ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Άρθρο 1ο: Ναρκωτικά ο Λευκός ΘΑΝΑΤΟΣ
Αντώνης Αντωνιάδης
Μαθητής του Α1 6ου Γυμνασίου Σερρών

Υπεύθ Καθηγητής: Μάγδα Καρυπίδου
 
       Οι νέοι εδώ και πολλά χρόνια αποδεκατίζονται από τη μάστιγα των ναρκωτικών που τους κυριεύει μέρα με τη μέρα. Πόσοι και πόσοι νέοι χάνονται κάθε μέρα χωρίς να ξέρουν ότι βάζουν τέλος στη ζωή τους με την άσπρη σκόνη ή με τα τσιγαριλίκια που ονομάζονται ναρκωτικά.
        Εσείς τι νομίζεται; Ξέρουν οι ίδιοι τους τι φάρμακα βάζουν στο σώμα τους; Αν θέλαμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα τους κατατάζαμε σε δυο κατηγορίες. Σε αυτούς που ξέρουν και σε αυτούς που δεν ξέρουν.
        Αυτοί που ξέρουν, το κάνουν από κάποιες αιτίες, δηλαδή το κάνουν αυτό είτε από οικογενειακά τους προβλήματα π.χ. ο χωρισμός των γονιών ή τα οικονομικά της οικογένειας τους, είτε η απόδραση από το άγχος, την κούραση και το διάβασμα των μαθητών είτε πιστεύοντας πως τα ναρκωτικά είναι της μόδας και πως με αυτά φένονται ωραίοι, είτε για να μιμηθούν κάποιους τραγουδιστές που παίρνουν ναρκωτικά δήθεν για να έχουν καλή φωνή και να είναι δημοφιλείς χάρη σε αυτά, και τέλος τα παίρνουν για να ανεβάσουν τις επιδώσεις τους στο σχολείο και στον αθλητισμό. Στη δεύτερη κατηγορία κατατάσσουμε αυτούς που δεν ξέρουν και πέφτουν θύματα των εμπόρων χωρίς να το ξέρουν. Σίγουρα θα ρωτούσατε και πως γίνεται κάτι τέτοιο. Κι όμως για τους εμπόρους των ναρκωτικών τίποτα δεν είναι αδύνατο, γιατί είναι αδίστακτοι δολοφόνοι που δεν θα δίσταζαν να δώσουν την άσπρη σκόνη τους ούτε σε τετράχρονο παιδί.
        Στα μπαρ, στις καφετέριες και σε άλλα μαγαζιά, οι μπάρμαν βάζουν κρυφά στα ποτήρια ένα χάπι ή λίγη άσπρη σκόνη που είναι αρκετή για να σε ρίξει στην άθλια κατάσταση των ναρκομανών. Στα  σχολεία μοιράζουν τα ναρκωτικά σε σχήμα καραμέλας ή σε αυτοκόλλητα και γραμματόσημα, ή σε μορφή γλειφιτζουριού. Τέλος τα ναρκωτικά τα βάζουν κρυφά στους χυμούς και στα μπουκάλια νερού για να ανέβει μεν η επίδοση του αθλητή αλλά και για να γεμίσει τις τσέπες του λεφτά ο έμπορος των ναρκωτικών.
        Τα κράτη έχουν κτίρια στα οποία γίνεται η αποτοξίνωση όσων έχουν μετανιώσει για το κακό που έκαναν τόσο καιρό στον εαυτό τους και για να αρχίσουν μια καινούρια ζωή. Όσοι δεν παίρνουν ναρκωτικά πρέπει να προσέχουν τις κακές παρέες, να αποφεύγουν τους αγνώστους, να μην παίρνουν ότι τους δίνουν οι ξένοι, να μην παρασύρονται από τραγουδιστές που τους συμπαθούν ιδιαίτερα γιατί ο κόσμος μας έχει αρχίσει με τα χρόνια να γίνεται όλο και πιο επικινδύνως, όλο και πιο δύσκολος, γι’ αυτό προσέξτε, οι έμποροι των ναρκωτικών είναι έτοιμοι να μας πυρπολήσουν με το εμπόρευμα του λευκού θανάτου.
Άρθρο 2ο: Τα ναρκωτικά
Μαθήτριες  Α1 του 6ου Γυμνασίου Σερρών
Υπεύθ Καθηγητής: Βαγγέλης Γκιμπερίτης

     Tο φαινόμενο των ναρκωτικών αποτελεί για την εποχή μας σύνθετο πρόβλημα που απασχόλησε και απασχολεί πολλές κατηγορίες ενδιαφερομένων. Άλλοι απ΄ αυτούς έχουν "άμεσους" λόγους να το ερευνήσουν, να το λύσουν και να το αντιμετωπίσουν (είναι αυτοί που έχουν "πληγεί" είτε προσωπικά, είτε με ανθρώπους του άμμεσου περιβάλλοντός τουςαπό τα ανρκωτικά), άλλοι έχουν "επίσημη" υποχρέωση να το αντιμετωπίσουν (φορείς της Πολιτείας) και άλλοι "κοινωνικοί υποχρέωση"(είναι οι φορείς ή τα πρόσωπα που νιώθουν την ανάγκη να συμβάλουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των συνανθρώπων τους).
     Υπάρχουν τέλος και "ερευνητές" που μελετούν το φαινόμενο και παραθέτουν στοιχεία του δηλώνοντας αναρμοδιότητα ή αδυναμία στην αντιμετώπισή του. Σ΄ αυτούς όλους πρέπει να προστεθούν και οι "απολογητές" των ναρκωτικών που προσπαθούν να δικαιολογήσουν ή να περιορίσουν τη σημασία του φαινομένου επικαλούμενοι τις φιλοσοφικές και κοινωνικές τους απόψεις.
     Οι κατηγορίες που αναφέρθηκαν δεν είναι "κλειστές" αλλά συμπλέκονται. Γενικά από οποιαδήποτε οπτική γωνία και αν ειδωθεί το θέμα των ναρκωτικών, κοινή είναι η πεποίθηση ότι είναι σοβαρό και δύσκολο πρόβλημα και αυτό γιατί αναφέρεται σε κάθε μέγεθος της κοινωνικής συγκρότησης.
 

Άρθρο 3ο: Caretta Caretta
Μαθήτριες  Α1 του 6ου Γυμνασίου Σερρών

Υπεύθ Καθηγητής: Βαγγέλης Γκιμπερίτης
"In DANGER"

     150 εκατομμύρια χρόνια ζουν στη θάλασσα. Τώρα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 1995 150 χελώνες από τις οποίες πάνω από 100 βρέθηκαν νεκρές,αρκετές βαριά τραυματισμένες καλ λίγεςελαφρότερα που αφέθηκαν ελεύθερες.
     27 τραματισμένες χελώνες έφτασαν στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσιων Χελωνών,οι περισσότερες με βαριά τραύματα.
     Οι ΑΙΤΙΕΣ...Προπέλες, δίχτυα, "άνθρωποι¨
     14 χελώνες μετά από τις φροντίδες των μελών του Κέντρου επέστρεψαν στο φυσικό τους περιβάλλον υγιεις.
Οι υπόλοιπες 13 δεν είχαν ελπίδες,γιατί τα τράμαυτα τους ήταν πολύ σοβαρά (ανοιγμένα κεφάλια_διαλυμένα σαγόνια).
 

Άρθρο 4ο: Οι καπνιστές στην αντεπίθεση
Δέσποινα Παπαδοπούλου
Μαθητής του Α1 6ου Γυμνασίου Σερρών

Υπεύθ Καθηγητής: Βαγγέλης Γκιμπερίτης
     Έρευνα του Π.Ο.Υ. αποδεικνύει ότι ο καπνός των άλλων δεν είναι επικίνδυνος.
     Η υπόθεση «σηκώνει τσιγάρο» ... για τους καπνιστές όλου του κόσμου, αφού η έγκυρη βρετανική εφημερίδα «The Sunday Telegraph» δημοσίευσε πρόσφατα μελέτη του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) με την οποία αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει στατιστική απόδειξη ότι το παθητικό κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα.
     Η μελέτη αυτή, την οποία εμπόδισε να δημοσιευτεί ο Π.Ο.Υ. γιατί έρχεται σε αντίθεση με όσα μέχρι σήμερα υποστήριζε, έρχεται να «ταράξει τα νερά» στους κύκλους των αντικαπνιστών και να δώσει μια νέα διάσταση στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ των οργανώσεων τους και των φανατικών αυτής της συνήθειας , αποδεικνύοντας ότι και οι «θεριακλήδες» έχουν δικαιώματα!
     Τα αποτελέσματα της έρευνας, όπως αναφέρει η εφημερίδα, θα ανοίξουν ξανά τον αντίλογο γύρω από τους κινδύνους του παθητικού καπνίσματος για τη υγεία και θα φέρουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας σε δύσκολη θέση, αφού έχει δαπανήσει τεράστια ποσά σε αντικαπνιστικές και αντιπανικές εκστρατείες.
     Η έρευνα σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα συνέκρινε 650 ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα με 1542 υγιείς. Εξέτασε ανθρώπους που είναι παντρεμένοι με καπνιστές, που εργάζονται σε χώρους που επιτρέπεται το κάπνισμα και ανθρώπους που συνδύαζαν και τα δύο. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι δεν υπάρχει επιπλέον κίνδυνος για κάποιον που ζει ή εργάζεται με έναν καπνιστή κι ακόμη δείχνουν ότι το παθητικό κάπνισμα μπορεί να έχει μία προστατευτική επίδραση εναντίον του καρκίνου του πνεύμονα. Στην περίληψη της έρευνας αναφέρεται επίσης ότι : «Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ κινδύνου για καρκίνο του πνεύμονα και έκθεση σε καπνό στο περιβάλλον κατά την παιδική ηλικία ...».
     Εκπρόσωπος αντικαρκινικού σωματείου είπε ότι τα συμπεράσματα φαίνονται εκπληκτικά, με δεδομένα στοιχεία από άλλες μεγάλες θεωρίες για το θέμα.
                                                              ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ
     Ο dr. Chris Proctor διευθυντής του επιστημονικού τμήματος βρετανικής βιομηχανίας καπνού, είπε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι : «Επιβεβαιώνει αυτό που εμείς και πολλοί άλλοι επιστήμονες πιστεύουμε από καιρό ότι, ενώ το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους είναι πιθανώς ενοχλητικό για μερικούς μη καπνιστές, η επιστήμη δεν βρίσκει ότι το να είναι κανείς κοντά σε έναν καπνιστή αποτελεί κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα...».
    Παρά ταύτα οι καπνιστές όπως υποστηρίζει στο βασικό άρθρο της η «The Sunday Telegraph» δεν πρέπει να πανηγυρίσουν τόσο γρήγορα. Όλα αυτά που βρίσκουν οι έρευνες είναι προσωρινά και μπορούν να ανατραπούν από άλλες έρευνες. Kαι αν το παθητικό κάπνισμα δεν προκαλεί καρκίνο στους μη καπνιστές πιθανόν να προκαλεί άσθμα και βρογχίτιδα στα παιδιά.
    Γεγονός είναι πάντως, όπως επισημαίνει η εφημερίδα, ότι όλοι όσοι καπνίζουν γνωρίζουν ότι το κάπνισμα παραμένει μία δυσάρεστη συνήθεια για εκείνους που δεν καπνίζουν και είναι αναμφιβόλως κακό για την υγεία εκείνων που έχουν για καλύτερό τους φίλο ... το τσιγάρο.
    Ο Σύνδεσμος της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών -καπνιστών σε ανακοίνωση που εξέδωσε τονίζει χαρακτηριστικά ότι η έρευνα αποτελεί ένα φιάσκο για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ενώ επισημαίνει ότι μια από τις σπουδαιότερες ειδήσεις της τελευταίας δεκαετίας στον τομέα της υγείας αποσιωπάται από τον Π.Ο.Υ. επειδή είναι καλή και ασύμφορη για την σημερινή «τρομοκρατία».
Άρθρο 5ο: Μόλυνση και Βιομηχανία
Δέσποινα Παπαδοπούλου
Μαθητής του Α1 6ου Γυμνασίου Σερρών

Υπεύθ Καθηγητής: Βαγγέλης Γκιμπερίτης

     Η μόλυνση είναι ένα επίμαχο θέμα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να συμφωνήσουμε  πάνω στο τι είναι εκείνο που δημιουργεί τη μόλυνση , γιατί διαφορετικοί άνθρωποι σε  διαφορετικές περιστάσεις βλέπουν το θέμα από μία τελείως διαφορετική σκοπιά.
 

Η αλλαγή των κοινωνικών προτύπων παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό εκείνων  των στοιχείων που φαίνονται να είναι απαράδεκτα σε σχέση με το περιβάλλον. Ακόμα και για αρκετά χρόνια αργότερα, που οι απάνθρωπες συνθήκες και το βρωμερό περιβάλλον των βιομηχανικών περιοχών των μέσων του 19ου αιώνα είχαν σε μεγάλη έκταση εκλείψει, ένα σύννεφο από αιθάλη ή ένα ποτάμι φραγμένο από τα απόβλητα των υπονόμων θεωρούνταν από τους ανθρώπους δείγματα οικονομικής ευημερίας. Μόνο πρόσφατα σταματήσαμε να εθελοτυφλούμε  μπροστά στα καταστροφικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρουν τέτοια πράγματα.
 Στη διάρκεια όλων των αιώνων, ο άνθρωπος ανέπτυξε μια κατακτητική στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Αποφασισμένος να πάρει από τη φύση περισσότερα από όσα αυτή ήταν σε θέση να του δώσει από μόνη της, διαμόρφωσε αυτό το περιβάλλον κατάλληλα για τη δική του ευημερία.
Σταδιακά ο άνθρωπος έμαθε πόσο ακριβώς μπορούσε να επιβάλλει τη θέλησή του πάνω στη φύση χωρίς να υποφέρει αργότερα από την εχθρική της αντίδραση. Βρήκε τον τρόπο να καλλιεργεί χωρίς να καταστρέφει το έδαφος, και να αποθηκεύει το νερό με φράγματα χωρίς να προκαλεί κατολισθήσεις. ΄Έμαθε να συμβιβάζεται με τις δυνάμεις της φύσεις για την δική του ευημερία.
     Ο Φράνσις Τσίτσεστερ, ο διάσημος μοναχικός θαλασσοπόρος που ταξίδεψε μόνος του σε όλες τις θάλασσες, ανακάλυψε -και δημοσίευσε το θλιβερό γεγονός - ότι υπήρχαν στερεά υπολείμματα απορριμμάτων σ' όλους τους ωκεανούς του κόσμου. Ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει ούτε μια πιθαμή θάλασσα, ακόμα και της πιο απομακρυσμένης, που να μην είναι μολυσμένη από απορρίμματα .
 Από τις διάφορες πηγές μόλυνσης οι άνθρωποι έχουν βασικά εντοπίσει και συνειδητοποιήσει καλύτερα τη μόλυνση που προέρχεται από τη λειτουργία της βιομηχανίας. Αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό, επειδή ο καπνός που βγαίνει από τις βιομηχανίες αποτελεί μια φανερή ένδειξη μόλυνσης, πράγμα που δε συμβαίνει απαραίτητα με τις άλλες πηγές μόλυνσης, αλλά και επειδή οι βιομηχανικοί οργανισμοί έχουν πρόσφατα υποβληθεί σε έντονη κριτική με την κατηγορία ότι μολύνουν το περιβάλλον.
     Δυστυχώς, μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρίες   αποδείχτηκαν  ορισμένες φορές οι χειρότεροι εχθροί τους. Άλλοτε αρνιόντουσαν ότι ήταν υπεύθυνες για τη μόλυνση, ακόμα κι αν αυτό είχε αποδειχτεί, και άλλοτε παραδέχονταν την ευθύνη τους, υπόσχονταν να πάρουν δραστικά μέτρα και δεν έκαναν τίποτα.
    Μια περίπτωση, όπου διαγράφονται ξεκάθαρα όλα αυτά τα θέματα, είναι η τραγική κατάσταση του κόλπου της Μιναμάτα στην Ιαπωνία, που ήρθε στο φως με δραματικό τρόπο το 1953. Στα 1950, η Ιαπωνία, όπως κι άλλες εκβιομηχανισμένες χώρες, είχε μια ταχύτητα αναπτυσσόμενη χημική βιομηχανία, και ένα από τα βασικά προϊόντα της (που χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή των πλαστικών ρητινών και άλλων ενώσεων όπως είναι η οκτανόλη και το φθαλικό διοκτύλιο) ήταν μια χημική ουσία που λέγεται αλκεταδεϋδη.