Η σχολική μας χρονιά φέτος δεν ξεκίνησε καλά. Δύο φορές μας έσπασαν τα τζάμια. Κάποιοι νεαροί αναρριχήθηκαν από την παράλληλη γραμμή αλεξικέραυνου/ υδρορροής του σχολικού κτιρίου, πέρασαν μέσα και πιάσαν δουλειά...
     Είκοσι καλοπίνακες (διπλοί) την πρώτη φορά, εξήντα τη δεύτερη. Δέκα πυροσβεστήρες, αερόθερμα, πίνακες, θρανία, καρέκλες. Και απόπειρα εμπρησμού και απόπειρα ''καταλήψεως''.
     Προέκυψε ζήτημα: πώς θα προστατεύσουμε την περιουσία μας σήμερα, τον εαυτό μας αύριο, από τους βανδάλους;
        Να βρει η Ασφάλεια τους ενόχους.
        Να ορίσει η πολιτεία φύλακες.
        Να βάλουμε ''σεκιούριτυ''.
     Τα πράγματα όμως πήραν το δρόμο τους. Η συνεργασία διεύθυνσης, Αστυνομίας, καθηγητών, μαθητών και γονέων, έφερε την Ασφάλεια επί τα ίχνη (στην κυριολεξία) των δραστών: μαθητές του Λυκείου, του Γυμνασίου, νυν και κυρίως πρώην.
     Ο Δήμος Σερρών, πριν αποκαλυφθούν οι δράστες, έστειλε έγγραφο στο Υπουργείο Παιδείας, όπου συνήψε και το δικό μας με την καταγραφή των ζημιών, το κοινοποίησε και στην Κ.Ε.Δ.Κ.Ε (=Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων) και ζητούσε τοποθέτηση φυλάκων ''επί εικοσιτετραώρου βάσεως''.
     Όταν πρόκειται για δημόσιες δαπάνες, για τοποθετήσεις και πανικούς, η νεοελληνική στρατηγική δεν καταλαβαίνει από μέτρο:'' επί εικοσιτετραώρου βάσεως'' σημαίνει τρεις βάρδιες. Κι' αυτό, χωρίς πολλά λογιστικά, κάνει μια δαπάνη δέκα με δώδεκα εκατομμύρια το χρόνο. Σε μια εποχή που ο όρος παραγωγικότητα είναι ταυτόσημος με τη επιβίωση!
     Η Τρίτη λύση -της ''σεκιούριτυ'' παρακαλώ-, σαν πιο μοντέρνα και με ξενικό γόητρο, είχε πιο πολλούς υποστηριχτές. Που δεν είδαν ούτε σε πρώτο ούτε σε δεύτερο πλάνο το πρόβλημα.
     Με τους ''σεκιουριτάδες'', πολλές επιχειρήσεις και καταστήματα φαίνεται πως βρήκαν τη λύση του προβλήματός τους, παρόλον ότι σίγουρα σκέφτονται πως κάπου βγαίνουν ζημιωμένοι: πληρώνουν δυο φορές: τη μια ως φορολογούμενοι για νά χουν Αστυνομία, και την άλλη ως συνδρομητές για να' χουν ''σεκιούριτυ''.
     Όταν δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, σε επίπεδο αξιών, τότε βγαίνουμε από παντού ζημιωμένοι: κακό κράτος σημαίνει αναποτελεσματική Αστυνομία. Και μετά απ' αυτό, έχουμε δύο λύσεις -κακές και οι δύο: σεκιούριτυ και φύλακες.
     Αλλ' αυτά τα δύο, παρόλο που είναι άσχημα, δεν είναι τόσο, όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται, Υπάρχουν και χειρότερα...
     Τα χειρότερα, λοιπόν, είναι σαν την ουρά της αχλάδας: είναι πίσω!
     Όταν βάλουμε τον ιδιώτη να κάνει τον αστυνομικό, υπονομεύουμε την ίδια την κοινοτική μας υπόσταση. Η αστυνομία παύει να είναι πολιτειακό όργανο κι εμείς παύουμε να διαχειριζόμαστε τα του οίκου μας. Καταργούμε το αυτεξούσιο, το αυτόνομο, τον αυτοκαθορισμό μας και τις δημοκρατικές μας αρχές. Γινόμαστε Βολιβία! Όπου η ιδιωτική αστυνομία φυλάγει μόνο τους βαρώνους -επικυρίαρχους- τυράννους.
     Η υπονόμευση βέβαια δεν φαίνεται αμέσως και δια γυμνού οφθαλμού. Στην αρχή ξεκινάει απλά, πρακτικά και αθώα. Όταν με τον καιρό, η ιδιωτική αστυνομία ανδρωθεί, θα υπηρετήσει τα αφεντικά της. Και το έργο της δεν θα είναι πια η αθώα ''φύλαξη''.
     Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένοπλο σώμα. Και τότε να δεις προστασία, δικαιώματα του πολίτη και δημοκρατικές ελευθερίες!
     Τι μας χρειάζεται;
     Μα, ''καλή Αστυνομία'', τι άλλο! Βέβαια, το πράγμα δεν είναι απλό. Όμως-στα χωράφια μας: αυτή τι στιγμή, υπάρχουν μαθητές και ενήλικοι πολίτες, που, υπό την καθοδήγηση απελεύθερων κυρίως δημοσιογράφων και ''καλλιτεχνών'', αποκαλούν τους αστυνομικούς ''μπάτσους''. Υποβαθμιστικά και υποτιμητικά, σαφώς! Λάθος σοβαρό και η ελληνική κοινωνία το κατάπιε.
     Τα τρωτά της Αστυνομίας - γιατί έχει τρωτά και δεν είναι η μόνη που έχει, η παιδεία πάει καλά; - δεν διορθώνονται με τέτοιες απαξιωτικές στάσεις.
Θα προστατεύσουμε και τα αγαθά μας και τον εαυτό μας και την πολιτεία, αν γίνουμε εμείς πολίτες υπεύθυνοι και στηρίξουμε θεσμούς δημοκρατικούς. Η Αστυνομία είναι θεσμός δημοκρατικός, όταν ελέγχεται και υπηρετεί το σύνολο. Τότε είναι και αποτελεσματική, γιατί έτσι πρέπει να είναι. Ένας ενεργός τομέας της κοινωνικής ζωής, ένας κοινωνικός μας εταίρος.
     Μια δημοκρατία, όσο πιο πολύ πάει να γίνει κανονική δημοκρατία, όπως κάνει τελευταία η δική μας, τόσο περισσότερο ανοίγει πόρτες με θετικές προοπτικές για όλα τα θεσμικά της όργανα. Και για την Αστυνομία φυσικά.
     Για να μπορεί να μείνει δημοκρατία.