Tουλάχιστον ένα
εκατομμύριο είδη ζώων και φυτών θα αφανιστούν έως το 2050, σύμφωνα με αναλυτική
έρευνα διεθνούς επιτροπής για τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου. Για
πολλά είδη η σωτηρία είναι αδύνατη,, ενώ άλλα θα μπορούσαν να επιβιώσουν εάν
λαμβάνονταν άμεσα μέτρα για τη μείωση των ρύπων.
Tο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα σκοτώσει ένα εκατομμύριο είδη - Tο ένα τρίτο της
ζωής καταδικασμένο να αφανιστεί έως το 2050
H αλλαγή του κλίματος, κατά τη διάρκεια των επόμενων 50 ετών, προβλέπεται να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ενός τετάρτου της πανίδας και της χλωρίδας του πλανήτη, σύμφωνα με την πρώτη αναλυτική έρευνα για τις επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας στα οικοσυστήματα.
H καταστροφή που πρόκειται να αντιμετωπίσει η Γη προκάλεσε σοκ σε αυτούς που συμμετείχαν στην έρευνα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο είδη θα έχουν εξαφανιστεί έως το 2050. Tα αποτελέσματα της έρευνας χαρακτηρίστηκαν «τρομακτικά» από τον Kρις Tόμας, καθηγητή της Bιολογίας της Διατήρησης των Eιδών στο Πανεπιστήμιο Leeds, ο οποίος είναι και ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. H έρευνα έγινε σε τέσσερις ηπείρους και δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature.
Πολλά είδη -τουλάχιστον το ένα δέκατο των φυτών και ζώων- έχουν ήδη εισέλθει ανεπιστρεπτί στην τροχιά του αφανισμού, λόγω των επιπλέον αερίων του θερμοκηπίου που έχουν ήδη απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα. Oι επιστήμονες, όμως, λένε ότι εάν ληφθούν μέτρα άμεσα για τη μείωση των εκπομπών επικίνδυνων ρύπων, σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχει χρόνος για να σώσουμε πολύ περισσότερα από τη μοίρα της εξαφάνισης.
H μεγαλύτερη έως τώρα
διεθνής επιτροπή διερεύνησης του προβλήματος χρειάστηκε δύο χρόνια για να κάνει
την πρώτη σημαντική εκτίμηση των επιπτώσεων της αλλαγής του κλίματος σε έξι
βιολογικά πλούσιες περιοχές του κόσμου. Oι έρευνες στην Eυρώπη, στην Aυστραλία,
στην Kεντρική και Nότια Aμερική και στη Nότια Aφρική έδειξαν ότι είδη που ζουν
σε ορεινές περιοχές έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης, καθώς μπορούν απλώς
να μετακινηθούν προς τις κορυφές προκειμένου να αποφύγουν τη ζέστη.
H άμεση λήψη μέτρων μπορεί να σώσει μερικά από τα απειλούμενα είδη
Oι εκτιμήσεις μας αναφορικά με τον κίνδυνο της εξαφάνισης ειδών εξαιτίας της αλλαγής του κλίματος δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Kαλούμαστε σήμερα να αναλογιστούμε τις συνέπειες που θα έχει η εξαφάνιση ενός εκατομμυρίου ειδών.
Oι παραδοσιακές μέθοδοι για την προστασία των ειδών, όπως ο εγκλεισμός των ζώων σε ζωολογικούς κήπους ή ακόμη οι φυσικοί δρυμοί όπου μπορούν να αναπτυχθούν είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, δεν δίνουν επαρκείς λύσεις.
H μόνη αποτελεσματικη λύση στην αλλαγή του κλίματος, η οποία επιφέρει την εξαφάνιση των ειδών, είναι να περιορίσουμε στο ελάχιστο την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Mπορούμε ασφαλώς να διαχειριστούμε συγκεκριμένα είδη και οικοσυστήματα κατά τρόπο ώστε να τα προστατεύσουμε.
Aυτό όμως δεν είναι
εφικτό για την πλειονότητα των ειδών και των οικοσυστημάτων στον πλανήτη.
Tο να αναλάβουμε σοβαρή δράση για την προστασία των ειδών σημαίνει πρωτίστως να
υιοθετήσουμε το ταχύτερο δυνατό τεχνολογίες λιγότερο επιβαρυντικές για το
περιβάλλον και παράλληλα να προχωρήσουμε στη σύναψη διεθνών σχετικών συμφωνιών.
Αρθρο: Μπετόβεν, η ζωή και τα
έργα του
Ασπασία Βάκα
Μαθήτρια Β' τάξης 6ου Γυμνασίου
Σερρών
Το δημιουργικό του έργο.
Ως τα 24 χρόνια του ο Μπετόβεν θαυμαζόταν
σαν αναδημιουργός με τους αυτοσχεδιάσμους που έκανε κατά την εκτέλεση μουσικών
κομματιών και που οφείλονταν στην αχαλίνωτη φαντασία του. Όμως μέσα του
ωρίμαζε ο μεγάλος δημιουργός, που άρχισε να μετουσιώνεται στο πεντάγραμμο
το 1795, τρία χρόνια περίπου μετά τη μόνιμη πια εγκατάστασή του στη
Βιέννη.
Το πρώτο του έργο ήταν το τρίο για πιάνο.
Ακολούθησαν ύστερα διάφορες σονάτες, το τραγούδι <<Αδελαϊδα>>και
διάφορα κοντσέρτα, που έδωσαν αφορμή για ξεχείλισμα της μεγαλοφυΐας του.
Το 1800 έδωσε το σεπτέτο του, την πρώτη του συμφωνία, τα πρώτα του κουαρτέτα
(έργο 18) και το κονσέρτο σε ντο έλασσον.
Το 1802
έδωσε τη 2η συμφωνία του ορατόριο <<Ο Χριστός στο όρος των Ελαίων>>.
Το 1803 χάρισε στην ανθρωπότητα το τριπλό κονσέρτο του, τη <<Σονάτα
Κρόϋτσερ>>, τις 53η και 57η σονάτες και την 3η του συμφωνία, την <<Ηρωική>>.
Τη συμφωνία αυτήν ο Μπετόβεν την προόριζε για το Μ. Ναπολέοντα, που τότε
η φήμη του σα στρατηγός της δημοκρατίας όλο κι ανέβαινε. Όταν όμως είδε,
πως ο μεγάλος Κορσικανός εξελίσσεται σε αυτοκράτορα, έσχισε την αφιέρωση
με αγανάκτηση. Τούτο γιατί ο Μπετόβεν, δίπλα στον μεγάλο του ταλέντο, είχε
και ένα άλλο χάρισμα, που σπάνια παρουσιάστηκε τόσο έντονα σε άλλες προσωπικότητες
ο γίγαντας της μουσικής λάτρευε με πάθος τη λευτεριά κι από τότε που άρχισε
να αποχτά συνείδηση του εαυτού του του έβαλε πιο πάνω από όλα την αξιοπρέπεια
του. Αυτό στάθηκε αφορμή να δυσαρεστηθούν πολλοί από τους σύγχρονους του
ηγεμόνες. Κι όταν κάποτε ο φίλος του ποιητής του <<Φάουστ>> Γκαίτε
υποκλίθηκε εθιμοτυπικά σε ένα πριγκιπικό ζευγάρι, ο δημιουργός της <<Συμφωνίας
της Χαράς>> τον παρατήρησε λέγοντας του με θλίψη, πως πρίγκιπες γεννιούνται
πολλοί κάθε μέρα στους πύργους και στα παλάτια, ενώ Γκαίτε και Μπετόβεν
περνούν αιώνες, για γεννήσει η ανθρωπότητα. Κι όταν στα είκοσι οχτώ του
χρόνια άρχισε να χάνει την πολυτιμότερη για το δημιουργικό του έργο αίσθηση,
την ακοή του, η πίστη του στο εαυτό του στάθηκε ακλόνητος βράχος και συνέχισε
τη δημιουργικότητα του χαρίζοντας αιωνία αριστουργήματα στην ανθρωπότητα.
Ο βιογράφος του Τάγιερ γράφει, πως <<δεν
είναι απίθανο ή θεία πρόνοια να αποσκοπούσε με το χτύπημα αυτό να συγκεντρώσει
όλες τις δυνάμεις του στη δημιουργία>>. Όμως η σωστή εξήγηση τούτου του
γεμάτου ηρωισμό φαινομένου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ατσαλένιο
χαρακτήρα του Μπετόβεν, που δεν φιλοσοφούσε μόνο με την αρμονία των ήχων,
μα και με την ίδια του τη ζωή. Ακόμα και όταν κουφάθηκε ολότελα, δεν έπαψε
να δημιουργεί ως τις τελευταίες στιγμές του θανάτου του. Έτσι, πλούτισε
το μουσικό θησαυροφυλάκιο της ανθρωπότητας με πάνω από 200 ανεκτίμητα αριστουργήματα.
Ο Μπετόβεν, εκτός από τα παραπάνω έργα του,
μας χάρισε και τις παρακάτω αθάνατες δημιουργίες του την Τετάρτη, Πέμπτη,
Έκτη (Ποιμενική), Έβδομη, Όγδοη, Ένατη (Της χαράς με το χορωδιακό Ύμνο
της χαράς του Σίλερ) συμφωνίες του, το μπαλέτο Προμηθέας, εισαγωγές και
μουσική στον Κοριολανό, στο Φιντέλιο, στον Έγκμοντ, τα Ερείπια της Αθήνας,
τη Φαντασία για χορωδία, τη Μεγάλη λειτουργία κι ένα σωρό κοντσέρτα, εμβατήρια,
χορούς σονάτες, κ.α., που όλα τους έχουν τη σφραγίδα της μουσικής μεγαλοφυΐας
του. Το 1826 προσβλήθηκε και από υδρωπικία και στις 27 Μαρτίου του 1827
ξεψύχησε στο σπίτι του, στη Βιέννη. Την ώρα εκείνη είχε ξεσπάσει φοβερή
καταιγίδα κι αστραπές αυλάκωναν τον ουρανό, για να αναγγείλουν στον κόσμο
με τους κρότους τους τη μεγάλη απώλεια της ανθρωπότητας, σημειώνοντας ταυτόχρονα
με τη λάμψη τους στα ουράνια το πόσο ψηλά είχε ανεβεί ο γίγαντας της μουσικής
σαν δημιουργός, μα και σαν άνθρωπος. Όλη η ανθρωπότητα θρήνησε το χαμό
του μεγάλου τέκνου της κι οι Βιεννέζοι τίμησαν τον αγαπημένο τους Μπετόβεν
με πάνδημη συμμετοχή στην κηδεία του, και μεταβάλλοντας σε μουσεία προσκυνήματος
τα σπίτια όπου έζησε ο ανυπέρβλητος μάγος των ήχων.
Η Αξία του έργου του.
Όπως στην ατομική του ζωή, έτσι και στο έργο
του ο Μπετόβεν υπήρξε ανεξάρτητο πνεύμα και δημιούργησε, όχι ακολουθώντας,
μα πρωτοπορώντας. Πήρε για βοηθούς ότι είχαν προσφέρει ως τότε οι παλιότεροι
του μεγάλοι δάσκαλοι της μουσικής και στηριγμένος σε αυτό, πλάτυνε ασύγκριτα
πιο πολύ τους ορίζοντες της απολλώνιας τέχνης, ανεβάζοντας την σε ύψη,
που κανένας μεταγενέστερος δεν μπόρεσε να πλησιάσει ακόμα.
Οι σονάτες του και οι συμφωνίες αποτελούν
απλησίαστες κορυφές στο είδος για την αρχιτεκτονική τους, για την αρμονία
τους, για τον πλούτο των συναισθημάτων τους, για τη φιλοσοφία τους. Οι
καινοτομίες του-το σκέρτσο στις σονάτες, η χορωδία στις συμφωνίες κ.α.-
του έδωσαν δυνατότητες να γεμίσει μουσικά όλο τον κόσμο της αχαλίνωτης
φαντασίας του και να χτίσει σε αυτόν τα αθάνατα αριστουργήματα του. Ο Μπετόβεν
ήθελε τον άνθρωπο ανταιικό ήρωα στον αγώνα του για όλο και ψηλότερα ανεβάσματα
και αυτή του την ανθρωποθεωρία την εκφράστηκε στην γλώσσα των ήχων με μοναδική
καλλιτεχνική τελειότητα.
Από οποιαδήποτε πλευρά και αν εξετάσει κανείς
το έργο του (αρμονία, έκφραση, περιεχόμενο κλπ. ), ανακαλύπτει κανόνες
μουσικής τελειότητας. Για αυτό και οι χαρακτηρισμοί γίγαντας και ημίθεος
της μουσικής. Θεός θα του ταίριαζε καλύτερα, γιατί ξεπέρασε τον Απόλλωνα.
Μα έζησε σε εποχή που οι θεοί είχαν εξοστρακιστεί από τον Όλυμπο.