταστροφή δεν είναι μόνο μια απειλή στο παρόν αλλά ήταν
επίσης γνωστή στους ανθρώπους του νησιού του Πάσχα εκατοντάδες χρόνια πριν.
Οι κάτοικοι του νησιού έφτασαν εκεί με κανό
κοντά 2000 χρόνια πριν. Εκείνη την εποχή το νησί καλυπτόταν από δέντρα
και υπήρχαν πολλά θαλάσσια πουλιά και μικρά ζώα. Οι άνθρωποι που πήγαν
να ζήσουν στο νησί σύντομα άρχισαν να κόβουν τα δέντρα, έτσι ώστε να μπορούν
να καλλιεργήσουν. Οι κάτοικοι ευημέρησαν και γύρω στα 1500 ζούσαν στο νησί
20,000 άνθρωποι αλλά σιγά-σιγά τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άσχημη τροπή.
Πολύς χρόνος σπαταλιόταν για να φτιάχνουν
αγάλματα και πέτρινες εξέδρες όπου θα στεκόταν καθώς και για να μεταφέρουν
τα αγάλματα στα διάφορα μέρη του νησιού. Αλλά δίχως δέντρα το έδαφος υποχωρούσε
και τα σπαρτά δύσκολα μεγάλωναν. Υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι αρκετό
φαγητό και καθόλου δέντρα. Δεν υπήρχαν ξύλα , δεν μπορούσαν να κάνουν κανό
και έτσι δεν μπορούσαν να πάνε για ψάρεμα. Σύντομα άρχισαν πόλεμοι μεταξύ
των κατοίκων.
Οταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν στο νησί το 1722
υπήρχαν εκατοντάδες αγάλματα που ατένιζαν τη θάλασσα αλλά μόνο 2000 κάτοικοι
είχαν απομείνει οι οποίοι ζούσαν πολύ φτωχικά. Οι νησιώτες είχαν δημιουργήσει
ένα πληθυσμό ο οποίος ήταν υπερβολικά μεγάλος για ένα τόσο μικρό νησί και
έτσι κατέστρεψαν όλες τους πόρους το νησιού. Ισως τι νησί του Πάσχα ακόμη
έχει ένα μήνυμα για όλους εμάς.
Αρθρο
15: Η πρόσβαση "ανάπηρων" στις Δημόσιες υπηρεσίες
Στεφανίδου
Ντίνα - Στοίλα Χαρούλα - Σαπουντζή Ροδή
Μαθήτριες Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Η ΑΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Ενα από τα σημαντικότερα προβλήματα
που αντιμετωπίζουν άνθρωπο με ιδιαίτερες ανάνγκες και γενικά οι ανάπηροι
στης μέρες μας, είναι η δύσκολη και ή αδύνατη πρόσβαση τους σε δημόσιες
υπηρεσίες.
Δυστυχώς
σε όλες σχεδόν τις υπηρεσίες αυτές υπάρχουν σκάλες που εμποδίζουν
τα άτομα με ειδικές ανάγκες να εισαχθούν σ'αυτά τα κτίρια. Και όπως βλέπουμε
στις μέρες μας οι άνθρωποι με σωματικές αναπηρίες αυξάνονται. Οι αιτίες
ποικίλουν και δυστυχώς η κατάσταση δυσχεραίνει όταν, όπως είπαμε, δεν τους
επιτρέπεται η πρόσβαση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.
Γι'αυτό, πρέπει να κατασκευαστούν ειδικές
ράμπες ώστε τα άτομα αυτά να μπορούν να μετακινούνται ευκολότερα, γιατί
μ'αυτόν τον τρόπο δείχνουν πως οι άνθρωποι αυτοί δεν ανήκουν στο κοινωνικό
σύνολο και έτσι δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας του παραγκωνισμού
τους.
Αυτό
όμως δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν οι "μεγάλοι" του κράτους. Και
αυτό αποτελεί ντροπή. Πρέπει να ντρέπονται όλοι αυτοί που αφαιρούν το δικαίωμα
από όλους αυτούς τους ανθρώπους να αισθάνονται σαν όλους τους
άλλους.
Οι μηχανικοί μας, που κτίζουν μεγαλόπρεπα
και εντυπωσιακά κτίρια χωρίς να σκέφτονται πως υπάρχουν και άλλες ανάγκες
θα πρέπει να σκεφτούνκαι τις ράμπες.
Αλλωστε όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την
ευκαιρία να μετέχουν στο κοινωνικο σύνολο. Παρ'όλο που η μοίρα τους, τους
έφερε σ'αυτήν την δύσκολη κατάσταση εμείς δεν πρέπει και δεν έχουμε το
δικαίωμα να τους αποκλείσουμε, αντιθέτως χρειάζονται πολύ υποστήριξη.
Ομως
αν και θέλουν να βγαίνουν έξω, να προσφέρουν εμείς τους κόβουμε κάθε ελπίδα
για βόλτα και δουλειά. Αλήθεια, σκεφθήκατε ποτέ πως ξαφνικά μπορεί ο καθένας
μας να βρεθεί σε τέτοια κατάσταση; Τι νομίζεται ότι γίνεται, και πως καταλήγουν
όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ακούμε ότι γλύτωσαν απο σοβαρά αυτοκινητιστικά
δυστυχήματα;
Ας αφήσουμε λοιπόν όλοι τα μεγάλα λόγια, ιδιαίτερα
οι υπεύθυνοι και οι πολιτικοί και προβούμε σε ορισμένες πράξεις που μετρούν.
Ολοι μας θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δώσουμε την ευκαιρία σ'αυτούς
τους κακότυχους ανθρώπους να ζουν και να κινούνται με αξιοπρέπειακαι και
να συμπεριφέρονται όπως όλοι μας. Μέχρι πότεθα τους στερήσουμε αυτά
που δικαιούνται.
Εδώ βαθμολογούμε με άριστα κ Δήμαρχε
αλλά όχι μόνο μία ράμπα στην πλατεία
για εντυπώσεις
Αρθρο
16: "Κάτσε καλά Γεράσιμε"
Μάρκος
Τουτουντζής
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Ενα καζάνι που έβραζε πάνω από μια δεκαετία,
εξερράγη και έβαλε ειδικούς και μη να σκέφτονται για το ποιος φταίει.
Ποιοι ήταν όλοι αυτοί οι μαθητές που έλαβαν
μέρος στις καταλήψεις; Πολλοί και διάφοροι. Μαθητές
αγανακτισμένοι, μαθητές άριστοι, μαθητές μέτριοι, άσχετοι, χαβαλέδες,
σκεφτόμενοι και μη, μαθητές
που γνώριζαν το νομοσχέδιο και μαθητές που δεν είχαν ιδέα. Πάνω απο
όλα; Η καταπίεση, το βαρύ και φορτωμένο πρόγραμμα και το άγχος των μαθητών.
Εκείνο που έχει σημασία είναι το γεγονός
ότι κάποιος κάποτε έπρεπε να κάνει κάτι σαυτό που δεν προχωρούσε άλλο.
Και ήρθε το νομοσχέδιο Αρσένη. Είναι αλήθεια
ότι δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τίποτε γιαυτό πριν
από την εφαρμογή του παρόλο που ο κ. Υπουργός προσπαθούσε να πείσει
στους πάντες ότι έκανε
διάλογο. Τα κόμματα έλεγαν ότι δεν τους άκουσε, οι Καθηγητές λένε ότι
έχει να συζητήσει μαζί τους
ο κ. Αρσένης, από τότε που έγινε Υπουργός. Οι μαθητές μαζεύτηκαν για
να ενημερωθούν με την έναρξη
του νέου σχολικού έτους, από Καθηγητές που δήλωναν ότι είναι ανημέρωτοι.
Και μετά έσπασε το
καζάνι και άντε να συμμαζέψεις χιλιάδες μαθητές με τα απωθημένα μιας
δεκαετίας.
Μια καλοπροαίρετη προσφορά
για την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας
Πρόκειται για επεξεργασία εικόνας,
ένα απο τα μοντέρνα μαθήματα που πέρασαν με το νέο τους νομοσχέδιο
και ο Καθηγητής μας μας τους παρουσίασε
στην εισήγησή του της διημερίδας πληροφορικών.
|
|
κ. Αρσένη
είστε έτοιμος
για το ολοήμερο.
|
κ. Ανθόπουλε με
μέτρο η περιποίηση
των μαλιών
γιατί...
|
Το σχολείο μου δεν είχε καταλήψεις, μιας και είναι
γυμνάσιο, αλλά δεν το κρύβω πως θα
επιθυμούσα να μπλεχτώ και κάνα δυο βδομάδες σαυτή την υπόθεση. Καυγάδες,
μπλόκα, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, πορείες, συζητήσεις στη Βουλή, μομφές.
Τελικά η ειρήνη. Αφού ο κ. Υπουργός πήρε μερικά
πίσω και αφού οι μαθητές κέρδισαν μερικά
πράγματα επανήλθε η τάξη. Μετά λοιπόν από αυτή την συμφωνία και τώρα
που κόπασε η οργή των
καταλήψεων ίσως είναι ο καλύτερος χρόνος για τον απολογισμό.
-----Επιμένει ο κ Αρσένης ότι έπρεπε να γίνει
κάτι για την Παιδεία.
Σ'αυτό συμφωνώ.
-----Επιμένει ο Αρσένης ότι το νομοσχέδιο ήταν
τέλειο και δεν άκουγε κανένα.
Σαυτό δεν συμφωνώ.
-----Επιμένει το Υπουργείο ότι θα καταργηθούν
τα φροντιστήρια.
Προς το παρόν έχουν αυξηθεί.
-----Επέμενε ο Υπουργός στις 3 μονάδες διαφορά
γραπτού και προφορικού.
Εδώ συμφωνώ γιατί εξαλείφει αυτό που ισχυρίζονται
πολλοί και είναι ο ρουσφετολογικός βαθμός των
καθηγητών.
-----Στο Ολοήμερο σχολείο, στην ενισχυτική διδασκαλία,
στο πολλαπλό βιβλίο και μερικά άλλα τέτοια
πρέπει να πω ότι συμφωνώ.
-----Στο κλείσιμο των ΤΕΙ από τα ΤΕΕ σαφώς και
διαφωνώ. Στην έλλειψη καθηγητών, εργαστηρίων,
οπτικοακουστικών μέσων σαφώς και διαφωνώ.
Πέρα όμως από όλα αυτά, θα ήθελα να σχολιάσω
και κάτι άλλο.
Σήμερα οι περισσότερες οικογένειες έχουν δικά
τους ή συγγενικά παιδιά στα Πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ΑΕΙ. Στη δευτεροβάθμια
Εκπαίδευση κ. Υπουργέ γίνεται μάθημα, υπάρχει ραντεβού ακριβείας με τους
καθηγητές, υπάρχουν βιβλία, υπάρχει πρόγραμμα και ύλη. Με τα ανώτερα
και ανώτατα ιδρύματα τι γίνεται; Εκεί αντέχετε να έρθετε σε σύγκρουση με
το κατεστημένο, όχι βέβαια με τους φοιτητές που παίρνουν βιβλία 3 μέρες
πριν από τις εξετάσεις ή σε μερικά ιδρύματα που δεν παίρνουν τίποτα, γιατί
εκείνα τα "μπακαλοτέφτερα" που δίνουν μερικοί καθηγητές (σημειώσεις γραμμένες
στο πόδι) τα δέχονται οι φοιτητές μόνο για ένα απλό λόγο που είναι ότι
θα περάσουν το μάθημα με διάβασμα μιας ημέρας.
Ακούγεται ότι οι φοιτητές δεν πηγαίνουν στις
παρακολουθήσεις. Οι καθηγητές πηγαίνουν; ή αν
πηγαίνουν κάνουν τίποτα για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον; Γιατί σε
ορισμένους καθηγητές το
αμφιθέατρο είναι γεμάτο και στους περισσότερους δεν υπάρχει ψυχή;
Βρέθηκα κάποια ημέρα σε αμφιθέτρο Πανεπιστημίου και έπεσα απο τα σύνεφα.
Ενας "καθηγητής" ή καλύτερα ένας διδάσκων μιλούσε μια ώρα με τα χέρια μέσα
στις τσέπες και το ακροατήριο κοιμώντας ή συζητούσε μεταξύ του. Αναγκάσθηκα
να κάνω την σύγκριση με τον καθηγητή μου της πληροφορικής που έχει γεμίσει
τον τόπο οπτικοακουστικά μέσα και συσκευές για να μας προξενεί το ενδιαφέρον
και το καταφέρνει πολύ καλά. (Τηλεοράσεις, Βίντεο, Βίντεο προβολείς, διαφάνεις,
Εκαπαιδευτικά CD-ROM, ήχο, εικόνα και πολλά άλλα. Πίστευα ότι στο Πανεπιστήμιο
θα δω κάτι παραπάνω, λυπάμαι δεν είδα.
Εφερα απλά δυο τρία παραδείγματα, θα μπορούσα
να πω πάρα πολλά. Ο λαός γνωρίζει, δέχεται και
επιθυμεί αλλαγές και ξεκαθαρίσματα εκεί που πρέπει, το Υπουργείο αντέχει;
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα της εφημερίδας