ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Το άρθρο γράφει
ο Διευθυντής του 6ου Γυμνασίου Σερρών
Άρθρο 1: ΑΘΩΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
Πηλίτσης Στέργιος
Φιλόλογος
Διευθυντής 6ου Γυμνασίου Σερρών
-
Μιλήσαμε την άλλη φορά για την αθωότητα των παιδιών
και για το ρόλο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας στον παραμερισμό αυτής
της αθωότητας.
-
Είπαμε να συνεχίσουμε με το ρόλο του σχολείου.
-
Κατ' αρχήν, η αθωότητα - να το ξεκαθαρίσουμε -
είναι κυρίως χαρακτηριστικό των παιδικών χρόνων και δεν έχει προοπτική
μονιμότητας. Αν παραμείνει σταθερό γνώρισμα του ατόμου, τότε θα πούμε πως
έχουμε να κάνουμε με έναν ανώριμο άνθρωπο - η λαϊκή γλώσσα το δίνει γλαφυρά:
"μπουνταλάς"!
-
Η αθωότητα αυτή, λοιπόν, θα φύγει. Και τι θα' ρθεί
στη θέση της; - Η πονηριά, θα απαντήσουμε αυτομάτως. "Άρση" αθωότητας σημαίνει
"θέση" πονηριάς! Έτσι είναι; Πρόκειται για μια θεώρηση του τύπου "μαύρο
- άσπρο" και για μια απλοποίηση που, αντί να ξεκαθαρίζει, δυσκολεύει περισσότερο
τα πράγματα.
-
Ο "αθώος", δεν είναι τόσο αθώος, όσο εκ πρώτης
όψεως φαίνεται. Αθώος, για την παιδική ηλικία, είναι αυτός που δεν έχει
προσλάβει και δεν έχει αφομοίωσει ακόμα τις αξίες και τους κώδικες συμπεριφοράς
της κοινωνίας που ζει. Όταν καταλάβει "τι γίνεται", όταν ωριμάσει, παύει
να έχει την παιδική αθωότητα, δεν τον απαγορεύει όμως κανείς, να είναι
ευαίσθητος. Φεύγοντας από την αθωότητα, δεν σημαίνει πως γινόμαστε πονηροί.
Θα γίνουμε ώριμοι, έξυπνοι, καλλιεργημένοι και ευαίσθητοι. Μπορεί να μείνουμε
και αυθόρμητοι - ακόμα πιο καλά. Αν μείνουμε όμως ακαλλιέργητοι, αντί για
αυθόρμητοι, θα είμαστε παρορμητικοί. Ο παρορμητικός παραμένει "νήπιος",
"αταλάφρων" κατά τον Όμηρο, "άγουρος" κατά τη λαϊκή έκφραση.
-
"Το παιδί λέει ο γιατρός Μυλωνάκης, δεν έχει ακόμη
ελέγξει την επιθετικότητα, την αρπακτικότητα και την απαιτητικότητα, δηλαδή
τον πρωτόγονο εαυτό με τον οποίο εισβάλει ο άνθρωπος στη ζωή. Το παιδί
δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα τις "τριβές" με το περιβάλλον, που θα του
εξασφαλίσουν αργότερα την αίσθηση των μεγεθών, τη γνώση των ορίων και τη
σοφία των κανόνων>>.
-
Σ' αυτή τη διαδικασία εκκοινωνισμού του παιδιού
παίζουν τεράστιο ρόλο η οικογένεια, το παιχνίδι και το σχολείο.
-
Τι ακριβώς κάνει το σχολείο, το σημερινό ελληνικό
σχολείο, σ' αυτή τη μετατροπή του άγουρου, παρορμητικού παιδιού σε ώριμο,
ευαίσθητο ενήλικο; Γιατί τελικά, εκεί πρέπει να φτάσει: ώριμος, ευαίσθητος
και αυθόρμητος. Όπως είπε ο αιγύπτιος ιερέας, χαρακτηρίζοντας τους αρχαίους
Έλληνες: "ω Έλληνες, αεί παιδες εστέ".
-
Μεγάλος, πολύ μεγάλος έπαινος και δυστυχως, από
μερικούς, παρεξηγημένος.
-
Δεύτερη - αναγκαστική - παραπομπή για τη συνέχεια:
τον άλλο μήνα!