 |
|
Ο γενικός δείκτης στο χρηματιστήριο
αξιών της Αθήνας ανεβαίνει (αισιόδοξο), τα οικονομικά, όμως, των Ελλήνων
πολιτών συνεχώς μειώνονται (άκρως απαισιόδοξο).
Ο κόσμος ξεσηκώνεται. Ο μόνος
τρόπος αντίδρασης; Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και δυστυχώς έχουμε αρκετές
όλο το χρόνο, από όλους τους κλάδους.
Δικαίως, κάποιοι υποστήριξαν
ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των απεργιών.
Τι να γίνει όμως;
Οι μισθοί των εργαζομένων, είναι
μισθοί "πείνας", ας μου επιτραπεί η έκφραση. Το ποσοστό της ανεργίας, συνεχώς
αυξάνει.
Κι όσο περνούν τα χρόνια, τόσο
πιο πολύ θα δυσκολεύουν τα πράγματα, κυρίως για τους νέους.
Τα ενοίκια έχουν φτάσει στα
ύψη, το βιοτικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα υψηλό, όπως άλλωστε, και το κόστος
ζωής.
Πως θα ζήσουμε, πως θα αντεπεξέλθουμε
στις απαιτήσεις της σημερινής και της αυριανής κοινωνίας;
Κανείς δεν μας απαντά.
Το μόνο που ξέρουν να κάνουν
καλά τα πολιτικά πρόσωπα αυτού του τόπου, είναι να μιλάνε για λιτότητα
και για το πως θα προλάβουμε το τρένο της ΟΝΕ.
Με άδεια τσέπη κ. Παπαντωνίου,
δεν έχεις το κουράγιο να τρέξεις!