6ο Γυμνάσιο Σερρών - Εφημερίδα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Αρθρο: Γιατί τρελάθηκαν οι αγελάδες

Στέλλα βεράνη
Μαθήτρια Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

      Ένα ερώτημα στο οποίο όλοι δίνουν απάντηση χωρίς να μας τις εξηγούν όμως καθαρά.
     Μια αρρώστια που απασχολεί αυτή την εποχή το μεγαλύτερο μέρος του Ευρωπαϊκού πληθυσμού.
     Ποιος όμως είναι στην πραγματικότητα ο ένοχος για την εμφάνιση της Σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών (ΣΕΒ) ή αλλιώς για την νόσο των «τρελών αγελάδων»; Όπως πάντα ο άνθρωπος που ταΐζει τις αγελάδες με κρεατάλευρα γεμάτα λίπη και τις μετατρέπει από φυτοφάγα σε ζώα σαρκοφάγα. Ύστερα οι αγελάδες φταίνε που τρελαίνονται ή ο άνθρωπος που τις τρελαίνει;
      Η ασθένεια ξεκίνησε από την αλλαγή παρασκευής των κρεαταλεύρων. Πρώτα, τα λίπη από τα θανατωμένα ζώα καταστρεφόταν ενώ αλεθόταν σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά τώρα, στις αγελάδες δίνονται όλα τα λίπη που περιέχονται στα θανατωμένα ζώα.Έτσι οι αγελάδες προσβάλλονται από τους νοσογόνους παράγοντες και έπειτα προσβάλλεται και ο άνθρωπος αφού καταναλώνει βοοειδή.
     Η ασθένεια αυτή προσβάλει τον εγκέφαλο του ανθρώπου και εκδηλώνεται στον οργανισμό με αϋπνίες, αμνησίες και σταδιακή εξασθένηση και παράλυση του οργανισμού. Αυτή η ασθένεια είναι θανατηφόρος, δεν υπάρχει δηλαδή θεραπεία για τον άνθρωπο που προσβάλλεται από αυτή. Άγνωστος παραμένει ακόμα ο χρόνος που μεσολαβεί σε έναν οργανισμό ώσπου να εκδηλωθεί η αρρώστια. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάνει από 18 με 20 χρόνια.
     Σίγουρα όμως στην Ελλάδα τα κρέατα είναι πιο ασφαλή, γιατί τα ζώα εκτρέφονται με παραδοσιακό τρόπο στην ύπαιθρο. Τέλος, από το 1994 απαγορεύεται η χρήση τέτοιων κρεατάλευρων στην Ελλάδα γίνονται πολλοί έλεγχοι για την τήρηση αυτής της απαγόρευσης.

Αρθρο: Η ιστορία της Αιμοδοσίες

Σοφία Μπάρμπα
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

      Με τον όρο «ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ» εννοούμε τη χορήγηση   αίματος με τη μετάγγιση   και κατ’ επέκταση την όλη οργάνωση που ασχολείται με τη λήψη, συντήρηση και διάθεση   του αίματος και των παραγώγων του. Η μετάγγιση αίματος υπήρξε η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση οργάνου.
             Από τους αρχαίους χρόνους πολλοί λαοί αποδώσανε στο αίμα μαγικές ή θεραπευτικές ιδιότητες. Λόγος για χορήγηση αίματος γίνεται στον Όμηρο, στους Αιγυπτιακούς παπύρους , σε Εβραϊκά και Συριακά χειρόγραφα. Φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες και οι Λατίνοι γνώριζαν τη μετάγγιση. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους και στο Μεσαίωνα    επικρατούσε η λαϊκή αντίληψη ότι το αίμα διατηρεί την υγεία, τονώνει και παρατείνει   τη νεότητα. Σαν πρώτη μετάγγιση θεωρείτε αυτή που έγινε το 1492 στον Πάπα   Ιννοκέντιο τον 8ο .
             Η πρώτη πάντως καθορισμένη και λεπτομερής περιγραφή της     τεχνικής της μετάγγισης βρίσκεται σε πραγματεία   του Γερμανού χημικού Ανδρέα LIBANIUS (1615) , αν και κατά τους Ιταλούς η προτεραιότητα   ανήκει στον γιατρό JEAN DE COLLE (1628) από την Πάδοβα.
             Η ανακάλυψη   της κυκλοφορίας του αίματος από τον HARVEY το    1628 αποτελεί σταθμό για τη μετάγγιση.
               Σε σειρά πειραματικών εργασιών , διαπιστώνετε ότι η μετάγγιση αίματος ζώου σε άλλο είδος ζώου είναι επικίνδυνη και πρέπει να εγκαταλειφθεί. Η διαπίστωση αυτή , καθώς και η χρησιμοποίηση της σύριγγας για τη μετάγγιση, αποτέλεσαν νέο σημαντικό σταθμό στην ιστορία της μετάγγισης. Σημαντική επίσης υπήρξε η ανακάλυψη των ομάδων αίματος, από τον LANDSTEINER το 1900. Γι’ αυτή την ανακάλυψη ο LANDSTEINER τιμήθηκε το 1930 με το βραβείο NOBEL.
               Την ανακάλυψη των ομάδων του συστήματος Α.Β.Ο. ακολούθησε η ανακάλυψη του συστήματος RHESUS και σειρά άλλων συστημάτων ομάδων αίματος, έτσι ώστε σήμερα εκτός από τα κύρια συστήματα, να υπάρχει και σειρά από σπάνια αντίγονα, πολλά από τα οποία είναι καθαρά ατομικά αντίγονα.
               Αργότερα το 1914 με τις ταυτόχρονες εργασίες των HUSTIN (Βρυξέλλες), ACOT (Μπουένος Άιρες) και LEWISOHN (Νέα Υόρκη), Χρησιμοποιήθηκαν τα κιτρικά άλατα σαν αντιπηκτικό διάλυμα.
               Η προσθήκη γλυκόζης στο αντιπηκτικό διάλυμα συμβάλει στην επιβίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων για 21 ημέρες. Στη συνέχεια διαπιστώνεται, ότι η ψύξη επιβραδύνει την αλλοίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
               Η διατήρηση του αίματος σε ψυγείο επηρέασε αποφασιστικά την όλη οργάνωση της αιμοδοσίας. Το αίμα είναι πια δυνατό να συλλέγεται, να διατηρείται και να χρησιμοποιείται σε ώρα ανάγκης.
               Ο θεσμός της εθελοντικής αιμοδοσίας έχει καθιερωθεί και στη χώρα μας. Κάθε άνθρωπος ηλικίας 18 – 62 ετών με άριστη υγεία μπορεί να γίνει αιμοδότης. Πολλοί διστάζουν να προσφέρουν αίμα επειδή φοβούνται. Ο φόβος αυτός είναι αδικαιολόγητος. Ας μην ξεχνάμε ότι η διαδικασία της αιμοδοσίας είναι ακίνδυνη και αποτελεί μεγάλη κοινωνική προσφορά.

Αρθρο: Η ρύπανση της Μεσογείου

Χριστίνα Πορτοκαλίδου
Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

     Η Μεσόγειος θάλασσα αποτελεί το 0,7% της παγκόσμιας υδάτινης μάζας και θεωρείται μία από τις πιο βρώμικες θάλασσες του πλανήτη μας. Δέχεται το 1/8 έως το 1/4 της παγκόσμιας ρύπανσης από πετρελαιοειδή . Σ’ αυτήν καταλήγουν ετησίως 650.000 τόνοι πετρελαιοειδών από τα δύο έως τα τρία εκατ. τόνους που χύνονται στη θάλασσα παγκοσμίως. Έχει διαπιστωθεί ότι από το συνολικό όγκο πετρελαιοειδών που καταλήγουν στη Μεσόγειο 100.000 τόνοι μετατρέπονται σε πίσσα που ρυπαίνουν τις ακτές , 230.000 κατακάθονται στο βυθό, 125.000 τόνοι μετατρέπονται σε αέρια που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα και μόνον 200.000 τόνοι, περίπου, διασπώνται βιολογικά.
     Στις ακτές της, υπάρχουν 35 διυλιστήρια και λιμάνια για πετρελαιοφόρα, 32 βιομηχανικά συγκροτήματα και 13 πυρηνικοί σταθμοί. Στη Μεσόγειο καταλήγουν 120.000 τόνοι ορυκτελαίων, 600.000 τόνοι απορρυπαντικών, 380.000 τόνοι μολύβδου, 3.600 τόνοι φωσφορικών αλάτων κ.α. που ξεκινούν από τις βιομηχανίες, γεωργικές καλλιέργειες και τα αστικά κέντρα. Το 70% των αστικών λυμάτων ρίχνονται στη θάλασσα χωρίς καμία επεξεργασία. Μόνο στο Σαρωνικό χύνονται καθημερινά 1.000.000 κυβικά μέτρα λυμάτων.
     Πάνω από 220.000 μεγάλα σκάφη διασχίζουν κάθε χρόνο τη Μεσόγειο και αποθέτουν στα νερά της 325 εκατομμύρια τόνους απορριμμάτων. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 80 χρόνια περίπου για να ανανεώσει τα νερά της. Το συμπέρασμα είναι ότι αν δεν βρεθούν τρόποι προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη συνεχή μόλυνση σε λίγα χρόνια η Μεσόγειος θα γίνει μια «νεκρή θάλασσα».

Αρθρο: Εννοιολογία του καπνίσματος

Σωτήρης Τασιάς

Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

     Κάπνισμα είναι η εισπνοή του καπνού που βγαίνει από καιγόμενα φύλλα ή τρίμματα καπνού. Είναι πολύ παλιά ανθρώπινη συνήθεια, διαδομένη αρχικά στους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής. Το 16ο αιώνα οι ισπανοί έφεραν στην Ευρώπη τη συνήθεια του καπνίσματος, μαζί με την καλλιέργεια του καπνού. Από τότε η διάδοση του ήταν ραγδαία και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Η δυσμενής επίδρασή του πάνω στον οργανισμό δεν ήταν αρχικά γνωστή, από το 1950 όμως και αργότερα αποδείχτηκε ότι το κάπνισμα συνδέεται στενά με την εμφάνιση διαφόρων καρδιοαγγειακών παθήσεων.
ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ
     Η εντύπωση που υπάρχει τα τελευταία έτη ότι το κάπνισμα, προκαλεί μόνο καρκίνο του πνεύμονα είναι λανθασμένη. Από τα στατιστικά στοιχεία του αρχιάτρου των Η.Π.Α. κατά το 1979 προκύπτει ότι σ’ένα χρόνο πέθαναν 225.000 άνθρωποι από παθήσεις καρδιάς - αγγείων, 80.000 από καρκίνο των πνευμόνων, 22.000 από άλλους καρκίνους του σώματος και 19.000 από χρόνιες πνευμονικές παθήσεις. Δηλαδή οι θάνατοι από το καρδιαγγειακό σύστημα είναι τριπλάσιοι από τους θανάτους του πνεύμονα και οι εξ άλλων αιτιών θάνατοι είναι το ήμισυ στατιστικώς των θανάτων της καρδιάς. Συνεπώς πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι καπνιστές ότι πρώτη βλάβη της υγείας είναι οι παθήσεις της καρδιάς.
     Το κάπνισμα τσιγάρων είναι η κυρία αιτία αθηροσκληρυντικών νόσων και θεωρείται ένας από τους τρεις μείζονες παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία καρδιοπάθεια μαζί με την αρτηριακή υπέρταση και τις διαταραχές της χοληστερόλης.
     Οι καπνιστές στο σύνολό τους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα του μυοκαρδίου από τους μη καπνιστές. Όταν εκδηλωθεί η στεφανιαία ανεπάρκεια και συνεχίζεται το κάπνισμα, η ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζητήσεως οξυγόνου από τον καρδιακό μύ, προκαλώντας αύξηση των απαιτήσεων του μυοκαρδίου σε οξυγόνο, επιδείνωση της μεταφοράς και της χρησιμοποιήσεως του οξυγόνου και μείωση της παροχής διαμέσου των στεφανιαίων αρτηριών. Επίσης το κάπνισμα θεωρείται ο μεγαλύτερος προδιαθεσικός παράγοντας για την ανάπτυξη της αρτηριοσκληρώσεως της αορτής και των περιφερειακών αρτηριών. Επίσης όλοι οι πάσχοντες από περιφερειακές αγγειοπάθειες είναι κατά 90% καπνιστές.
     Όπως απέδειξε πρόσφατη επιστημονική έρευνα απειλούνται με τύφλωση όσοι κάνουν κατάχρηση σε κάπνισμα και σε οινόπνευμα. Σε πολλά διεθνή συνέδρια τονίζεται ότι η μεταξύ των νέων ισχαιμική νόσος των ποδιών (αποφρακτική θρομβαγγείτις) που προκαλεί περιοδική χωλότητα, είναι περιορισμένη σχεδόν αποκλειστικά στους καπνιστές. Μετά την κατάποση του καπνού ο καπνιστής σε λίγα δευτερόλεπτα εμφανίζει άνοδο της πιέσεως κατά 10 - 15 χιλιοστά στήλης HG και οι σφίξεις αυξάνουν κατά 251L : Η θερμοκρασία του δέρματος, λόγω συστολής των μικρών αγγείων υπό της νικοτίνης, πίπτει κατά 4 - 5 βαθμούς.
     Από πολυάριθμες μελέτες των 30 τελευταίων χρόνων, προκύπτει ότι το κάπνισμα τσιγάρων προκαλεί βλάβη των αναπνευστικών οδών, που αργότερα μπορούν να εξελιχθούν και να οδηγήσουν σε αποφρακτική πνευμονοπάθεια των καπνιστών, δηλαδή σε χρόνια βρογχίτιδα, σε εμφύσημα και γενικά σε αναπνευστική ανεπάρκεια. Το κάπνισμα επίσης οδηγεί και σε πολυάριθμες παθοφυσιολογικές επιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων αλλοιώσεων των κεντρικών και περιφερειακών αεροφόρων οδών, των κυψελίδων και των τριχοειδών όπως και του συστήματος ανοσίας.
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΤΗ
     Αλλά δεν είναι μόνο οι ζωές που χάνονται εξαιτίας του τσιγάρου, αλλά και η πρώιμος θνησιμότης που παρατηρείται. Η ζωή ενός καπνιστή ελαττώνεται κατά 8-10 χρόνια από αυτήν του μη καπνιστή και ίσως με νέες έρευνες η απώλεια ζωής να ανέλθει στα 18 έτη, όταν μάλιστα η κατάχρηση καπνού είναι άνω της τάξεως των 3 πακέτων ημερησίως. Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο οικονομικό κόστος. Μεγάλα ποσά ξοδεύονται για την θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενειών ενώ το έμμεσο κόστος που προκαλείται από την απώλεια παραγωγικότητας είναι ακόμη μεγαλύτερα.
     Στην Αμερική το συνολικό κόστος για το 1985 είναι 65 δις. δολάρια. Δηλαδή το 12% περίπου του προϋπολογισμού, εξαιρουμένων των αμυντικών δαπανών. Στην Ελλάδα το 1978 το κόστος νοσοκομειακής περίθαλψης εξαιτίας του καπνίσματος ήταν 3,2 δισεκατομμύρια δραχμές ή το 6,6% των συνολικών δαπανών για την Υγεία. Στο δημοσιονομικό πρέπει να προστεθεί και η δαπάνη για ημεραργίες, αναπηρίες και πρόωρες συντάξεις. Οι οικονομικές επιπτώσεις από το κάπνισμα σε παγκόσμια κλίμακα ανέρχονται σε δαπάνες της τάξεως των 100 δις. δολαρίων το χρόνο για γιατρούς, φάρμακα, επιδόματα ανεργίας λόγω νόσου και εγχειρήσεων.
     Το κάπνισμα είναι τόσο ζημιογόνο στην Εθνική Οικονομία, ώστε οι επιπτώσεις του ανέρχονται σε 10 τον αριθμό, δηλαδή:
F Απώλεια ζωής πρόωρα.
F Αυξημένη ζωής νοσηρότητα.
F Άδεια λόγω νόσου.
F Φάρμακα.
F Τα ημερομίσθια σε συνδυασμό με μείωση παραγωγικότητας ανέρχονται στις Η.Π.Α σε 60 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
F Πολλές ασφαλιστικές εταιρίες δεν ασφαλίζουν καπνιστές.
F Έξοδα καθαριότητας.
F Σπατάλη διαφημίσεων κάπου 2,5 δις. το χρόνο παγκοσμίως.
F Εμβόλια για 6 ασθένειες και
F Καταστροφή του περιβάλλοντος από πυρκαγιές.
     Οι οικονομικές επιπτώσεις στον καπνιστή και την οικογένειά του στα 40 χρόνια καπνιστικής ζωής, δημιουργούν δαπάνες με σημερινές τιμές της τάξεως των 30 - 60 εκατ. δραχμών. Ένας μη καπνιστής με τα χρήματα του τσιγάρου έκτισε σπίτι και στην είσοδο του σπιτιού του κρέμασε πινακίδα με τα εξής λόγια “Ο έτη τεσσαράκοντα μηδέποτε καπνίσας, το δε μη δαπανώμενον κατ έτος εκτοκήσας τούτον κτήμα αποκτά κι υγείαν 10 έτη, τον βίον του προσθέτει”. Εξοικονομεί λοιπόν πολλά χρήματα με τα οποία θα έκτιζε ένα διαμέρισμα στα 40 χρόνια καπνιστικής ζωής βοηθώντας την οικογένειά του.
     Γενικά καλύτερα να έκαιγε τα χρήματά του παρά να κάπνιζε, καίγοντας την ίδια του τη ζωή με την πληθώρα τόσων νοσημάτων (καρκίνος πνευμόνων, βρογχίτιδα, εμφύσημα πνευμόνων, αρτηριοσκλήρωση, καρδιοπάθειες) και αποφεύγοντας (διακόπτοντας το κάπνισμα που είναι αυτοκτονία με δόσεις) μία ενδεχόμενη αναπηρία ζωής ή και πρόωρο θάνατο.

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα της εφημερίδας