Αρθρο: Ολυμπιακή Παιδεία
Χριστίνα Μπαίρα
Μαθήτρια Β' τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Οι σκοποί και οι στόχοι του προγράμματος της Ολυμπιακής Παιδείας
Φέτος στα σχολεία μας έχει ενταχθεί ένα νέο μάθημα με το όνομα Ολυμπιακή Παιδεία. Τι είναι όμως αυτό το μάθημα; Για ποιόν λόγο εντάχθηκε στα γυμνάσια και ποιοι είναι οι στόχοι του; Η Ελλάδα έπειτα από έναν αιώνα περίπου, έρχεται αντιμέτωπη με μία καινούργια πρόκληση ενός νέου οράματος.
Η χώρα μας έχει τη σπουδαία τιμή, αλλά ταυτόχρονα και το καθήκον της οργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, που θα προσφέρουν σε όλους τους Έλληνες την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα νέο απόθεμα για τις γενιές που έρχονται. Η διαδικασία, λοιπόν αυτή δεν είναι μόνο έργα και αγώνες, αλλά είναι πολιτισμική αξία διαχρονική που πρέπει να διέπει κυρίως τους νέους Έλληνες. Για αυτό το σκοπό αρχίζει με τη νέα χρονιά το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Παιδείας, ένα πρόγραμμα που θα συνεχιστεί και μετά το 2004, εφόσον η Ολυμπιακή Παιδεία είναι μια στάση ζωής. Οι στόχοι του είναι πολλοί και πρέπει να γνωρίζουμε τουλάχιστον του πιο σημαντικούς από αυτούς.
Οι Ολυμπιακή Παιδεία στοχεύει:
1) Να προσφέρει στους μαθητές γνώσεις γενικά για τον Αθλητισμό και ειδικότερα γνώσεις που σχετίζονται με την αρχαία και σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων.
2) Να βοηθήσει τους νέους να κατανοήσουν τα ιδεώδη τις ηθικές αρχές και τη διαχρονική αξία του Ολυμπιακού κινήματος και του Ολυμπισμού.
3) Να προετοιμάσει τους νέους να έχουν μια θετική συμπεριφορά προς την ολυμπιακή παράδοση και ταυτόχρονα προς την ολυμπιάδα του 2004.
4) Να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τα ταλέντα τις ικανότητες και τις διάφορες δεξιότητες των μαθητών μέσα από τις δραστηριότητες. Να εκπαιδεύσει κατάλληλα τους νέους ως θεατές, φιλάθλους, εθελοντές, αθλητές ώστε να βοηθήσουν στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.
5) Να καλλιεργήσει ακόμη στους νέους την ανάγκη για άσκηση, να αναπτύξει μέσα τους μια ξεχωριστή φιλοσοφία ζωής που θα συνδυάσει αθλητισμό και να ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους στον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό.
6) Να αναπτύξει στενούς δεσμούς φιλίας, αλληλοβοήθειας και συνεργασίας καθώς και να τονώσει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση των νέων μέσω της ανάθεσης αρμοδιοτήτων.
7) Να βοηθήσει τους μαθητές στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών και τη μύησή τους σε σωστές διαδικασίες.
8) Και τέλος να συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου δίνοντας του καινούριο χαρακτήρα.
Κατερίνα Μαυρουδή
Μαθήτρια Α' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Αρχαία πόλη της Μακεδονίας κοντά στην Καβάλα, η οποία ιδρύθηκε το 356π.Χ. από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β’ στη θέση της αποικίας των Θασίων Κρηνίδες.
Ιστορία: Με την κατάληψη της Αμφίπολης (357π.Χ.) ο Φίλιππος Β’ έστρεψε την προσοχή του προς την γειτονική πόλη Κρηνίδες, ο οποία ζήτησε βοήθεια για να αποκρούσει τις επιδρομές των Θρακών. Ο Φίλιππος επειδή αντιλήφθηκε την μεγάλη στρατηγική και οικονομική σημασία της την κυρίεψε, την οχύρωσε, αύξησε τον πληθυσμό της με Μακεδόνες αποίκους και την μετονόμασε σε Φιλίππους. (356π.Χ.). Έχτισε ναούς, θέατρο, γυμναστήρια, δρόμους, ισχυρά τείχη και πολλά άλλα δημόσια οικοδομήματα. Έτσι η πόλη έγινε το ορμητήριο των Μακεδόνων εναντίον των Θρακικών λαών. Στους Φιλίππους εγκατέστησε ο Φίλιππος νομισματοκοπείο και έκοψε νέα χρυσά νομίσματα τους «Φιλίππειους στατήρες».
Πολύ
γρήγορα οι Φίλιπποι έγιναν ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά κέντρα της
Μακεδονίας, χάρη στο μεγάλο λιμάνι τους , την Νεάπολη, που βρισκόταν
στη θέση της σημερινής Καβάλας.
Σιγά σιγά η πόλη άρχισε να χάνει την σημασία της και όταν οι Ρωμαίοι μετά την ήττα του Περσέα έγιναν κύριοι της Μακεδονίας (168π.Χ.) την οποία χώρισαν σε τέσσερις περιφέρειες, οι Φίλιπποι δεν ήταν πρωτεύουσα καμιάς περιφέρειας, αλλά ήταν η Αμφίπολη. Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους η πόλη έγινε γνωστή από την « μάχη των Φιλίππων» που έγινε το 42π.Χ. ανάμεσα στα στρατεύματα των δολοφόνων του Καίσαρα, Κάσιου και Βρούτου από τη μια μεριά και του Οκταβιανού και του Αντώνιου από την άλλη, Οι συνέπειες της ήττας του δημοκρατικού στρατού του Κάσιου και του Βρούτου στη μάχη των Φιλίππων ήταν μεγάλες, γιατί καταργήθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθιδρύθηκε η μοναρχία. Ο Οκταβιανός και ο Αντώνιος εγκατέστησαν στους Φιλίππους πολέμαρχους στρατιώτες και άλλους αποίκους και μετονόμασαν την πόλη σε Κολονία Αυγούστα Ιουλία Φιλίππων. Σιγά σιγά οι Φίλιπποι έχασαν τον ελληνικό χαρακτήρα και με την χρησιμοποίηση της λατινικής γλώσσας, της θρησκείας και των θεσμών των Ρωμαίων πήραν τον χαρακτήρα ρωμαϊκής πόλης. Επί τρεις αιώνες γνώρισαν μεγάλη ακμή, ήταν σπουδαίο εμπορικό και συγκοινωνιακό κέντρο και χτίστηκαν νέα κτήρια, υδραγωγείο, αγορά κ.α.
Τους Φιλίππους επισκέφθηκε και ο Απόστολος Παύλος σε μια από τις περιοδείες του και ίδρυσε εκεί την πρώτη χριστιανική εκκλησία των Φιλίππων. Από τον 4ο αιώνα και σ’ όλη τη βυζαντινή περίοδο οι Φίλιπποι δέχτηκαν πολλές επιδρομές βαρβαρικών φύλων ( Γότθοι, Σλάβοι, Βούλγαροι κ.α.). Τέλος καταλήφθηκε από τους Τούρκους, παραμένει όμως άγνωστο πότε η πόλη ερημώθηκε τελειωτικά. Στις αρχές του 15ου αιώνα οι περιηγητές μιλούν για ερείπια της πόλης.
Μνημεία: Οι ανασκαφές που έγιναν στη θέση των Φιλίππων έφεραν στο φως μεγάλα τμήματα και αξιόλογα μνημεία της πόλης. Βρέθηκαν ερείπια των τειχών που έχτισε ο Φίλιππος Β’, ερείπια της αγοράς, το θέατρο της εποχής του Φιλίππου Β’, πολλοί ναοί και αγάλματα των ρωμαϊκών χρόνων, τα λουτρά, το υδραγωγείο και κρανία και πολλά άλλα ευρήματα που βρίσκονται σήμερα στα μουσεία των Φιλίππων και της Καβάλας.
Σοφία Μπάρμπα
Μαθήτρια Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Υγρότοποι είναι φυσικές ή τεχνητές περιοχές αποτελούμενες από έλη με ποώδη βλάστηση, από μη αποκλειστικώς ομβροδίαιτα έλη με τυρφώδες υπόστρωμα, από τυρφώδεις γαίες ή από νερό. Οι περιοχές αυτές είναι μόνιμα ή προσωρινά κατακλυζόμενες από νερό το οποίο είναι στάσιμο ή τρεχούμενο, γλυκό, υφάλμυρο ή αλμυρό και περιλαμβάνουν επίσης εκείνες που καλύπτονται από θαλασσινό νερό το βάθος του οποίου κατά τη ρηχία δεν υπερβαίνει τα έξι μέτρα. Oυσιώδη γνωρίσματα της μεταβατικής ζώνης που παρεμβάλλεται μεταξύ των μόνιμα κατακλυσμένων και των καθαρά χερσαίων περιοχών είναι η παρουσία υδροχαρούς βλάστησης και η ύπαρξη υδρομορφικών εδαφών, δηλαδή εδαφών που ανέπτυξαν ειδικά γνωρίσματα ως αποτέλεσμα της υψηλής υπόγειας στάθμης νερού. Οι συνηθέστεροι τύποι υγροτόπων είναι: ποταμοί, ποτάμιες εκβολές και δέλτα, λίμνες, λιμνοθάλασσες, πηγές, παρόχθιες περιοχές, τεχνητοί ταμιευτήρες νερού, αλυκές.
Φωτογραφίες απο τον υγροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης Σερρών
Η Ελλάδα έχει σήμερα περισσότερους από 400 μικρούς και μεγάλους υγροτόπους συνολικού εμβαδού πάνω από 2 εκατομμύρια στρέμματα. Πολλοί από αυτούς είναι σύνθετοι και σχηματίζουν μωσαϊκό υγροτόπων ή υγροτοπικά συμπλέγματα. Πριν από δύο γενεές η Ελλάδα είχε τριπλάσια έκταση υγροτόπων.
Οι υγρότοποι έχουν πολλαπλές αξίες για τον άνθρωπο, διότι:
---Η μεγάλη τους βιολογική ποικιλότητα είναι απαραίτητη για τη βελτίωση καλλιεργούμενων φυτών, αγροτικών ζώων και μικροοργανισμών, για ένα μέρος της επιστημονικής προόδου, ιδιαίτερα στην ιατρική, για πολλές τεχνολογικές καινοτομίες και για την ομαλή λειτουργία πολλών οικονομικών δραστηριοτήτων στις οποίες χρησιμοποιούνται ζωντανοί οργανισμοί,
--- Δίνουν νερό για ύδρευση και άρδευση, εμπλουτίζουν τους υπόγειους υδροφορείς, προστατεύουν από πλημμύρες, ενεργούν ως φίλτρα καθαρισμού ρύπων, μειώνουν τις ζημίες από παγετούς και καύσωνες,
--- Παράγουν αλιεύματα, συντηρούν θηράματα, δίνουν πλούσια τροφή σε αγροτικά ζώα,
--- Παρέχουν ευκαιρίες για αναψυχή, άθληση, οικολογικό τουρισμό, εκπαίδευση και έρευνα,
--- Είναι συνδεδεμένοι με την ιστορία, τη μυθολογία και την πολιτιστική παράδοση.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται στην ελληνική κοινωνία η τάση για αναγνώριση της τεράστιας σημασίας των υγροτοπικών πόρων της χώρας. Ωστόσο, η τάση αυτή δεν είναι ακόμη αρκετά ισχυρή ώστε να ανακόψει την υποβάθμιση που προκαλούν οι ασύνετες πρακτικές που ασκούνται στους υγροτόπους και τις λεκάνες απορροής τους.
Η πορεία προς την αειφορική διαχείριση των υγροτοπικών και χερσαίων οικοσυστημάτων θα είναι συνεπώς μακρά και δύσκολη. Δικαιούμαστε όμως να αισιοδοξούμε, εφόσον διεξάγονται συντονισμένες προσπάθειες διατήρησης και οι κοινότητες γύρω από τις φυσικές περιοχές εμπλέκονται ενεργά στη διατήρηση και διαχείρισή τους.
Κώστας Βάκαλος
Μαθητής Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Ο γατόπαρδος είναι από τα ομορφότερα πλάσματα της γης, λεπτός, με μακριά πόδια, λυγερός σαν μοντέλο στην πασαρέλα. Όταν ρίχνεται στο κυνήγι με 100 χιλιόμετρα την ώρα, η ράχη του ανεβοκατεβαίνει, με κάθε τεράστια δρασκελιά, τα πλατιά ρουθούνια πεταρίζουν, το κεφάλι κυματίζει μπρος και πίσω, ενώ τα χαλκόχρωμα μάτια του μένουν καρφωμένα στο θήραμα και η ουρά του τεντώνεται για ισορροπία στις απότομες στροφές. Το μόνο που βλέπεις είναι μια θολή φιγούρα με χρυσαφένιο τρίχωμα και σκούρες βούλες, ξέφρενη ταχύτητα και φονική φινέτσα.
Οι γατόπαρδοι είναι τα μοναδικά αιλουροειδή που κατά κανόνα δεν επιτίθενται στον άνθρωπο και δεν βρυχώνται ( γρυλίζουν και συρίζουν, αλλά μεταξύ τους τιτιβίζουν σαν πουλάκια ). Ο άνθρωπος έχει εξημερώσει το γατόπορδο ως κατοικίδιο και τον χρησιμοποιεί στο κυνήγι εδώ και τουλάχιστον 3.700 χρόνια. Επειδή μπορούμε και τους επιβαλλόμαστε, νομίζουμε ότι οι γατόπορδοι είναι σχεδόν ήμεροι.
Περίπου
1.300 γατόπαρδοι ζουν σήμερα στην αιχμαλωσία και γύρω στους 12.000 ελεύθεροι.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν εξαφανιστεί από την Ασία, εκτός από λίγους
στο Ιράν και το Πακιστάν, ενώ ελάχιστοι έχουν απομείνει στη Βόρεια Αφρική.
Εξαφανίζονται σιγά σιγά και από τις υποσαχάριες χώρες, καθώς η επέκταση
του ανθρώπου συρρικνώνει τους βιότοπους. Οι εθνικοί δρυμοί προσφέρουν κάποια
προστασία, όμως συνήθως είναι γεμάτοι λιοντάρια, που σκοτώνουν τα μωρά
των γατόπαρδων και κλέβουν τη λεία τους. Το Σερενγκέτι στη Βόρεια Τανζανία
είναι ένα από τα μέρη όπου μπορούμε ακόμα να παρακολουθούμε τους γατόπαρδους
σε συνθήκες ελευθερίας. Τα τελευταία 25 χρόνια, οι βιολόγοι του Ερευνητικού
Προγράμματος για τους γατόπαρδους του Σερενγκέτι έχουν μελετήσει πάνω από
400 άτομα, χρησιμοποιώντας τα σχέδια που σχηματίζουν οι βούλες τους για
να τους ξεχωρίζουν. Επίσης, έχουν σχεδιάσει γενεαλογίες που στην περίπτωση
της Talisker φτάνουν ως την προγιαγιά της. Η Sarah Durant, από τη Ζωολογική
Εταιρία του Λονδίνου, διευθύνει τώρα το πρόγραμμα.
Καθώς περιμένουμε κοντά στο σκοτωμένο γκνου, η Durant θυμάται την Talisker μωρό. Ο γατόπαρδος δεν αποκτά τόσο εύκολα τη φονική του φινέτσα, μας εξηγεί η βιολόγος. Τα μικρά περνούν γύρο στους 18 μήνες με τη μητέρα τους μαθαίνοντας να επιβιώνουν, ενώ μπορεί να χρειαστούν άλλον ένα χρόνο, ακόμα και δύο, για να γίνουν καλοί κυνηγοί. Συχνά ξεκινούν με τελείως ακατάλληλα θηράματα Π.Χ. αγριοβούβαλους. Μικρή η Talisker κυνηγούσε κοντά σε μια ύαινα και ύστερα ξαφνιαζόταν όταν αυτή της έκλεβε τη λεία, εξηγεί η Durant. Όμως έμαθε από τα λάθη της. « Η Talisker είναι εξαιρετικά προσεκτική και φεύγει όταν βλέπει λιοντάρι ή ύαινα. Όταν μπορεί κρύβει το σκοτωμένο ζώο. Είναι καλή κυνηγός ».
Έχει γεννήσει δύο φορές και έχει μεγαλώσει με επιτυχία τα μικρά της. Τα περισσότερα θηλυκά ανατρέφουν με επιτυχία το πολύ δύο μικρά στη διάρκεια της ζωής τους – 7 χρόνια κατά μέσο όρο.
Τώρα η Talisker κάθεται παράμερα, αφήνοντας τα μικρά της να βρουν άκρη με το γκνου. Ένα μικρό αγγίζει ελαφρά το ζώο με το μπροστινό του πόδι. Ένα άλλο το κοιτά, ύστερα κοιτά τη μητέρα του, ύστερα ξανά το νεκρό ζώο, σαν παιδί που τρωει πρώτη φορά αστακό και ελπίζει σε βοήθεια. « Τα γκνου έχουν χοντρό δέρμα σε σύγκριση με τις γαζέλες » σχολιάζει η Durant. Οι Γατόπαρδοι έχουν μικρό στόμα. Τα μεγάλα μάτια τους είναι τοποθετημένα μπροστά, για να εστιάζουν καλύτερα στο θήραμα, οπότε στο πρόσωπο απομένει λίγος χώρος για το στόμα. Ένα από τα μικρά δαγκώνει αδέξια το γκνου στο λαιμό. Ένα άλλο μασουλάει μια πτυχή του δέρματος ανάμεσα στο πίσω πόδι και την κοιλιά.
Η πεδιάδα φαίνεται να σιγοτρέμει από τη ζέστη. Όταν τα μικρά σηκώνουν το κεφάλι από το γκνου, οι μουσούδες τους είναι κατακόκκινες. Το σώμα της λείας έχει κρυφτεί από χρυσαφιές γούνες με βούλες, μαύρα αφτιά και μυτερούς αγκώνες. Τρώνε αντικριστά, με τα κεφάλια τους να ακουμπούν, ή πλάι πλάι, γρυλίζοντας ανταγωνιστικά για κάθε μπουκιά. Μετά από μία ώρα τα μικρά έχουν ολοστρόγγυλη κοιλιά και πρόσωπο αιματοβαμμένο μέχρι τα αφτιά. Καθένα αφήνει για λίγο το φαγητό, για να πάρει ανάσα, κι επιστρέφει αργότερα.
Οι Γατόπαρδοι σκοτώνουν συνήθως κάθε μία έως τρεις ημέρες. Επειδή λιοντάρια και οι ύαινες τους κλέβουν τη λεία είναι λογικό να τρώνε λαίμαργα. Μετά από ένα τόσο καλό γεύμα τους χρειάζεται ένας μεγάλος και καλός ύπνος!.
Σωτήρης Βαγενάς
Μαθητής Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΑ-ΚΑΡΕΤΑ
Ένα είδος που επιζεί στον πλανήτη μας πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια, και τώρα, στις μέρες μας απειλείται με άμεση εξαφάνιση.
Η ΩΟΤΟΚΙΑ
Οι χελώνες αυτού του είδους γενούν από το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο. Αποθέτουν τα αυγά τους σε διάφορες περιοχές της Μεσογείου και ειδικότερα στις Ζακυνθινές ακτές. Οι θηλυκές βγαίνουν στην ακτή τη νύχτα όπου σκάβουν στην άμμο και αποθέτουν περίπου 120 αυγά. Αυτά θα μείνουν ανενόχλητα στην άμμο για 55 περίπου ημέρες.
ΤΑ ΧΕΛΩΝΑΚΙΑ
Με μία ομαδική προσπάθεια, τα μικρά σκάβουν το δρόμο τους για να βγουν από τη φωλιά. Συνήθως βγαίνουν την νύχτα διασχίζουν την παραλία και φτάνουν στο νερό. Διάφορα φώτα που φαίνονται από την παραλία αποπροσανατολίζουν τα χελωνάκια, τα τραβούν μακριά από το νερό όπου τα περισσότερα πεθαίνουν από εξάντληση ή αφυδάτωση.
Μπορούμε να συνυπάρξουμε μαζί στις ίδιες παραλίες αρκεί να το θέλουμε.
Μαρία Πάτση
Μαθήτρια Γ' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών
Στο κέντρο του νομού Έβρου, 14 χλμ. από το Σουφλί, στις νοτιοανατολικές υπώρειες της οροσειράς της Ροδόπης, απλώνεται ένα μνημείο της ελληνικής φύσης. Μια ζωντανή απόδειξη του συνεχούς αγώνα της φύσης να δίνει ζωή, παρά τις πάμπολλες προσπάθειες του ανθρώπου να εξαφανίσει κάθε τι ‘φυσικό’. Παγκοσμίως γνωστό για τη μοναδικότητά του, το δάσος της Δαδιάς – Λευκίμμης – Σουφλίου Προστατευόμενη περιοχή από το 1980, περιλαμβάνει δύο ζώνες αυστηρής προστασίας, έκτασης 72.900 στρεμμάτων και μια περιφερειακή ζώνη έκτασης 357.100 στρεμμάτων. Αυτή η γωνιά της θρακικής γης υπήρξε ανέκαθεν σημαντικός βιότοπος για τα αρπακτικά πουλιά, σήμερα όμως αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια τους σε όλη την Ευρώπη.
Η
ευρύτερη περιοχή του δάσους της Δαδιάς παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον,
που δεν περιορίζεται μόνο στα αρπακτικά πουλιά. Το τοπίο και η βλάστηση
ολόκληρης της περιοχής χαρακτηρίζονται από διαρκείς εναλλαγές και έντονη
ποικιλομορφία. Εκτεταμένα δάση πεύκων και δρυών εναλλάσσονται με ρεματιές,
μικρά χωράφια, βοσκότοπους και ορθοπλαγιές: ένα μωσαϊκό βιοτόπων όπου βρίσκει
καταφύγιο μεγάλος αριθμός ζώων. Μόνο μέσα στην προστατευόμενη περιοχή,
έχουν καταγραφεί 219 είδη πουλιών, 40 είδη ερπετών και αμφιβίων και 36
είδη θηλαστικών.
Από τα 38 είδη αρπακτικών που υπάρχουν στην Ευρώπη, τα 36 βρίσκουν στο δάσος της Δαδιάς τροφή, μέρη κατάλληλα για φώλιασμα και την ησυχία που έχουν ανάγκη κατά την ευαίσθητη περίοδο της αναπαραγωγής. Πρόκειται για το μοναδικό δάσος σε ολόκληρη την ήπειρο όπου απαντώνται μαζί και οι τέσσερις ευρωπαϊκοί γύπες: Όρνιο, Μαυρόγυπας, Ασπροπάρης, και Γυπαετός.
Αν θέλετε να ζήσετε τη μαγεία του δάσους, η περιοχή διαθέτει αξιοσημείωτη τουριστική υποδομή, οργανωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνει το περιβάλλον.
Στο χωριό Δαδιά, λειτουργεί Οικοτουριστικό Κέντρο με ξενώνα 10 δωματίων (που μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 30 επισκέπτες), εστιατόριο-αναψυκτήριο και Κέντρο Ενημέρωσης με μόνιμη έκθεση.
Ασπριάδης - Αιλαμάκης
Μαθητές Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου ΣερρώνΛίγα λόγια για την Λίμνη Ν.Πλαστήρα
Η λίμνη Ν.Πλαστήρα βρίσκεται 25 Km δυτικά της Καρδίτσας. Δημιουργήθηκε από τα νερά του ποταμού Μέγδοβα (πρόκειται για τον αρχαίο Ταυρωπό), παραπόταμου του Αχελώου, τα οποία κατέκλυσαν το οροπέδιο της Νεβρόπολης, με την κατασκευή του Φράγματος στο τέλος της δεκαετίας του '50.
Η λίμνη έχει μήκος 14 Km, μέγιστο πλάτος 4 Km, μέγιστο βάθος 60 m και χωρητικότητα 400 εκ. m3. Με ειδικό αγωγό, μέρος των υδάτων της μεταφέρονται από υψόμετρο 700 m προς τον κάμπο, δίνοντας κίνηση στο ηλεκτρικό εργοστάσιο της ΔΕΗ, που παράγει 40 MWH/εβδομάδα. Κατόπιν αρδεύουν τον κάμπο και υδρεύουν την πόλη της Καρδίτσας καθώς και 38 χωριά και κωμοπόλεις του Νομού.
Η χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει περίπου 650 είδη και υποείδη. Χαρακτηριστικό της στοιχείο αποτελεί ο μεγάλος αριθμός φυτικών ειδών της ημιορεινής, ορεινής και υπαλπικής ζώνης.
Αξιόλογες χλωριδικές εμφανίσεις συνιστούν :
η ύπαρξη δύο συγγενών εμφανίσεων του γένους Anemone, της Α.blanda και της A.apennina.
η ύπαρξη τριών υποειδών της Viola alba (scotophylla, dehnhardtii & thessala)
η ύπαρξη τριάντα διαφορετικών ειδών του γένους Trifolium
το γένος Geranium που αντιπροσωπεύεται από 11 είδη
πέντε είδη σφενδάμου (Acer)
η συνύπαρξη κατά θέσεις της Albies cephalonica και της A.hybridogenus
η εμφάνιση στην περιοχή πολλών ορχεοειδών
η ύπαρξη λίγων ενδημικών των Ελληνικών βουνών όπως τα Trifolium glomeratum, Achilea pindicola κ.α.
Η πανίδα
Η περιοχή του εκπαιδευτικού δάσους φιλοξενεί μια αξιόλογη (ποιοτικώς και ποσοτικώς) ορνιθοπανίδα. Στην περιοχή βρίσκονται συνολικά 67 είδη. Χαρακτηριστικά είναι ο σπίνος, η ελατοπαπαδίτσα, ο κοκκινολαίμης, ο χρυσοβασιλίσκος, η καρδερίνα, η κίσσα κ.α. Σημαντικά και αξιοπρόσεκτα είδη θεωρούνται, λόγω της σπανιότητάς τους, ο λευκοτσικνιάς, το όρνιο, ο χρυσαετός και ο πετρίτης.
Τα ασπόνδυλα του εδάφους εμφανίζονται με μεγάλη ποικιλία στην περιοχή και κυρίως οι ομάδες των αρθροπόδων - κολεοπτέρων.
Από τα σπονδυλωτά το ενδιαφέρον εστιάζεται στα θηλαστικά και κυρίως στα σαρκοφάγα, με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους την αλεπού, το λύκο και την αρκούδα.
Εχει κατασκευασθεί στη θέση "Ζυγογιαννέϊκα", μεταξύ του Φράγματος και του Μπελοκομίτη. Παρέχει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να παρατηρήσουν τη σπάνια ορνιθοπανίδα της περιοχής.
Ο βοτανικός κήπος
Αποσκοπεί στην συγκέντρωση και αποθεματοποίηση ειδών της χλωρίδας της ευρύτερης περιοχής λίμνης Ν.Πλαστήρα. Λειτουργεί ως "εργαστήριο υπαίθρου", χρήσιμο για την εκπαίδευση και ενημέρωση των επισκεπτών, ενταγμένο στη συνολική προσπάθεια αειφορικής οικοτουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Η έκτασή του ανέρχεται σε 10 στρέμματα και βρίσκεται σε επαφή με την λίμνη, σε περιόδους ανόδου της στάθμης των νερών της. Το γεγονός αυτό διευκολύνει ελκυστικούς συνδυασμούς μεταξύ Βοτανικού Κήπου και λίμνης, τόσο από αισθητικής όσο και από βοτανικής απόψεως.
Τα θρησκευτικά μνημεία
Μονή Παναγίας Πελεκητής : Βρίσκεται στην Καρίτσα, σε υψόμετρο 1.400 m και αποπερατώθηκε το 1529. Λειτουργεί μόνο στις 15 Αυγούστου, οπότε και πανηγυρίζει.
Μονής Κορώνας : Βρίσκεται πάνω από το Μοσχάτο, σε υψόμετρο 880 m, με πανοραμική θέα προς τον κάμπο. Χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Λειτουργεί με μικρό αριθμό μοναχών και πανηγυρίζει στις 4 Δεκεμβρίου.
Μονή Πέτρας : Βρίσκεται κοντά στο Λαμπερό. Κτίσθηκε πιθανόν το 1553 και λειτούργησε ως το 1930.
Μονή Αγ.Τριάδας - Σιάϊκα : Βρίσκεται νότια της λίμνης, κοντά στο Καροπλέσι. Κτίσθηκε το 1540 και δεν λειτουργεί.