Α. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ
    Πρέπει να ξέρετε από πού και πως κλείνει ο γενικός διακόπτης για το ηλεκτρικό ρεύμα.
    Να ξέρετε τα τηλέφωνα που είναι χρήσιμα σε ώρα ανάγκης.
    Να έχετε προμηθευτεί μερικά πράγματα που είναι απαραίτητα σε ώρα έκτακτης ανάγκης: φάρμακα, φακό κ.λ.π.
    Να βάλετε σε χαμηλές θέσεις τα μεγάλα και βαριά αντικείμενα και όσα μπορούν εύκολα να σπάσουν.
    Να μην τοποθετείτε βαριά πράγματα στους τοίχους γύρω από τα κρεβάτια.
    Να έχετε συζητήσει και να ξέρετε όλοι στην οικογένεια σας τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση σεισμού.

 Β. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ
    Αν βρεθείτε έξω από κτίριο μείνετε έξω. Αν βρεθείτε μέσα, μείνετε μέσα. Στους σεισμούς οι περισσότεροι τραυματισμοί γίνονται την ώρα που μπαίνουμε στα κτίρια ή που βγαίνουμε από αυτά.
    Αν βρεθείτε μέσα, σταθείτε μακριά από έπιπλα ή από αντικείμενα που μπορεί να πέσουν
    Μπείτε κάτω από ένα γερό τραπέζι ή κάτι ανάλογο. Σταθείτε κάτω από την κάσα της εσωτερικής πόρτας.
    Μείνετε μακριά από παράθυρα.
    Μη βγαίνετε στα μπαλκόνια.
    Μην τρέχετε προς την έξοδο.
    Μη χρησιμοποιείτε πότε το ασανσέρ. Κινδυνεύετε να εγκλωβιστείτε στην περίπτωση που θα κοπεί το ρεύμα.
    Μην μπαίνετε μέσα σε κτίρια για να προστατευτείτε. Μείνετε σε ελεύθερους χώρους.
    Μην πλησιάζετε στις ακτές. Ύστερα από μεγάλο σεισμό είναι δυνατόν να δημιουργηθούν κύματα με μεγάλη ταχύτητα και ύψος.
    Αν οι μαθητές βρεθούν στο σχολείο, πρέπει να μπουν αμέσως κάτω από τα θρανία. Έτσι είναι περισσότερο προφυλαγμένοι.

Από το ελληνικό σχολείο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, οι μαθητές του τμήματος G.C.S.E. γράφουν για τη ζωή τους στο Λονδίνο.

        Η ζωή μας εδώ στο Λονδίνο είναι σχετικά καλή. Έχει ωραία μαγαζιά και όμορφα μέρη να πάει κανείς, πολλά μουσεία, αίθουσες τέχνης, πάρκα τεχνολογίας, ζωολογικό κήπο κ.ά. Έχει πολλές ευκαιρίες για να βρει κανείς δουλειά. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί, κάποιοι φιλικοί, επίσης είναι ειδικοί και ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Οι Έλληνες είναι γενικά φιλικοί και φιλόξενοι, γι'αυτό και οι Άγγλοι είναι μαζί τους επίσης φιλικοί.
       Όμως, η μόλυνση του περιβάλλοντος υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό εδώ απ' ότι  στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ο καιρός είναι μερικές φορές πολύ άσχημος, κάνει κρύο και βρέχει συνεχώς, μπορεί και εβδομάδες χωρίς να σταματά, χωρίς να φαίνεται ήλιος. Κάποτε χιονίζει, έχει πάγο. Συχνά  τη νύχτα έχει ομίχλη.
       Τα σχολεία είναι πολύ καλά, με μεγάλα γήπεδα, βιβλιοθήκες, πολύ καλούς δασκάλους/δασκάλες, όμως τα βρίσκουμε λίγο βαρετά.
       Η εγληματικότητα είναι αυξημένη σε κάποιες περιοχές, δεν μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει μόνος του το βράδυ και υπάρχει μεγάλος ρατσισμός, ιδαίτερα εναντίον αυτών που τώρα έρχονται στο Λονδίνο για να βρουν δουλειά.Οι άνθρωποι χωρίζονται σε πολύ πλούσιους και πολύ φτωχούς.
       Παρ' όλα αυτά, αγαπούμε την πόλη μας τόσο, όσο και τις περιοχές από τις οποίες καταγόμαστε, (κυρίως την Κύπρο) και κάθε καλοκαίρι επισκεπτόμαστε τα χωριά μας και βρισκόμαστε μαζί με τους συγγενείς μας.
       Τίνα Ζαχαρία                    Tina Zaxaria                     Κυριακούλα Παναγή      Kyriacoulla Panayi
       Αλέξανδρος Κυριάκου   Alex Kyriakou                   Ανδρέας Σταύρου          Andrew Staurou
       Μαρίνα Λαζάρου             Marina Lazarou                 Πανίκος Παναγής          Panikos Panayis
       Ζωή Κατσικίδη                Zoe Katsikidis

Αρθρο: ΕΙΚΟΝΑ & ΗΧΟΣ

     Αποκλειστικός του σκοπός είναι να βάλει τον θεατή μέσα στα δρώμενα. Οχι να βλέπει. Να συμμετέχει!!!. Σαν να βρίσκεται στο κέντρο.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)...

     Τότε, πριν από 29 χρόνια, μια παρέα νέων στο Γεφυρούδι, αποφάσισε να υποδεχτεί  το 1972, μαζί με όλους τους νέους και τις νέες του χωριού, με χορό, και με τραγούδια, χωρίς να χαρτοπαίξει.
     Έτσι διοργανώθηκε το 1ο  Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν, το ’72. Χρόνο με το χρόνο, η συμμετοχή μεγάλωνε, οι γυναίκες, που το έθιμο της χαρτοπαιξίας των ανδρών τις ήθελε κλεισμένες στο σπίτι, βρήκαν διέξοδο σ’ αυτή την πρωτοβουλία των νέων του ’72, που από το 1982 πέρασε στα χέρια του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η ΕΛΠΙΔΑ».
     Τα πράγματα άρχισαν να αντιστρέφονται, τα γεμάτα κάθε 31 Δεκεμβρίου, καφενεία των ανδρών άδειασαν και έκλεισαν. Το ζεστό γεμάτο αγάπη, κέφι, χορό και τραγούδι, καφενείο της «ΕΛΠΙΔΑΣ» γέμισε από άνδρες, γυναίκες και παιδιά γέμισε από την μία και μεγάλη Γεφυρουδιώτικη οικογένεια που κάθε χρόνο υποδέχεται τον καινούργιο χρόνο χωρίς χαρτιά, δημιουργώντας έτσι ένα άλλο έθιμο που θέλει τους Γεφυρουδιώτες να υποδέχονται τον καινούργιο χρόνο, αλλά και τον νέο αιώνα, φέτος, με κρασί, φαγητό και πολύ χορό.

     Η 8 του Γενάρη, γιορτή της όσιας Δομνίκης, είναι αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο στις παντρεμένες γυναίκες.
     Πρωί-πρωί οι γυναίκες με την ιδιότυπη ενδυμασία τους πηγαίνουν στο σπίτι της πιο ηλικιωμένης γυναίκας, της μπάμπως(μπάμπω= γριά ή μαμή), που είναι και το τιμώμενο πρόσωπο της μέρας, και, αφού τη <<βρέχουν>> με βασιλικό και τη βάζουν να <<τάξει>>, της προσφέρουν δώρα. Ύστερα την τοποθετούν πάνω σε ένα αμάξι, κατάλληλα μετασκευασμένο και στολισμένο. Και τη γυρίζουν στους δρόμους του χωριού χορεύοντας στο ρυθμό της παραδοσιακής γκάιντας. Ακολουθεί το γλέντι που το μεσημέρι μεταφέρετε ξέφρενο στην κεντρική πλατεία του χωριού. Οι θρακιώτικοι χοροί, το <<ζουναράδικο>> και η <<μπαιντούσκα>> έρχονται πρώτοι έπονται ο συρτός και ο καρσιλαμάς. Μην τολμήσει κάποιο αντρικό πόδι να παραβιάσει τα σύνορα, που έχουν ορίσει με σχοινί γύρω από την πλατεία! Τον περιμένει κατάβρεγμα μέχρι το κόκαλο.
     Αλλες γυναίκες ντυμένες με αντρικές ενδυμασίες ασχολούνται με καθαρά αρρενωπές δουλειές. Παράλληλα οι άντρες στα σπίτια αναγκάζονται να κάνουν τις εργασίες του σπιτιού, αφού η νοικοκυρά λείπει για μια μέρα από αυτό. Η διασκέδαση και το συμπόσιο, συνεχίζεται το σούρουπο μέσα στο οίκημα του συλλόγου σε αυστηρά περιορισμένο κύκλο των παντρεμένων γυναικών μέχρι τα ξημερώματα της επομένης μακριά από κάθε αδιάκριτο μάτι και χωρίς την αντρική παρουσία. Οι οργανοπαίκτες είναι χωρισμένοι από ένα προπέτασμα, για να μην βλέπουν ότι γίνεται.
     Οι ρίζες όμως του εθίμου πρέπει να αναζητηθούν πολύ πιο παλιά και πιθανόν στην αρχαιότητα. Ίσως ξεκίνησε από τη λατρεία κάποιας αρχαίας θεότητας της γονιμότητας. Οι γυναίκες στην αρχαιότητα πρόσφεραν θυσίες στην Γενετυλλίδα, αττική θεότητα της γονιμότητας του τοκετού, η γιορτή που γινόταν προς τιμή της χαρακτηριζόταν ως γιορτή των γυναικών. Το έθιμο αυτό φαίνεται πως πρωτάρχισε με τιμώμενο πρόσωπο τη μαμή, που αποτελούσε
        Αξιόλογο μέλος της κοινωνίας του χωριού, και από έλλειψη μαμής πιθανόν στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των προσφύγων στη Μονοκκλησιά, τη θέση της πήρε η γεροντότερη γυναίκα του χωριού. Παρόμοια έθιμα με συμμετοχή γυναικών γίνονται και σε άλλα χωριά της Βόρειας κυρίως Ελλάδας.