ΕΠΙΣΤΗΜΗ - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ - ΒΙΒΛΙΑ
Άρθρο 1ο: Είμαστε υπερήφανοι για την Ελληνική γλώσσα;
Βλάσσης Λέττας
Μαθητής του Γ2, 1ου Γυμνασίου Μεταμόρφωσης
Υπεύθ. Καθηγήτρια: Όλγα Λούφου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Απο Βαγγέλη Γκιμπερίτη (Υπεύθυνος Web Team 6ου Γυμνασίου Σερρών). Αγαπητέ Βλάσση. Σκοπεύω να τοποθετήσω αυτό το ιστορικό και μοναδικό κείμενο του Ξ. Ζολώτα στις κύριες σελίδες του site του 6ου Γυμνασίου. Τώρα όμως που το ανέφερες αξίζει τον κόπο να το τοποθετήσουμε και εδώ. Θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί να κάνουμε υπερήφανους τους Έλληνες για την ωραία μας γλώσσα. Το περιβόητο λοιπόν αυτό κείμενο που παρουσιάστηκε το 1959 στην Αμερική.

POLITICAL MAGIC AND CRYPTOPLETHORISM
Statement made by X. Zolotas, at the Fourteenth Annual Meeting of the Board of Governors of the International Monetary Found, Washington DC, October 1959
Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that the politicians are rather cryptoplethorists.
Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, the energize it through their tactics and practices.
Our policies should be based more on economic and less on political criteria.
Our gnomon has to be a metron between economic, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic, antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.
Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.
These scopes are more practicable now, when the prognoses of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies.
This genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organization in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies.
I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.
From Internet web page: http://users.hol.gr/~palabr/zolotas.htm

 
Άρθρο 2ο: Η ΠΑΙΔΕΙΑ
Αντωνία Σαββάκη
Μαθήτρια του Γ3 του 1ου Γυμνασίου Μεταμόρφωσης
Υπεύθ. Καθηγήτρια Λίλα Γουλή


Ο όρος παιδεία είναι ευρύτερος από την εκπαίδευση και γι' αυτό μπορούμε να τον προσδιορίσουμε ως ένα σκληρό αγώνα αυτογνωσίας. Το μεγαλείο της παιδείας έγκειται στο ότι αναγνωρίζει στον κάθε άνθρωπο αξία, ότι κάθε άτομο είναι πηγή δημιουργίας. Από την άποψη της παιδείας ο άνθρωπος δεν είναι μέσο αλλά αυτοσκοπός. Ο όρος παιδεία επίσης διατρέχει μεγάλο κίνδυνο που ακούει στο όνομα καταμερισμός : τεχνική παιδεία στους τεχνικούς και ανθρωπιστική στους υπόλοπους. Αυτό φθείρει την παιδεία γιατί ο άνθρωπος είναι ένας, ενιαίος και αδιαίρετος
Όσον αφορά το διαχωρισμό της παιδείας από την εκπαίδευση, μπορούμε να πούμε το εξής : παιδεία σημαίνει μόρφωση και ταυτίζεται με την αγωγή. Εκπαίδευση όμως σημαίνει προσπάθεια για απόκτηση συγκεκριμένων γνώσεων. Εκπαίδευση σημαίνει τελικά κατάλληλη σωματική, πνευματική και ηθική αγωγή και σε αντίθεση με την παιδεία, η εκπαίδευση είναι συγκεκριμένη έννοια.
Οι στόχοι της παιδείας στη σύγχρονη τεχνολογική εποχή είναι πάρα πολλοί.

Μπορούμε όμως να αναφέρουμε τέσσερεις σημαντικούς στόχους που είναι οι εξής : η σύγχρονη παιδεία πρέπει α)να στοχεύει στην ανάπτυξη δημιουργικής και κριτικής σκέψης, β) να παρέχει πολύπλευρη αγωγή και ουσιαστική παιδεία γ) να διαμορφώνει τον ανθρώπινο χαρακτήρα και δ) να αποκαλύπτει στο νέο τις δυνάμεις του.
Τα μειονεκτήματα του σημερινού ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι : α) Παρέχει ξερές, γενικές και αναφομοίωτες γνώσεις, δηλαδή μαθαίνει όσα απαιτούν τα μαθήματα, β) μετατρέπει την παιδεία σε άγχος, γ) καλλιεργεί την βαθμοθηρία, δ) δεν οξύνει την κρίση των νέων και ε) φορτώνει τους νέους με παρωχημένες γνώσεις.
Τέλος, το κεφάλαιο παιδεία κλείνει με τα λόγια του Ε. Παπανούτσου που λένε : ”η παιδεία είναι το κληροδοτούμενο από γενεά σε γενεά κεφάλαιο των πνευματικών αγαθών που σχηματίζεται μέσα στην ιστορία και από την ιστορία με τον ατομικό και συλλογικό μόχθο του ανθρώπου”.